Często zadawane pytania (FAQ) - Norma: ANSI/AISC 360

Metoda elementów skończonych (CBFEM) to metoda komputerowego wspomagania obliczeń połączeń stalowych. Sie greift den Grundgedanken der in der EN 1993-1-8 geregelten Komponentenmethode auf, bei der die Charakteristik eines Anschlusses auf Basis der (nichtlinearen) Steifigkeiten und Tragfähigkeiten der einzelnen Grundkomponenten ermittelt wird. Mithilfe der Komponentenmethode kann auch das Tragverhalten von teiltragfähigen und verformbaren Anschlüssen mit guter Genauigkeit abgeschätzt werden. In vielen Fällen ist dadurch eine wirtschaftlichere Auslegung möglich als bei Annahme eines rein gelenkigen oder Ausbildung eines biegesteifen Anschlusses.

Während die Steifigkeiten und Tragfähigkeiten der Grundkomponenten beim klassischen Verfahren auf Grundlage von semi-empirischen Formeln berechnet und dann in geeigneter Weise überlagert werden müssen, werden die Grundkomponenten in der CBFEM diskret, mithilfe von geeigneten Finiten Elementen abgebildet und miteinander in Verbindung gebracht. Die Steifigkeit des Anschlusses sowie die exakte Kräfteverteilung in die einzelnen Grundkomponenten ergibt sich dann aus der (nichtlinearen) Finite Elemente Berechnung. Im Anschluss kann die Tragfähigkeit der Grundkomponenten unter Berücksichtigung der relevanten Bemessungsregeln – beispielsweise EN 1993-1-8 oder AISC 360 – geprüft werden. Die Vorteile der FE-gestützten gegenüber der klassischen Komponentenmethode sind unter anderem:

• Größere Flexibilität im Hinblick auf die Definition von Grundkomponenten sowie deren Geometrie und Materialeigenschaften
• Größere Flexibilität bei der Definition von Kontakt- und Kopplungsbedingungen zwischen den Grundkomponenten
• Größere Flexibilität bei der Gestaltung von Anschlüssen; die Grundkomponenten können mühelos in komplexe Anschlussgeometrien überführt werden
• Keine Einschränkungen hinsichtlich der Beanspruchung des Anschlusses; die innere Kräfteverteilung in den einzelnen Grundkomponenten ergibt sich aus Berechnung am detaillierten FE-Modell
• Besseres Verständnis der Versagensmechanismen durch die Analyse von Verformungen, Kräften, Spannungen und Dehnungen in sämtlichen Teilen des Anschlusses

Das Add-On Stahlanschlüsse, welches als Erweiterung für RFEM 6 verfügbar ist, greift die komponentenbasierte Finite-Elemente-Methode (CBFEM) auf und verknüpft die Anschlussbemessung nahtlos mit der statischen Analyse am Gesamttragwerk, sodass auch die Kompatibilität und Interaktion zwischen Anschluss- und Stabwerkmodell jederzeit gewährleistet ist.

• Rozszerzenie Połączenia stalowe

Programy RFEM i RSTAB umożliwiają obliczanie konstrukcji tymczasowych, takich jak karuzele, kolejki górskie, sceny czy trybuny. Dla obu programów głównych dostępne są rozszerzenia, za pomocą których można wymiarować konstrukcje stalowe, aluminiowe i lekkie konstrukcje zgodnie z różnymi normami. Program RFEM jest idealnym narzędziem do analizy konstrukcji membranowych i kablowych.

Programy główne RFEM i RSTAB

Programy główne RFEM i RSTAB służą do definiowania modelu wraz z jego właściwościami i oddziaływaniami. W tym przypadku program RFEM okazuje się być bardziej wszechstronną opcją, ponieważ oprócz konstrukcji prętowych można analizować konstrukcje z elementami powierzchni, takimi jak membrany.

Dostępne normy

W przypadku wymiarowania stalowych konstrukcji prętowych i kablowych dostępne są następujące normy:

• EN 1993 (Eurokod 3)
• BS 5950 (norma brytyjska)
• AISC 360 (norma amerykańska)
• SIA 263 (norma szwajcarska)
• IS 800 (norma indyjska)
• GB 50017 (norma chińska)
• CSA S16 (norma kanadyjska)
• AS 4100 (norma australijska)
• NBR 8800 (norma brazylijska)
• SP 16.13330 (norma rosyjska)

Konstrukcje aluminiowe można projektować zgodnie z normami:

• EN 1999 (Eurokod 9)
• ADM (norma amerykańska)
• GB 50429 (norma chińska)

Rozszerzenia do analizy i obliczeń

Rozszerzenia do wymiarowania uzupełniają funkcje programów głównych. W modułach dodatkowych Stal Wymiarowanie and Aluminium Weryfikacja, można przeprowadzić analizę stanu granicznego nośności i użytkowalności oraz analizę stateczności zgodnie z normami wymienionymi powyżej.

