Często zadawane pytania (FAQs)

Po przesłaniu pliku RFEM 6 lub RSTAB 9 do dalszego przetwarzania, konstrukcje zostaną otwarte z ustawieniami wyświetlania z ostatniego edytora.

Jeżeli ustawienia nie spełniają wymagań, można po prostu kliknąć prawym przyciskiem myszy pusty obszar w Nawigatorze - Wyświetlanie i wybrać opcję "Dlubal Standard". Spowoduje to przywrócenie ustawień do wartości domyślnych.

Należy pamiętać, że wyniki obwiedni są zazwyczaj wyświetlane podczas wyświetlania wyników sytuacji obliczeniowych lub kombinacji wyników.

Wyniki odkształceń, sił wewnętrznych i sił podporowych można przedstawić graficznie na trzy sposoby: Wartości maks. i min. mogą być wyświetlane oddzielnie. Opcja Wartości maks. i min. umożliwia wyświetlenie na modelu obu obwiedni wartości ekstremalnych.

Modelowanie turbulencji to krytyczny aspekt obliczeniowej dynamiki płynów (CFD), który ma na celu przewidywanie zachowania przepływów turbulentnych. Modele turbulencji są niezbędne do projektowania efektywnych i bezpiecznych zastosowań inżynierskich, takich jak interakcja wiatru i konstrukcji w celu analizy statyczno-wytrzymałościowej i wymiarowania. Wśród różnych podejść do modelowania turbulencji, trzy popularne modele to uśredniony Navier-Stokes (RANS), uśredniony Navier-Stokesa (URANS) oraz model DDES (Delayed Detached Eddy Simulation). Każdy model ma swoje unikalne funkcje i zastosowania.

RANS (uśredniona wartość Naviera-Stokesa wg Reynoldsa)

Podejście RANS jest jedną z najczęściej stosowanych metod modelowania turbulencji. Polega ona na uśrednianiu w czasie równań Naviera-Stokesa, co skutecznie wygładza fluktuacje turbulencji i zapewnia rozwiązanie w stanie ustalonym. Metoda ta znacznie upraszcza obliczenia i jest szczególnie przydatna w aplikacjach, w których przepływ jest stały lub umiarkowanie niestabilny. Modele RANS są szeroko stosowane w aplikacjach przemysłowych ze względu na ich wytrzymałość i niski koszt obliczeń. Mogą one być jednak mniej dokładne w przewidywaniu złożonych przepływów ze znaczną separacją lub silną niestatecznością.

URANS (uśredniony współczynnik Naviera-Stokesa Reynoldsa)

URANS rozszerza podejście RANS o zmiany pola przepływu zależne od czasu, co umożliwia uchwycenie zjawisk niestatecznych. Nadal wykorzystuje uśrednianie Reynoldsa z równań Naviera-Stokesa, ale nie uśrednia przepływu w czasie tak ściśle, jak RANS. Oznacza to, że URANS może modelować przepływy przejściowe i zachowania oscylacyjne na większą skalę, które są typowe w wielu praktycznych rozwiązaniach inżynierskich, takich jak tworzenie się wirów w narożach budynku. Chociaż URANS jest ulepszony w stosunku do RANS pod względem wychwytywania niestateczności, nadal wykorzystuje modele lepkości wirowej, które mogą nie uwzględniać w wystarczającym stopniu drobniejszych konstrukcji turbulentnych.

DDES (opóźniona symulacja wirowa)

DDES jest hybrydowym podejściem łączącym metodologię RANS i LES (Large Eddy Simulation). W obszarach przepływu, w których zamocowana jest warstwa graniczna, DDES zachowuje się jak model RANS, zapewniając wydajność obliczeniową. W regionach, w których przepływ rozdziela się i gdzie dominują większe struktury turbulentne, DDES przełącza na tryb LES, który umożliwia dokładniejsze odwzorowanie tych struktur. This method is particularly useful in complex flows involving flow separation, reattachment, and wake regions, such as building edges and corners. Metoda DDES zapewnia dobrą równowagę między kosztami obliczeń a dokładnością, szczególnie w symulowaniu przepływów o dużej liczbie Reynoldsa ze znacznymi obszarami niestatecznymi i oddzielonymi od siebie.

