RFEM 6 jest programem głównym pakietu oprogramowania, który służy do analizy konstrukcji przy użyciu MES. Dalsze analizy oraz wymiarowanie przeprowadzane jest w odpowiednich rozszerzeniach. Program główny RFEM 6 służy do definiowania konstrukcji, materiałów i obciążeń płaskich i przestrzennych układów konstrukcyjnych składających się z płyt, ścian, powłok i prętów. Program umożliwia również tworzenie konstrukcji mieszanych oraz modelowanie elementów bryłowych i kontaktowych.
RSTAB 9 to wydajne oprogramowanie do obliczeń konstrukcji szkieletowych 3D, odzwierciedlające aktualny stan wiedzy i pomagające inżynierom sprostać wymaganiom współczesnej inżynierii lądowej.
Często zbyt długo zajmujesz się obliczaniem przekrojów? Oprogramowanie firmy Dlubal i program samodzielny RSECTION ułatwiają pracę, określając i przeprowadzając analizę naprężeń dla różnych przekrojów.
Czy zawsze wiesz, skąd wieje wiatr? Oczywiście od strony innowacji! RWIND 2 to program, który wykorzystuje cyfrowy tunel aerodynamiczny do numerycznej symulacji przepływu wiatru. Program symuluje przepływ wokół dowolnej geometrii budynku i określa obciążenia wiatrem na powierzchnie.
Szukasz narzędzia do przeglądu stref obciążenia śniegiem, wiatrem i trzęsieniem ziemi? Dobrze trafiłeś! Skorzystaj z narzędzia do geolokalizacji do szybkiego i skutecznego definiowania obciążenia śniegiem, prędkości wiatru, obciążenia trzęsieniem ziemi, zgodnie z Eurokodem i innymi międzynarodowymi normami.
Chcesz wypróbować możliwości programów Dlubal Software? To Twoja szansa! Dzięki 90-dniowej pełnej wersji, możesz w pełni przetestować wszystkie nasze programy.
Jeżeli projekt wymaga edycji wielu modeli, do wyboru są dwie opcje:
Podobnie jak w przypadku przekrojów z biblioteki, również to działa z prawidłową nazwą. Oto przykład programu, który ma utworzyć ten przekrój:
Uwaga! Wymiary należy podać w nazwach przekrojów w jednostkach podstawowych SI, tj. w metrach.
Skorzystaj z SetAddonStatus (Model.clientModel, AddOn.timber_design_active, True) aby aktywować rozszerzenie Konstrukcje wielowarstwowe.
SetAddonStatus (Model.clientModel, AddOn.timber_design_active, True)
W kolejnym kroku tworzony jest materiał ortotropowy. W tym celu podczas tworzenia materiału należy korzystać z parametrów zdefiniowanych przez użytkownika. Są one najpierw zapisywane w słowniku p, a następnie przenoszone jako parametr params.
p
Skorzystaj z Thickness.Layers(1, 'CLT', [[0, 1, 0.012, 0.0], [0, 1, 0.010, 90]]) aby zastosować grubość. Po numerze i nazwie, jako parametr przekazywana jest zagnieżdżona lista. Każdy wpis na liście reprezentuje warstwę. Jeżeli tworzony jest materiał izotropowy, lista musi zawierać 3 wpisy dla warstwy, typu warstwy, numeru materiału i grubości warstwy. Jeżeli materiał jest ortotropowy, jak w tym przypadku, wówczas na liście należy również uwzględnić czwarty wpis, kąt obrotu. Uwaga! Kąt obrotu jest podawany w DEG, a nie w RAD, jak zwykle.