W przypadku konstrukcji membranowych i kablowych, [[#/pl/produkty/rozszerzenia-dla-rfem-6-i-rstab-9/dodatkowe-analizy/form-finding Form-Finding{% Rozszerzenie\} ułatwia określanie kształtu modeli prętowych i powierzchniowych poddanych działaniu sił osiowych. Z drugiej strony można użyć programu RWIND do przeprowadzenia symulacji złożonych konstrukcji w cyfrowym tunelu aerodynamicznym Przenieś wygenerowane obciążenia wiatrem do programu RFEM.

Obliczenia dynamiczne

Jeśli konieczne jest przeprowadzenie analizy sejsmicznej lub wibracyjnej, odpowiednia Rozszerzenia są idealnym narzędziem do określania częstotliwości drgań własnych i kształtów drgań własnych lub do analizy wzbudzeń zewnętrznych.

W przypadku pytań dotyczących rozwiązań firmy Dlubal dla konstrukcji tymczasowych, prosimy o kontakt z naszym działem sprzedaży .

Programy RFEM lub RSTAB stanowią idealną podstawę do obliczeń rusztowań lub systemów regałowych, takich jak np. w magazynach wysokiego składowania. Możliwe jest również uwzględnienie nieliniowych właściwości prętów i przegubów, takich jak uplastycznienie, rozerwanie, poślizg lub specjalne wykresy rusztowań. Dla obu programów dostępne są rozszerzenia, które umożliwiają wymiarowanie konstrukcji stalowych lub aluminiowych zgodnie z różnymi normami.

Programy główne RFEM i RSTAB

Programy główne RFEM i RSTAB służą do definiowania modelu wraz z jego właściwościami i oddziaływaniami. Program RFEM jest opcją bardziej wszechstronną, ponieważ oprócz samych konstrukcji prętowych można analizować konstrukcje z elementami powierzchniowymi.

Dostępne normy

W przypadku wymiarowania stalowych konstrukcji szkieletowych dostępne są następujące normy:

• EN 1993 (Eurokod 3)
• BS 5950 (norma brytyjska)
• AISC 360 (norma amerykańska)
• SIA 263 (norma szwajcarska)
• IS 800 (norma indyjska)
• GB 50017 (norma chińska)
• CSA S16 (norma kanadyjska)
• AS 4100 (norma australijska)
• NBR 8800 (norma brazylijska)
• SP 16.13330 (norma rosyjska)

Konstrukcje aluminiowe można projektować zgodnie z następującymi normami:

• EN 1999 (Eurokod 9)
• ADM (norma amerykańska)
• GB 50429 (norma chińska)

Rozszerzenia do analizy i obliczeń

Rozszerzenia do wymiarowania uzupełniają funkcje programów głównych. Dzięki rozszerzeniom and można przeprowadzić obliczenia stanu granicznego nośności, stateczności i użytkowalności zgodnie z powyższymi normami.

Skręcanie skrępowane (7 stopni swobody)[[#/pl/produkty/rozszerzenia-dla-rfem-6-i-rstab-9/additional-analyses/torsional-warping-7-dof Rozszerzenie umożliwia również przeprowadzanie analizy zwichrzenia z maksymalnie siedmioma stopniami swobody. Rozszerzenie Analiza naprężeniowo-odkształceniowa umożliwia dla ogólnych kontroli naprężeń, w których istniejące naprężenia porównywane są z naprężeniami granicznymi.

Obliczenia dynamiczne

Jeśli konieczne jest przeprowadzenie analizy sejsmicznej lub wibracyjnej, odpowiednia Rozszerzenia są idealnym narzędziem do określania częstotliwości drgań własnych i kształtów drgań własnych lub do analizy wzbudzeń zewnętrznych.

W przypadku pytań dotyczących rozwiązań firmy Dlubal w zakresie rusztowań i konstrukcji stelażowych, nasz z przyjemnością odpowie na Państwa pytania. pytania.

Program RFEM i RSTAB zapewniają rozwiązanie: Dla obu programów dostępnych jest wiele norm europejskich i międzynarodowych oraz rozszerzeń, które mogą ułatwić codzienną pracę w projektowanie konstrukcji stalowych .