Wniosek

Wybór odpowiedniego modelu turbulencji zależy w dużej mierze od konkretnych wymagań problemu, w tym od charakterystyki przepływu, wymaganej dokładności i dostępnych zasobów obliczeniowych. Modele RANS są odpowiednie dla prostszych, stałych przepływów, podczas gdy URANS zapewnia lepszą obsługę zjawisk niestatecznych. DDES, chociaż bardziej wymagająca obliczeniowo niż RANS lub URANS, oferuje wyższą dokładność w przypadkach dotyczących złożonych, nieustalonych, oddzielnych przepływów. Każdy z tych modeli znacząco przyczynił się do postępu w symulacjach dynamiki płynów, pomagając inżynierom i naukowcom w opracowywaniu bardziej efektywnych i wydajnych rozwiązań technologicznych.

Skręcanie skrępowane nie jest w normach uwzględniane w obliczeniach stateczności dla metody pręta zastępczego ani metody ogólnej. Ostrzeżenie informuje użytkownika o tym fakcie.

Przede wszystkim należy przeanalizować wielkość naprężenia lub momentów skręcających. Bardzo małe momenty skręcające w prętach, które mają zostać zwymiarowane, często uniemożliwiają zastosowanie pewnych formatów obliczeniowych. Aby je pominąć i pominąć ostrzeżenie, można zmienić wartości graniczne w konfiguracji stanu granicznego nośności. Nie ma podstaw normatywnych dla tej wartości granicznej, a zatem nie ma ogólnej specyfikacji. Dowiedz się więcej tutaj:
Pominięcie skręcania

W przypadku przekrojów otwartych można ogólnie założyć, że działające momenty skręcające nie są przenoszone przez skręcanie pierwotne, ale przez skręcanie wtórne (skręcanie skrępowane). W programach RFEM 6 i RSTAB 9 siły wewnętrzne są początkowo określane tylko przy użyciu sześciu stopni swobody, bez uwzględniania deplanacji. W przypadku małych momentów skręcających oczywistym wydaje się pominięcie naprężeń skręcających w obliczeniach. Jednak w przypadku dużych momentów skręcających należy przeprowadzić obliczenia z uwzględnieniem siedmiu stopni swobody, aby uwzględnić również wpływ momentu skrępowanego i drugorzędnych naprężeń stycznych skręcających. Dzieje się tak na przykład dzięki rozszerzeniu Skręcanie skrępowane (7 stopni swobody) dla RFEM 6/RSTAB 9 wersja zostanie wydana każdej firmie.

Nową wersję programu RFEM 6/RSTAB 9 dostarczamy zazwyczaj w każdy poniedziałek; czyli zazwyczaj 4 wersje na miesiąc.

W Extranecie oraz w Centrum Dlubal zostanie wyświetlony komunikat O nowej wersji. Linki do dostępnych wersji można znaleźć również na stronie

W programach RFEM 6 i RSTAB 9 parametry obliczeń nie są już zarządzane w oknie dialogowym o tej samej nazwie, ale w postaci Ustawienia analizy statycznej w kategorii Przypadki obciążeń i kombinacje w nawigatorze.

Domyślnie ustawione są trzy typy analizy:

• Geometrycznie liniowa
• Drugi rząd (P-Δ)
• Duże deformacje

Można dostosować parametry tych typów analizy lub utworzyć więcej typów.

Następnie w oknie dialogowym 'Przypadki obciążeń i kombinacje' przydzielić odpowiednie ustawienie analizy statycznej ( SA ) do przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń.

Rozszerzenie Szablon cięcia jest nadal w fazie rozwoju. Dlatego nie można go aktywować w Danych podstawowych.

Rozszerzenie Połączenia drewniane jest nadal w fazie rozwoju. Dlatego nie można go aktywować w Danych podstawowych.

Das Add-On Kranbahnbemessung befindet sich noch in der Entwicklung. Daher kann es in den Basisangaben nicht aktiviert werden.

Das Add-On Rohrleitungsbemessung befindet sich noch in der Entwicklung. Daher kann es in den Basisangaben nicht aktiviert werden.

Rozszerzenie Fundamenty betonowe do wymiarowania fundamentów jest nadal w fazie rozwoju. Dlatego nie można go aktywować w Danych podstawowych.

Nie, moduł nie został jeszcze zaimplementowany w programie RFEM 6/RSTAB 9. Obecnie projekt jest nadal w fazie rozwoju.

Problemy z wydajnością mogą być spowodowane przez sterty odporne na uszkodzenia (FTH). Jest to podsystem systemu Windows, który jest odpowiedzialny za monitorowanie awarii aplikacji, aby zapobiec awarii aplikacji w przyszłości.

