Przebieg obliczeń
W pierwszym kroku obliczeń określany jest rozkład naprężeń na przekroju brutto. Zgodnie z EN 1993-1-5, rozdz. 4.4 [2], wartość wyboczenia kσ ściskanych części przekroju można wyznaczyć przy użyciu istniejących naprężeń. Szerokość efektywna beff części przekroju jest obliczana na podstawie smukłości w chwili wyboczenia λp i wynikającego z tego współczynnika redukcyjnego ρ. Powstała w ten sposób redukcja jest odejmowana od całego przekroju. W ten sposób uzyskasz nowe wymiary i właściwości przekroju.
W tym momencie obliczenia nie są jeszcze zakończone. W kolejnym kroku iteracji obliczany jest nowy rozkład naprężeń z uwzględnieniem istniejących sił wewnętrznych na podstawie zredukowanego przekroju. Należy wziąć pod uwagę następujące kwestie:
- Poprzez zmniejszenie przekroju środek ciężkości zostaje przesunięty. Ewentualne działające siły normalne generują dodatkowy moment w odległości nowego środka ciężkości od starego.
- Redukcja przekroju może mieć również wpływ na obrót głównych osi. W takich przypadkach należy uwzględnić moment odchyleniaIyz.
Po określeniu naprężeń ponownie sprawdzana jest smukłość części przekroju poddanych ściskaniu. Jeżeli konieczne są dalsze redukcje, proces iteracyjny jest kontynuowany, dopóki nie nastąpią istotne modyfikacje przekroju. Tylko wtedy można przeprowadzić odpowiednie obliczenia przekrojów efektywnych.
Uwagi końcowe
Szybkie określenie przekrojów efektywnych, przeprowadzone na początku, może okazać się czasochłonne ze względu na konieczność przeprowadzenia kilku iteracji. Takich trudności można łatwo uniknąć, korzystając z wydajnego programu SHAPE‑THIN oraz modułów dodatkowych do analizy i wymiarowania konstrukcji stalowych.
.jpg?mw=350&hash=91f398b559b26a6ac36fd7ecdf5e395e7b9b856d)
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