Programy główne RFEM i RSTAB

W programach głównych RFEM lub RSTAB można zdefiniować model wraz z jego właściwościami i oddziaływaniami. Oprócz przestrzennych konstrukcji szkieletowych, takich jak hale lub konstrukcje rusztowania, program RFEM umożliwia modelowanie konstrukcji płytowych, ściennych i powłokowych. Dzięki temu program RFEM jest bardziej wszechstronną opcją, zwłaszcza jeśli pracujesz również w innych obszarach, takich jak konstrukcje betonowe.

Dostępne normy

• EN 1993 (Eurokod 3)
• BS 5950 (norma brytyjska)
• AISC 360 (norma amerykańska)
• SIA 263 (norma szwajcarska)
• IS 800 (norma indyjska)
• GB 50017 (norma chińska)
• CSA S16 (norma kanadyjska)
• AS 4100 (norma australijska)
• NBR 8800 (norma brazylijska)
• SP 16.13330 (norma rosyjska)

Rozszerzenia dla konstrukcji stalowych

Rozszerzenia do wymiarowania uzupełniają funkcje programów głównych. Z rozszerzeniem można przeprowadzić obliczenia stanu granicznego nośności, stateczności, użytkowalności i odporności ogniowej zgodnie z normami określonymi powyżej. Z rozszerzeniem do analizy skrępowane-7-stopni stopni swobody Skręcanie skrępowane (7 stopni swobody ) można również przeprowadzać analizę zwichrzenia z uwzględnieniem do siedmiu stopni swobody. W rozszerzeniu istnieje taka mozliwosc w przypadku ogólnych obliczeń naprężeń, gdzie naprężenia istniejące są porównywane z naprężeniami granicznymi.

Z rozszerzeniem stalowe można analizować połączenia przegubowe i sztywne ze stali.

Kontrole obliczeń są możliwe dla dużej liczby znormalizowanych i sparametryzowanych przekrojów. W przypadku korzystania z własnych przekrojów można je zdefiniować w programie RSECTION i wykorzystać do obliczeń w RFEM lub RSTAB.

W przypadku pytań dotyczących rozwiązań firmy Dlubal do wymiarowania konstrukcji stalowych, nasz z przyjemnością odpowie na Państwa pytania.

Stan graniczny sejsmicznej (z lub bez rezerwy nośności) udostępnia wyniki tylko dla prętów z przypisaną Konfiguracją sejsmiczną.
Stan graniczny wytrzymałości służy do wymiarowania wszystkich prętów, w tym prętów, które nie należą do układu SFRS. Dlatego wymagane są zarówno stany graniczne sejsmiczne, jak i stany graniczne wytrzymałości.
Dostępny jest również Stan graniczny użytkowalności.

Rysunek 01 przedstawia przykład sytuacji obliczeniowych wymaganych dla LRFD Design.

Uwagi:
1) Sprawdzenie ciągliwości środnika zgodnie z tabelą D1.1 w AISC 341-16 (RFEM EQ 1100) ma zastosowanie do wszystkich kombinacji obciążeń, w tym niesejsmicznych KO. Dlatego stan graniczny sejsmiczny jest również stosowany do równań od 1 do 5 (sytuacja obliczeniowa DS5 na rysunku 01).

2) W przypadku Generatora kombinacji podczas korzystania z analizy spektrum odpowiedzi wymagany jest „ Kombinacje wyników”.

Za pomocą szablonu „Płyta-płyta” z biblioteki Komponenty (rysunek 01) można za pomocą blach czołowych w prosty sposób utworzyć połączenie nakładkowe.

W przypadku połączenia nakładkowego bez blach czołowych konfigurację można utworzyć ręcznie, dodając poszczególne komponenty (rysunek 02).

Konfiguracja obejmuje następujące komponenty. Każdy komponent można łatwo usunąć lub skopiować, klikając w niego prawym przyciskiem myszy.

• Blacha (2 pasy zewnętrzne, 4 pasy wewnętrzne, 2 pasy środnika)
• Elementy złączne (4 zestawy do połączenia 4 pasków wewnętrznych, 1 zestaw do połączenia ze środnikiem)
• Płaszczyzna pomocnicza (2 płaszczyzny)
• Cięcie pręta (2 cięcia typu cięcia „Płaszczyzną pomocniczą”)

Wymagane jest utworzenie niewielkiej przerwy przy użyciu funkcji „Pręt cięcia” i „Płaszczyzny pomocniczej”. Odstęp jest dzielony między dwa pręty (tzn. odstęp 1/16” jest stosowany jako przemieszczenie o 1/32” do każdego pręta).