Aby sprawdzić, czy dana aplikacja (RFEM, RSTAB, RSECTION itd.) znajduje się na liście sprawdzanych aplikacji, warto zajrzeć do rejestru systemu Windows. Ich lista znajduje się w poniższym klawiszu:
Komputer\HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\FTH\State

Alternatywnie można przeglądać wpisy w przeglądarce zdarzeń systemu Windows. Znajdziesz go w poniższej ścieżce:
Dzienniki aplikacji i usług>Microsoft>Windows> Sterta odporna na uszkodzenia

Aby zresetować listę aplikacji, których dotyczy problem, uruchom wiersz polecenia jako administrator i wprowadź następujące polecenie:
Rundll32.exe fthsvc.dll,FthsysprepSpecialize

Lista powinna być wówczas pusta, a aplikację można będzie ponownie uruchomić bez żadnych ograniczeń. Jeżeli problem występuje często, można również całkowicie dezaktywować FTH. Procedura oraz podsumowanie FAQ można znaleźć na stronie Microsoft.

Tak, można kontrolować rozkład obciążenia, ustawiając naprężenia graniczne dla bardzo wysokiego lub małego rozciągania.

Opcja Preferowana siatka Niezależna umożliwia tworzenie siatek ES między różnymi obiektami, które są od siebie niezależne.

pod warunkiem, że obiekty te są ze sobą zintegrowane.
Technika ta umożliwia tworzenie indywidualnej siatki ES dla różnych obiektów. W ten sposób można zredukować liczbę elementów skończonych i skrócić czas obliczeń.

Jako bardzo dobry przykład można podać płytę stropową na masywie gruntowym. W tym przypadku można modelować bryłę masywu gruntowego przy użyciu grubszej siatki ES i jednocześnie zagęszczć siatkę ES płyty stropowej.

Przeguby plastyczne mogą być stosowane w programie RFEM 6 lub RSTAB 9 do symulacji nieliniowego zachowania konstrukcji stalowych poddanych obciążeniu. Przegub plastyczny można zamodelować poprzez umieszczenie na końcu pręta przegubu o właściwościach nieliniowych. W tym celu należy wykonać następujące kroki:

• Wybierz pręt lub pręty, do którego ma zostać przypisane zwolnienie.
• Aby otworzyć okno dialogowe 'Edytować pręt', należy dwukrotnie kliknąć pręt lub użyć menu kontekstowego.
• W zakładce 'Materiały główne' należy wybrać opcję Przeguby.
• W zakładce 'Przeguby' należy kliknąć przycisk odpowiadający początku lub końcu pręta , , aby zdefiniować nowy typ przegubu.
• W oknie dialogowym 'Nowy przegub prętowy', na liście Nieliniowość należy wybrać jedną z czterech możliwości plastycznych dla odpowiedniego stopnia swobody; na przykład przegub plastyczny zgodnie z FEMA 356 lub przegub bilinearny zgodnie z EN 1998-3.

• W drugiej zakładce można określić właściwości plastyczności, kryteria akceptacji i granice plastyczności. Parametry są zazwyczaj wstępnie ustawione w oparciu o właściwości pręta i normy. W razie potrzeby dostosuj go, aby opisać zachowanie przegubu; na przykład dwuliniowa krzywa uplastycznienia zawierająca obszary uplastycznienia i twardnienia.

• Kliknij przycisk OK, aby zapisać przegub.
• Po ponownym kliknięciu OK w oknie dialogowym 'Edytuj pręt', można przypisać zwolnienie do końca pręta.

W celu zdefiniowania jednoosiowego przenoszenia obciążenia dla płyty, można przypisać do powierzchni właściwości ortotropowe. W ten sposób można kontrolować sztywności dla określonych kierunków, tak aby obciążenia były przenoszone głównie w jednym kierunku. Masz dwie możliwości.

Grubość ortotropowa dla materiału izotropowego

• Dwukrotne kliknięcie powierzchni wywołuje okno dialogowe do edycji płyty.
• W sekcji Grubość z materiałem należy kliknąć przycisk po prawej stronie , , aby utworzyć nową grubość.
• W oknie dialogowym 'Nowa grubość' należy wybrać typ grubości Ortotropia kształtu.

• Przejdź do zakładki 'Ortotropia kształtu'. Domyślnie ustawiony jest typ ortotropii Grubości efektywne.
• W przypadku jednoosiowego przenoszenia obciążenia należy wprowadzić grubości efektywne jako właściwości ortotropowe w taki sposób, aby sztywność w żądanym kierunku podpory głównej była bardzo duża i bardzo mała w drugim kierunku.

