4464x
001551
2018-12-27

Modelowanie rusztu dźwigara

Analiza statyczno-wytrzymałościowa rusztu jest zazwyczaj łatwa dzięki obliczeniom wspomaganym komputerowo. Istnieją różne opcje wyświetlania i analizy konstrukcji. Die klassische Art der herausgelösten Bauteilstatik zählt, ebenso wie die Modellierung eines Gesamtsystems, zu den Möglichkeiten.

Każda opcja ma pewne zalety, które musi zostać wzięte pod uwagę przez inżyniera konstrukcyjnego.

Obliczenia konstrukcji w 3D

Modelowanie w 3D zapewnia dużą elastyczność. Działające obciążenie można zdefiniować bezpośrednio dla elementów podporowych, a rozkład obciążenia odbywa się automatycznie. Ciężar własny dźwigarów można tu również zastosować automatycznie, bazując na ich geometrii.

Wszystko to razem ma tę zaletę, że obciążenie i konstrukcja są przedstawione graficznie i mogą być sprawdzane. Dzięki precyzyjnemu obciążeniu konstrukcji i przeprowadzeniu dokładnego zamodelowania, inżynier może uzyskać bardziej szczegółowy obraz sił w konstrukcji. Możliwe są lepsze stopnie wykorzystania, a tym samym oszczędność kosztów zarówno w odniesieniu do całej konstrukcji, jak i elementów drugorzędnych.

Kolejną dużą zaletą tej metody obliczeń jest możliwość zarządzania zmianami w architekturze. Można je bardzo łatwo przenieść na konstrukcję, co pozwala zaoszczędzić dużo czasu.

Konstrukcja z obciążeniem

Programy oferują różne sposoby odwzorowania konstrukcji. Możliwe jest na przykład wyświetlenie konstrukcji w jednej płaszczyźnie, w osiach układu. Zapobiega to wprowadzaniu do konstrukcji dodatkowych sił wewnętrznych, spowodowanych mimośrodami. Aby poszczególne komponenty nie były wyświetlane na sztywno, konieczne jest umieszczenie przegubów w punktach przecięcia prętów.

W tym przykładzie przeguby (φy, φz ) są rozmieszczone na połączeniach belek poprzecznych z belką główną po stronie belki drugorzędnej, aby zapobiec przenoszeniu sił wewnętrznych spowodowanych tymi siłami. W środkowym obszarze, w którym powinien powstać ciągły efekt belek drugorzędnych, rozmieszczono przeguby ze specjalnymi zwolnieniami, dzięki czemu siła wewnętrznaMy może być przenoszona, ale nie jest przenoszone skręcanie belki głównej. Takie specjalne przeguby nazywa się, w programie RFEM / RSTAB, przegubami widełkowymi.

Wyświetlone wyniki wskazują, że przy założonym sposobie modelowania, w konstrukcji występują jedynie momenty My. Tym samym kontrukcja może być z powodzeniem obliczona zgodnie z najprostszymi formułami normy EC3.

Może się zdarzyć, że model konstrukcji powinien zostać zdefiniowany z użyciem mimośrodów. Za pomocą tego programu można bardzo łatwo wykonać to zadanie. W programie RFEM/RSTAB przesunięcie można ustawić automatycznie, korzystając z rozmiaru przekroju. Dzięki temu, rozmiar offsetu zmienia się automatycznie kiedy zmodyfikowany zostaje któryś z przekrojów.

Wybierając ten model, należy zwrócić uwagę na rozmieszczenie przegubów oraz stopnie swobody warunków podparcia, aby przypadkowo nie wygenerować dodatkowych sił w konstrukcji.

Uwagi końcowe

Trójwymiarowy model konstrukcji zapewnia inżynierowi - konstruktorowi wiele udogodnień. Należą do nich między innymi automatyczny rozkład obciążenia i łatwiejsze wyświetlanie późniejszych zmian w konstrukcji. Należy jednak zachować wzmożoną czujność podczas takiego modelowania, aby uniknąć niezamierzonego wprowadzenia dodatkowych efektów oddziaływań do ustroju.


Autor

Pan Lex jest odpowiedzialny za rozwój produktów dla konstrukcji szklanych oraz za zapewnienie jakości programu RFEM. Zapewnia również wsparcie techniczne dla naszych klientów.

Odnośniki
Pobrane