Alternatywnie, przykładowy model „AISC Splice Connection” można pobrać i zapisać jako szablon zdefiniowany przez użytkownika (zdjęcie 03).

Ceowniki, profile kapeluszowe, kątowniki i profile Z z normy AISI D100-17 można projektować zgodnie z AISI S100 w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych.

Ponadto wszystkie prostokątne i okrągłe profile HSS AISC można również zaprojektować zgodnie z AISI S100. Ta opcja jest ustawiona w obszarze Konfiguracja wytrzymałości dla Projektowania konstrukcji stalowych.

Przekrój niestandardowy można utworzyć za pomocą jednego z przekrojów “cienkościennych” dostępnych w bibliotece. W przypadku innych przekrojów, które nie odpowiadają żadnemu z 14 dostępnych profili formowanych na zimno, przekroje można tworzyć i importować z programu samodzielnego RSECTION.

Przekroje parametryczne (niestandardowe) typu „Formowane na zimno” mogą być projektowane zgodnie z AISI S100 lub CSA S136.

Współczynnik bezpieczeństwa Ω i współczynnik rezystancji Φ użyte w rozdziałach od E do H są odpowiednie tylko dla przekrojów, które spełniają ograniczenia w Tabeli B4.1-1. Dla wszystkich pozostałych przekrojów, które przekraczają którąkolwiek z wartości granicznych, stosowane są wyższe współczynniki bezpieczeństwa Ω lub niższe współczynniki rezystancji Φ, zgodnie z sekcją A1.2(C). W programie RFEM to ograniczenie jest zaznaczone domyślnie. Użytkownik ma możliwość dezaktywacji tego pola w "Konfiguracji wytrzymałości".

Kształty, które można sprawdzić w programie RFEM, to między innymi C, Z, L, I (podwójny C), kapelusz, prostokątny i okrągły HSS. W przykładzie pokazanym na rysunku 02, przekrój 8ZS2.75 x 105 spełnia ograniczenia stosowalności.

W przypadku przekrojów ogólnych/złożonych, takich jak przekrój sigma użyty w przykładzie III-14 z AISI D100-17 (pokazany na rys. 03), bardziej konserwatywne współczynniki są stosowane automatycznie. W rezultacie podczas obliczeń w programie RFEM wykorzystywane jest Φ_c = 0,80. Jednak obliczenia ręczne pokazują, że przekrój sigma faktycznie spełnia ograniczenia stosowalności i zamiast tego można zastosować Φ_c = 0,85.

Domyślnie aktywna jest opcja Płaszczyzna ścinania w gwincie, a do sprawdzenia ścinania w śrubie jest brana pod uwagę niższa wytrzymałość zgodna z wybraną normą obliczeniową.

W AISC nominalne wytrzymałości śrub na ścinanie są podane w tabeli J3.2. Na przykład, śruba z grupy A (na przykład A325) ma nominalną wytrzymałość na ścinanie równą 54 ksi (372 MPa), gdy gwint nie jest wykluczony z płaszczyzn ścinania. Aby użyć wyższej wytrzymałości, wynoszącej 68 ksi (469 MPa), można odznaczyć opcję, aby wykluczyć gwinty z płaszczyzn ścinania.

W oknie dialogowym Długość efektywna można po prostu usunąć zaznaczenie opcji "Wyboczenie giętno-skrętne", aby wyłączyć tę opcję w rozszerzeniu wymiarowania.

1) Otworzyć okno dialogowe Przypadki obciążeń i kombinacje . W zakładce Podstawa należy wybrać opcję Edytuj parametry edycji . Domyślne wartości są ustawione na 2,0 (zdjęcie 01)

Przypadek A: Aby zastosować ten sam współczynnik w kierunku X i Y, należy użyć ogólnego (bez kierunku) współczynnika nadwytrzymałości Ω_o.

Przypadek B: Aby zastosować różne współczynniki w każdym kierunku, należy użyć współczynników wytężenia X i Y, Ω_o,x i Ω_o,y. Współczynnik ogólny Ω_o w pierwszym wierszu nie jest używany.