• W celu uwzględnienia ciężaru własnego można zastosować zdefiniowaną przez użytkownika fikcyjną grubość, odpowiadającą całej grubości powierzchni.
• Kliknij OK, aby zapisać grubość.
• Ponowne kliknięcie OK w oknie dialogowym 'Edytować powierzchnię' powoduje przypisanie grubości płyty.

Ortotropowy model materiałowy dla stałej grubości

• Dwukrotne kliknięcie powierzchni wywołuje okno dialogowe do edycji płyty.
• W sekcji okna dialogowego Materiał grubości należy kliknąć przycisk po prawej stronie , aby utworzyć nowy materiał.
• W oknie dialogowym 'Nowy materiał' należy w zwykły sposób wybrać materiał z biblioteki. Zmieniasz jednak Model materiałowy na Ortotropowy | Liniowo sprężysty (powierzchnie) (1). Należy również aktywować opcję Materiał zdefiniowany przez użytkownika (2).

• Przełącz na 'Ortotropowy | zakładka Liniowo sprężysty (powierzchnie)'.
• W przypadku jednoosiowego przenoszenia obciążenia zmień moduł sprężystości drugorzędnego kierunku obciążenia na bardzo małą wartość. Można również określić bardzo małe wartości modułów ścinania w kierunku podpory drugorzędnej. Ponadto, należy ustawić współczynniki Poissona's na zero.

• Kliknij OK, aby zapisać materiał.
• Po ponownym kliknięciu OK w oknie dialogowym 'Edytuj powierzchnię', można przypisać materiał płyty.

Jeżeli nie można utworzyć powierzchni Rhino za pomocą typ geometrii, nie zostanie on przeniesiony. Dzieje się tak na przykład w przypadku powierzchni zakrzywionych z więcej niż czterema liniami granicznymi. W historii poleceń Rhino (_CommandHistory lub kombinacja klawiszy F2) znajduje się lista ostrzeżeń i błędów wyświetlanych podczas procesu transferu:

Wymagania

• RFEM 6/RSTAB 9 jest zainstalowany
• Posiadasz ważną licencję na WebServices.
• Usługi sieciowe są aktywowane w Ustawieniach programu RFEM 6/RSTAB 9
• IDEA StatiCa jest zainstalowany
• Łącze BIM z IDEA StatiCa do RFEM 6/RSTAB 9 jest zainstalowane (IDEA StatiCa > zakładka "BIM" > "Aktywuj BIM Link" > RFEM 6/RSTAB 9)

Procedura

1. Tworzenie i obliczanie modelu w programie RFEM 6/RSTAB 9
2. Otwórz skrót "IDEA StatiCa 2X.X dla RFEM 6" lub" IDEA StatiCa 2X.X dla RSTAB 9".
3. Wybór węzłów połączenia i prętów łączących w programie RFEM 6/RSTAB 9
4. Importuj geometrię do Checkbot poprzez "Import"> "Połączenia" lub "Pręt".
5. Przeniesienie połączenia lub pręta z programu Checkbot do IDEA StatiCa

W programach RFEM i RSTAB można ukrywać określone obiekty, tworząc w ten sposób widoczności zdefiniowane przez użytkownika. Ukryte obiekty są wyświetlane w tle w kolorze szarym.
Intensywność szarości można dostosować w oknie dialogowym "Opcje i ustawienia programu" w zakładce "Ustawienia".

Można wybrać wartość z przedziału od 0 do 1. Im wyższa jest wybrana wartość, tym ciemniej będą wyświetlane nieaktywne obiekty.

Symulacja metodą obliczeniowej dynamiki płynów (CFD) jest cennym narzędziem w różnych dziedzinach inżynierii, projektowania i badań. W poniższym tekście podkreślamy niektóre z najważniejszych zalet symulacji CFD .

Efektywna kosztowo

Korzystanie z symulacji CFD w dużych lub złożonych układach konstrukcyjnych jest znacznie bardziej opłacalne niż przeprowadzanie eksperymentów fizycznych. Na przykład cyfrowa symulacja przepływu wiatru eliminuje koszty produkcji prototypów, zabezpieczenia obiektów testowych i korzystania ze specjalnego sprzętu.

Oszczędność czasu w symulacjach CFD

Dzięki symulacji CFD można również zaoszczędzić czas w procesie analizy. Szybka konfiguracja i wykonanie odbywa się za pomocą kilku kliknięć, dzięki czemu oszczędza się znacznie więcej czasu niż konfigurowanie testu fizycznego. W ten sposób inżynierowie mogą korzystać z większej liczby iteracyjnych procesów analitycznych . Przetestuj swoje szkice w środowisku wirtualnym i udoskonalaj cyfrowo wszystkie aspekty, zanim ostatecznie zdecydujesz się na odpowiedni fizyczny prototyp.