Thickness.Layers(1, 'CLT', [[0, 1, 0.012, 0.0], [0, 1, 0.010, 90]])
W bibliotece wysokopoziomowej programu Python nie ma bezpośredniej funkcji do generowania materiału ortotropowego. Możliwe jest jednak przeniesienie parametrów zdefiniowanych przez użytkownika dla wszystkich metod. Oznacza to, że taki materiał można łatwo wyprodukować. Poniższy przykład ilustruje procedurę:
Parametr zdefiniowany przez użytkownika jest najpierw definiowany jako Słownik p , a następnie przenoszony do params podczas tworzenia materiału.W tym artykule przedstawiono możliwości:
params
Przykładowy program pokazuje dwie różne metody tworzenia podpór węzłowych. Typ wyliczeniowy NodalSupportType jest używany dla pierwszej podpory węzłowej.
NodalSupportType
Alternatywnie można również przenieść listę. Lista musi zawierać sześć wartości. Pierwsze trzy wartości określają stopnie swobody przemieszczenia, a ostatnie trzy stopnie swobody dla skręcania.
Wartość inf oznacza, że stopień swobody jest ustalony. Przy wartości 0 stopień swobody nie jest dostępny. Wartość numeryczna definiuje sprężynę.
inf
0
W przykładowym programie najpierw tworzony jest wspornik z IPE 200. Jest on poddany obciążeniu na pręcie 3,5 kN i przeprowadzane są obliczenia.
Ta tabela jest dostępna w wierszu 34:
Metoda ResultTables.NodesDeformations () wymaga 3 argumentów. Najpierw określa się, jakiego rodzaju wyniki mają zostać odczytane. Mogą być to wyniki
ResultTables.NodesDeformations ()
sein.
Następnie podany zostanie numer przypadku obciążenia, kombinacji obciążeń itp. W końcu, numer węzła zostaje przeniesiony do metody.
Wartość zwrotna d metody jest listą zawartą w słowniku. W wierszu 37, d jest wyświetlane w całości. Wiersz 40 pokazuje, w jaki sposób można uzyskać dostęp do określonej wartości. [0] jest indeksem listy, a [' displacement_z'] jest kluczem słownika.
d
[0]
[' displacement_z']
Funkcja dla nieliniowych przegubów dla linii nie jest obecnie dostępna w bibliotece wielopoziomowej Python. Ponieważ jednak parametry zdefiniowane przez użytkownika mogą być używane jak zwykle w metodzie dla przegubów liniowych, nie jest problemem wygenerowanie również nieliniowych przegubów dla linii.
W przykładowym programie najpierw tworzone są 2 prostokątne powierzchnie z podporami węzłowymi, które są połączone na linii 6.
Definicja nieliniowego przegubu dla linii rozpoczyna się od linii 39. Najpierw tworzony jest słownik p z parametrami. Należy zdefiniować 3 stopnie swobody przemieszczenia i jeden stopień swobody obrotu. Wartość 0.0 oznacza, że stopień swobody jest dowolny. Jeżeli zamiast tego zostanie zapisana wartość liczbowa, zostanie ona zinterpretowana jako sprężyna. Należy upewnić się, że zastosowano tutaj jednostki podstawowe SI. Poprzez zastosowanie inf stopień swobody jest zdefiniowany jako utwierdzony.
0.0
Kierunkowi y należy nadać nieliniowość. Jest to ustawiane za pomocą klucza translational_release_u_y_nonlinearity. W tym artykule opisano, w jaki sposób można określić niezbędne wartości, takie jak NONLINEARITY_TYPE_FAILURE_IF_POSITIVE.
translational_release_u_y_nonlinearity
NONLINEARITY_TYPE_FAILURE_IF_POSITIVE
Jedną z możliwości jest wywołanie tego adresu URL podczas działania programu RFEM:
http://localhost:8082/wsdl
Pokazuje to definicję całego API jako XML (patrz również WSDL https://en.wikipedia.org/wiki/Web_Services_Description_Language).
Pragmatycznym sposobem określenia parametrów jest na przykład najpierw kompilacja żądanego materiału w programie RFEM, a następnie odczytanie właściwości. Poniższy program pokazuje procedurę:
Tę metodę można zastosować dla wszystkich obiektów w programie RFEM.
Proszę upewnić się, że opcja "Uruchom serwer automatycznie z aplikacją" jest aktywna w opcjach programu w Usługach sieciowych, patrz obrazek.