2) W zakładce Przypadki obciążeń utworzyć przypadek obciążenia sejsmicznego z Qe jako kategorią oddziaływania . Następnie należy wybrać zakładkę Ustawienia dodatkowe i wskazać kierunek (zdjęcie 02)

Uwaga: Jeżeli żaden z kierunków nie jest aktywny lub oba kierunki są aktywowane w tym samym przypadku obciążenia, stosowany jest ogólny współczynnik przeciążenia Ωo. Utwórz osobny przypadek obciążenia, w którym zostaną zastosowane poszczególne współczynniki Ω_o,x i Ω_o,y.

3) W zakładce Sytuacje obliczeniowe wybrać typ sytuacji obliczeniowej dla przekroczenia wytrzymałości. Dostępne są metody LRFD i ASD (zdjęcie 03)

4) W zakładce Kombinacje obciążeń sprawdź, czy zastosowano prawidłowe współczynniki. W stosownych przypadkach w zakładce Kombinacje wyników wyświetlane są również współczynniki. Kliknij OK, aby wyjść (zdjęcie 04)

5) Ostatnim krokiem jest przypisanie odpowiedniego typu stanu granicznego do sytuacji obliczeniowej przekroczenia wytrzymałości. W przypadku prętów bez przypisanej konfiguracji sejsmicznej jako Typ stanu granicznego należy wybrać "Stan graniczny wytrzymałości" (LRFD lub ASD).
W przypadku prętów z przypisaną konfiguracją sejsmiczną należy użyć opcji „Stan graniczny sejsmicznej - rezerwa nośności” (LRFD lub ASD) (zdjęcie 05)

1) Otworzyć okno dialogowe Przypadki obciążeń i kombinacje . W zakładce Podstawa należy wybrać opcję Edytuj parametry edycji . Domyślne wartości to 1.0 (zdjęcie 01)

Przypadek A: Aby zastosować ten sam współczynnik w kierunkach X i Y, należy użyć ogólnego współczynnika nadmiarowości (brak kierunku), ρ.

Przypadek B: Aby zastosować różne współczynniki w każdym kierunku, należy użyć współczynników nadmiarowości ρ_x i ρ_y. Ogólny współczynnik ρ w pierwszym wierszu nie jest używany.

2) W zakładce Przypadki obciążeń utworzyć przypadek obciążenia sejsmicznego z Qe jako kategorią oddziaływania . Następnie należy wybrać zakładkę Ustawienia dodatkowe i wskazać kierunek (zdjęcie 02)

3) W zakładce Sytuacje obliczeniowe wybrać odpowiedni typ sytuacji obliczeniowej dla wstrząsów sejsmicznych. Dostępne są metody LRFD i ASD (zdjęcie 03)

Uwaga: Jeżeli żaden lub oba kierunki nie są aktywowane w tym samym przypadku obciążenia, stosowany jest ogólny współczynnik nadmiarowości ρ. Utwórz osobny przypadek obciążenia, w którym zostaną zastosowane poszczególne współczynniki ρ_x i ρ_y.

4) W zakładce Kombinacje obciążeń sprawdź, czy zastosowano prawidłowe współczynniki. W stosownych przypadkach w zakładce Kombinacje wyników wyświetlane są również współczynniki. Kliknij OK, aby wyjść (zdjęcie 04)

W przypadku długości efektywnych w programie RFEM 6 istnieją dwie możliwości definiowania długości efektywnych. Najpierw edytuj pręt i przejdź do zakładki "Typy obliczeń". Po drugie, utwórz nową definicję długości efektywnych.

Po trzecie, zdecyduj, czy chcesz obliczyć moment krytyczny zgodnie z metodą wartości własnych, czy zgodnie z rozdziałem F z AISC. Po czwarte, przejdź do zakładki "Podpory węzłowe i długości wyboczeniowe". W tej zakładce dostępne są dwie różne metody.

Metoda 1: Podpory węzłowe

W odniesieniu do pręta nr 1 w dołączonym modelu, w tym słupie można zobaczyć, w jaki sposób definiowane są długości efektywne dla węzła początkowego, końcowego i pośredniego. Najpierw należy kliknąć opcję Wybierz pręt lub Zbiór prętów, a następnie wybrać pręt. Spowoduje to aktywację węzłów pośrednich na długości pręta w tabeli. Następnie należy sprawdzić, czy węzeł może się poruszać w osi y/z (oś słaba/silna), obracać się względem lokalnej osi x (skręcanie) oraz względem lokalnej osi z (obrót obrotnicy).

The Warping (ω) input options will adjust the effective length for LTB, similar to the rotational z-axis restraint. For Ch. F calculations, the warping can be fully restrained or released. For Eigenvalue calculations, in addition to the fully restrained or released option, there is also the ability to set partial fixity with a warping spring constant.