Szczegółowa wizualizacja

CFD przedstawia na przykład schematy przepływu, rozkłady ciśnienia i inne istotne zjawiska fizyczne , których zweryfikowanie eksperymentalne byłoby trudne lub niemożliwe. Te dodatkowe informacje zapewniają jeszcze lepszy wgląd w dane techniczne projektu.

Skalowalność symulacji CFD

Kolejną zaletą symulacji CFD jest dowolna skalowalność bez większego wysiłku. Chcesz przeanalizować różne rozmiary lub konfiguracje analizy? W cyfrowym tunelu przepływowym jest to łatwo możliwe bez żadnych fizycznych zmian lub bez tworzenia nowych prototypów. Symulacja CFD zapewnia szerszy zakres scenariuszy i parametrów analizy.

Zrównoważony rozwój dzięki symulacjom CFD

Redukując potrzebę budowy fizycznych prototypów i przeprowadzania mniejszej liczby eksperymentów dzięki symulacji CFD, zyskujesz kolejną z zalet symulacji CFD. Niższe zużycie energii i produkcja odpadów są idealnym rozwiązaniem dla osiągnięcia celów zrównoważonego rozwoju, takich jak zmniejszenie kosztów materiałów i aspektów środowiskowych.

Złożoność i dokładność

Cyfrowy tunel aerodynamiczny umożliwia dokładne modelowanie złożonych geometrii i interakcji płynów. Byłoby to trudne do odtworzenia w układzie eksperymentalnym. Dokładność CFD umożliwia analizę subtelnych efektów i interakcji w kontrolowanym środowisku. Jednocześnie program zapewnia złożone analizy, które pomagają w zrozumieniu i optymalizacji układów konstrukcyjnych.

Symulacje CFD są szczególnie przydatne, gdy dobrze rozumiesz leżące u ich podstaw modele i założenia. Aby uzyskać ogólny wynik, najlepszym sposobem jest połączenie symulacji CFD i testów eksperymentalnych. Daje to możliwość pełnego określenia zachowania konstrukcji w sytuacjach przepływu.

Szukasz sposobu na przeprowadzenie symulacji CFD dla swoich projektów ? Wydajny RWIND to samodzielny program, który umożliwia przeprowadzanie symulacji przepływu w różnych sytuacjach. Tutaj można znaleźć więcej informacji na temat najnowszej generacji oprogramowania: RWIND 2 .

W przypadku projektów z betonu zbrojonego odpowiednie są następujące programy i rozszerzenia.

Program główny

Do zamodelowania konstrukcji i określenia sił wewnętrznych potrzebny jest jeden z programów głównych. W zależności od obszaru zastosowania można zastosować program RSTAB lub RFEM.

• RSTAB: Analiza płaskich lub przestrzennych konstrukcji belkowych
• : Analiza elementów skończonych konstrukcji płytowych, ściennych, powłokowych i prętowych

Jeżeli model zawiera elementy powierzchniowe, takie jak płyty i ściany, oprócz elementów w kształcie prętów, potrzebujesz programu RFEM.

Rozszerzenie Projektowanie konstrukcji betonowych

Dzięki Wymiarowanie betonu oblicz elementy z betonu zbrojonego w modelu. Specyficzne dla normy obliczenia uwzględnia nie tylko pręty (zginane belki, słupy) i powierzchnie (płyty, ściany), ale także obszary powierzchni, w których istnieje ryzyko przebicia. Dla słupów przeprowadzana jest analiza stateczności zgodna z metodą nominalnej krzywizny.

Zbrojenie może zostać zdefiniowane przez użytkownika lub zdefiniowane przez program. Przy spełnieniu tych warunków podstawowych można przeprowadzić obliczenia stanu granicznego nośności i użytkowalności zgodnie z jedną z poniższych norm:

• EN 1992 – wraz z załącznikami krajowymi
• ACI 318
• CSA A23.3
• SP 63.13330

Rozszerzenie umożliwia również analizę deformacji zarysowanych powierzchni żelbetowych (stan II) przy użyciu metod aproksymacyjnych opisanych w normach. Można uwzględnić usztywnienie przy rozciąganiu oraz pełzanie i skurcz.

Dodatkowe rozszerzenia

W przypadku specjalnych wymagań dla konstrukcji z betonu zbrojonego dostępne są inne rozszerzenia i rozszerzenia, które pomogą Ci w rozwiązaniu zadania.

Aby użyć przekroju, który nie znajduje się w obszernej bibliotece przekrojów programu RFEM 6 lub RSTAB 9, należy użyć programu RSECTION Program dodatkowy ]] pomoże w modelowaniu przekroju wraz ze zbrojeniem. Przekrój ten będzie można następnie wymiarować w zwykły sposób za pomocą rozszerzenia Projektowanie konstrukcji betonowych.

W przypadku konieczności przeprowadzenia analizy sejsmicznej lub analizy drgań, rozszerzenia dla to wydajne narzędzia do analizy statyczno-wytrzymałościowej i projektowania. Analiza modalna Rozszerzenie umożliwia obliczanie częstotliwości drgań własnych oraz w połączeniu z rozszerzenie-analiza-spektrum/analiza-odpowiedzi w wielu normach.

Jeżeli planujesz budynek o skomplikowanej bryle, w której określanie obciążeń wiatrem zgodnie z odpowiednimi normami osiąga swoje granice, program dodatkowy -software/rwind RWIND wspiera: Dzięki analizie CFD obciążenia wiatrem mogą być określane nawet w przypadku bardzo złożonych kształtów budynków.

Jeżeli etapy budowy wpływają na końcowe siły wewnętrzne w konstrukcji lub jeżeli decydujące siły wewnętrzne dla obliczeń wynikają z określonych etapów budowy, należy rozważyć modelowanie za pomocą funkcji rozszerzenie-programy-do-analizy-statyczno-wytrzymalosciowej. rfem/dodatki-dla-rfem-6/analiza-dodatkowa/analiza-etapow-budowy Przeprowadź analizę etapów budowy. Rozszerzenie Model budynku ułatwia wprowadzanie: dużych wielokondygnacyjnych konstrukcji betonowych.

Podstawowe rozszerzenia

Do wymiarowania konstrukcji stalowych oprócz programu RFEM lub RSTAB potrzebne są następujące rozszerzenia:

• Projektowanie konstrukcji stalowych
• Rozszerzenie Analiza naprężeniowo-odkształceniowa
• Stateczność
• Połączenia stalowe

Z rozszerzeniem oprócz wymiarowania przekroju normalnego można przeprowadzić również analizę stateczności (wyboczenie i zwichrzenie).

Rozszerzenie Analiza naprezeniowo-odksztalceniowa zapewnia można również obliczać odkształcenia w prętach, powierzchniach i bryłach.

Konstrukcje stalowe są zazwyczaj smukłe, dlatego stateczność odgrywa ważną rolę. Za pomocą Stateczność konstrukcji do obliczenia długości efektywnych a współczynniki obciążenia krytycznego wymagają dokładnej analizy stateczności.

Precyzyjne i elastyczne modelowanie połączeń między prętami dzięki Rozszerzenie Połączenia stalowe. Połączenia muszą być obciążone nie tylko w głównej płaszczyźnie nośnej. Nawet jeżeli połączenie jest obciążone względem "słabej osi", można je zwymiarować za pomocą tego rozszerzenia.

Dodatkowe rozszerzenia

Jeśli masz specjalne wymagania dotyczące wymiarowania konstrukcji stalowych, dostępne są inne rozszerzenia i programy dodatkowe, które pomogą Ci w rozwiązywaniu specjalnych zadań.

Aby użyć przekrojów, które nie są dostępne w obszernej bibliotece przekrojów programu RSTAB 9 i RFEM 6, należy dodać Program RSECTION jest pomocny podczas modelowania przekrojów i obliczania właściwości przekrojów.

Jeśli chcesz przeprowadzić analizę zwichrzenia przy użyciu dokładniejszej i bardziej ekonomicznej metody z uwzględnieniem 7 stopni swobody, potrzebujesz Rozszerzenie/add-ons-for-rfem-6/additional- analysis/skręcanie-skrępowane-7-stopni-wolności Skręcanie skrępowane.

Jeżeli podczas określania sił wewnętrznych konieczne jest uwzględnienie uplastycznienia materiału, można użyć opcji analiza/nieliniowe-zachowanie-materialu Użyj rozszerzenia Nieliniowe zachowanie materiału.

Rozszerzenie Analiza modalna umożliwia przeprowadzanie obliczeń częstotliwości drgań własnych i drgań sejsmicznych wraz z analizy/analiza-spektrum-odpowiedzi rozszerzenia Analiza spektrum odpowiedzi w wielu normach.