Top and bottom flanges can also be restrained separately by fixing the y-axis and by releasing (unchecking) the rotation about the local x-axis restraint (torsion).

Metoda 2: Współczynniki "K" i wartości bezwzględne

W odniesieniu do pręta nr 5 w dołączonym modelu współczynniki długości efektywnej można wykorzystać do bezpośredniego zdefiniowania długości niestężonej i/lub zastosowania odpowiednich warunków na końcach pręta. Aby dostosować długości niestężone bezpośrednio zamiast zastosowania węzłów na pręcie (metoda 1), współczynniki "K" można wprowadzić ręcznie w poniższej tabeli. Można też wprowadzić "Wartości bezwzględne" poprzez wybranie opcji "Wartości bezwzględne". Wówczas zamiast tego można wprowadzić ręcznie długość niestężoną. Metodę najlepiej stosować w przypadku, gdy na pręcie nie ma aktualnie węzłów pośrednich.

Wyświetlanie głównego kierunku podpory w module dodatkowym RF-LAMINATE

Wyświetlanie głównego kierunku podpory w programie RFEM

Podczas wymiarowania przekrojów ogólnych w module RF STEEL AISC, dla stopnia wykorzystania wyświetlany jest komunikat "Niewymiarowalne". Przekroje ogólne są definiowane w programie jako przekroje zdefiniowane przez użytkownika lub kształty, które nie są uwzględnione w zestawieniu. Jednak niektóre przekroje zdefiniowane przez użytkownika mogą zostać zaprojektowane pod pewnymi warunkami. Komunikat ostrzegawczy jest wyświetlany, ponieważ wyboczenie przy ścinaniu nie jest przewidziane dla przekrojów w AISC 360‑16 [1] Rozdział G. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w instrukcji RF STEEL AISC, do której łącze znajduje się poniżej.

W bibliotece przekrojów dostępnych jest wiele przekrojów zgodnych z normami amerykańskimi.

Folgende Profiltypen sind beispielsweise enthalten:

• W-Profile
• Profile M
• S-Profile
• HP-Profile
• WT-Profile
• Ceowniki

Es besteht zusätzlich zur Schnittgrößenermittlung auch noch die Möglichkeit eine Bemessung der Stahlprofile nach ANSI/ AISC 360-10 durchzuführen. Hierfür wird das Modul RF-/STAHL AISC benötigt.

Zakrzywione pręty nie mogą być projektowane pod kątem stateczności w module RF-STEEL AISC. Analiza stateczności obejmuje wyboczenie giętne (oś wielka i oś pomocnicza) oraz wyboczenie giętno -skrętne zgodnie z rozdziałem E. Wyboczenie skrętne nie jest również sprawdzane dla tych typów prętów zgodnie z rozdziałem F.

Jednym ze sposobów przeprowadzenia analizy stateczności dla pręta zakrzywionego jest przekształcenie elementu liniowego w polilinię i zamiast tego zaprojektowanie go jako pręta prostego. Alternatywnie, można zamodelować szereg odcinków linii prostych i przekształcić je w zbiór prętów, który może być również obliczony w module RF-STEEL AISC, w tym obliczenia stateczności.

Rozszerzenie modułu RF‑/STEEL Warping Torsion jest dostępne zarówno dla programu RSTAB 8, jak i RFEM 5.

Do korzystania z tego rozszerzenia wymagany jest moduł dodatkowy RF‑/STEEL EC3 lub RF‑/STEEL AISC oraz odpowiednia licencja na rozszerzenie dla modułu Warping Torsion. Jeżeli wymagania te są spełnione, można aktywować rozszerzenie w sposób pokazany na poniższym rysunku.

Więcej informacji na temat modułu RF-/STEEL Warping Torsion można znaleźć w opisie produktu.

W tym przypadku jedynym rozwiązaniem jest zwiększenie wartości granicznej dla szczególnych przypadków zginania, na przykład z 0,01 do 0,05 (patrz rysunek). W ten sposób odpowiednio małe momenty nie są uwzględniane.

Do analizy stateczności dowolnego przekroju szczególnie odpowiednie są moduły dodatkowe RF-/STEEL EC3 Warping Torsion (rozszerzenie dla RF-/STEEL EC3) i RF-/FE-LTB (moduł samodzielny).

Na podstawie obliczonej wartości wyboczenia krytycznego można określić obciążenia krytyczne i przeprowadzić obliczenia zgodnie z analizą drugiego rzędu.