Jeżeli planują Państwo budynek o złożonej bryle, w której określanie obciążeń wiatrem zgodnie z odpowiednimi normami osiąga swoje granice, program w tym zakresie może pomóc dodatkowy program RWIND. Za pomocą analizy CFD można określać obciążenia wiatrem nawet dla najbardziej skomplikowanych kształtów budynków.

Jeżeli etapy budowy wpływają na końcowe siły wewnętrzne w konstrukcji lub jeżeli decydujące siły wewnętrzne dla wymiarowania konstrukcji wynikają z określonych etapów budowy, należy to zamodelować w modelu rozszerzenie-oprogramowanie/rozszerzenia-dla-rfem-6/analiza-dodatkowa/analiza-etapow-budowa Analiza etapow budowy.

Rozszerzenie ułatwia wprowadzanie wielokondygnacyjne konstrukcje stalowe.

W przypadku planowania lekkich konstrukcji stalowych, w tym kabli i membran, można skorzystać z rozszerzenia może pomóc -On Form-Finding do określenia kształtu konstrukcji.

Powodem, dla którego czas obliczeń zajmuje trochę czasu przy niewielkim wykorzystaniu procesora komputera, może być użycie solwera iteracyjnego zamiast solwera bezpośredniego. Obie opcje decydują o sposobie rozwiązywania układu równań.

Solwer bezpośredni jest metodą wykorzystującą dekompozycję macierzy, taką jak dekompozycja LU, w celu rozwiązania układu równań w jednym kroku. Takie podejście jest na ogół bardziej niezawodne i może rozwiązać każdy rodzaj problemu, ale może wymagać więcej pamięci i zasobów obliczeniowych, zwłaszcza w przypadku bardzo dużych systemów.
Solwer iteracyjny, taki jak metoda Conjugate Gradient lub GMRES (Generalized Minimal Residual), rozwiązuje układ równań poprzez iteracyjne udoskonalenie rozwiązania.

Metoda solwera, która prowadzi do szybszych wyników, zależy od złożoności modelu oraz wielkości dostępnej pamięci RAM w maszynie. Jeżeli zasoby nie są istotne podczas rozwiązywania dużych, złożonych modeli, wówczas zalecany jest w większości przypadków solwer Direct, który będzie najszybszy. Należy pamiętać, aby zaznaczyć to w Ustawieniach analizy statycznej w programie RFEM 6.

Element "Panel belkowy" umożliwia modelowanie całych budynków lub tylko niektórych obszarów przy użyciu powierzchni dla drewnianych paneli ściennych.
Poprzez wprowadzenie niezbędnych przegubów liniowych w łącznikach sztywnych uwolniono również element „Panel belkowy”, który będzie teraz optymalizowany krok po kroku, aby osiągnąć wspomniany cel.
Obecnie zastosowanie ogranicza się do bardzo prostych konstrukcji. Jesteśmy jednak bardzo skoncentrowani na ulepszeniu aplikacji tak szybko, jak to możliwe. Aktualny stan prac można podsumować w tym FAQ:

Stan obecny i planowany rozwój:

• Modelowanie pojedynczych, niezależnych powierzchni
• Linie graniczne prostopadłe do siebie i nieprzerwane (cztery linie graniczne, z wyjątkiem linii przebiegających przez komórki powierzchni)
• Możliwość tworzenia otworów za pomocą komórek powierzchni
• Automatyczne obliczanie sztywności połączenia zgodnie z EN 1995-1-1 (liniowe) dla gwoździ i łączników
• Wygodniejsze wprowadzanie i rozszerzanie wszystkich norm (w przygotowaniu)
• Ortotropia kierunku obrotu poszycia (w przygotowaniu)
• Podatne połączenie sąsiednich elementów (w przygotowaniu)
• Różne przekroje prętów brzegowych w kierunku dodatnim i ujemnym (w przygotowaniu)
• Opcjonalny brak definicji prętów brzegowych (w przygotowaniu)
• Połączenia płyt (narożniki, połączenie teowe, ściana-płyta) (w przygotowaniu)
• Integracja narzędzi do modelowania (przeciągnij i upuść, kopiuj...) (w przygotowaniu)

Przyczyn tego błędu może być kilka:

Brakujące zbrojenie powierzchni

Brak zbrojenia w powierzchni, w której znajduje się węzeł przebicia.

Tutaj można przeczytać, jak utworzyć zbrojenie powierzchniowe: Zbrojenie powierzchni

Brakujące wymiary

W programie RFEM 6 geometria węzła przebicia jest zazwyczaj określana za pomocą przekroju połączonego elementu konstrukcyjnego (słup, ściana). Jeżeli strop lub płyta fundamentowa są obliczane niezależnie w ramach analizy pozycyjnej 2D, a zatem w modelu nie istnieją ściany lub słupy w postaci powierzchni lub prętów, program RFEM nie może automatycznie określić wymiarów elementu. W takim przypadku wymiary należy określić ręcznie:

Niepodparte węzły

W przypadku węzłów przebicia, które nie są utrzymywane przez podporę węzłową lub liniową, można zdefiniować wymiary połączonych elementów za pomocą konfiguracji stanu granicznego nośności.

Więcej informacji można znaleźć tutaj: Konfiguracja stanu granicznego nośności (przebicie)

Podparte węzły

W przypadku węzłów przebicia, które są utrzymywane przez podporę węzłową lub liniową stanowiącą połączony element konstrukcyjny, wymiary można określić w ustawieniach podpory.

Więcej informacji można znaleźć tutaj:
Słup fikcyjny (podpora węzłowa) | Fikcyjna ściana (podpora liniowa)

Nieprawidłowe węzły

Jeżeli węzły przebicia znajdują się w środku obciążenia liniowego lub podpory liniowej, to przebicie nie występuje. Z tego względu węzły te nie są sklasyfikowane jako prawidłowe.

Dwie funkcje znane już z programu RFEM 5 "Obciążenie powierzchniowe prętów przy użyciu płaszczyzn" i "Obciążenie powierzchniowe prętów przy użyciu komórek" można znaleźć w programie RFEM 6 w generatorze obciążeń "Obciążenia prętowe z obciążenia powierzchniowego". Płaszczyzny można definiować za pomocą węzłów (zaznaczone na rysunku kolorem zielonym) lub poprzez zaznaczenie komórek (na rysunku kolorem niebieskim).

W programach RFEM 6 i RSTAB 8 można dowolnie ustawić wszystkie skróty klawiaturowe.

W tym celu należy otworzyć okno dialogowe "Dostosowywanie" za pomocą menu "Opcje > Dostosuj menu i paski narzędzi".

Kliknij „Widok” na liście „Kategorie” po lewej stronie, a następnie kliknij dwukrotnie pozycję „AI Assistant Mia on/off” na liście „Polecenia” po prawej stronie.
Tutaj można zdefiniować nowy skrót klawiaturowy.

Rozszerzenie Stateczność konstrukcji nie jest zależne od ustawień w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych. Jest to globalna analiza stateczności całej konstrukcji, w zależności od sposobu utworzenia modelu. Ustawienie Warunki brzegowe jest używane wyłącznie do wymiarowania w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych.
Aby utrzymać górną półkę, zaleca się użyć obiektów z folderu Typy dla prętów>Podpory prętowe>Panel usztywniający. Obiekty te są odzwierciedlane w wynikach rozszerzeń dla dynamiki i stateczności.
Aby pole ścinania zostało uwzględnione, musi zostać aktywowane poprzez modyfikację konstrukcji dla wybranych przypadków obciążeń lub kombinacji obciążeń.

Przejście do okna dialogowego "Nowy przegub prętowy"
Aby połączyć pręt jako przegub w programie RFEM 6 lub RSTAB 9, należy najpierw zdefiniować zwolnienie pręta. Okno dialogowe "Nowy przegub prętowy" można otworzyć za pomocą paska menu, nawigatora, tabeli lub okna dialogowego "Edytuj pręt". Poniższy film pokazuje wszystkie cztery warianty.

Utwórz nowy przegub prętowy
Podczas definiowania nowego zwolnienia pręta najpierw należy wybrać układ odniesienia. Wybierając Warunki przegubu zwalniasz odpowiedni stopień swobody. Na rysunku poniżej zwolnienie pręta zostało zdefiniowane w taki sposób, że możliwy jest swobodny obrót pręta wokół lokalnych osi y i z. Ponadto można zdefiniować stałe sprężystości i nieliniowości.

Więcej informacji na temat definiowania zwolnienia na końcu pręta można znaleźć w instrukcji online dla programu RFEM 6/RSTAB 9
RFEM 6 - Instrukcja online dotycząca przegubów prętowych

Połącz koniec pręta w sposób elastyczny
W oknie dialogowym "Edytować pręt" można zdefiniować przeguby dla wybranych prętów. W tym celu w zakładce "Główne" należy wybrać opcję "Przeguby".

W zakładce „Przeguby” można wybrać przeguby na końcach pręta zdefiniowane wcześniej osobno dla obu końców pręta.