|
Autor
|
Fabian Böttinger
|
|
uniwersytet
|
Coburg University of Applied Sciences, Germany |
Przedstawiono kilka przykładowych scenariuszy, dla których nie ma już zastosowania konwencjonalne projektowanie według teorii sztywnego kompozytu. Aby móc przeprowadzić projektowanie takich układów, w pracy przedstawiono kilka metod, z których pięć opisano szczegółowo. Są to między innymi metoda gamma wg DIN 1052, metoda analogii ścinania wg Kreuzingera oraz metoda szkieletowa wg Rautenstraucha.
Główny nacisk ' na obliczenia belek zginanych z wykorzystaniem metod komputerowych. Zapewnia wiedzę niezbędną do modelowania w dowolnym programie do analizy konstrukcji szkieletowych. Na podstawie oceny praktycznej przydatności metod na podstawie wysiłku związanego z modelowaniem i obliczeniami oraz odpowiednich ograniczeń stosowania przedstawiono systematyczny przegląd zalet i wad poszczególnych metod obliczeniowych. Ułatwia to praktykującym inżynierom wybór odpowiedniej metody dla konkretnego problemu lub projektu.
Arkusz kalkulacyjny Excel opracowany w ramach tej pracy zapewnia również możliwość wstępnego zwymiarowania poszczególnych elementów belki zespolonej oraz obliczenia zgodnie z teorią metody gamma podanej w DIN 1052. Ponadto pomaga użytkownikowi w określaniu parametrów wejściowych innych metod wymaganych do modelowania w programie do analizy statyczno -wytrzymałościowej.
W końcowym porównaniu skonfrontowano odchylenia wyników poszczególnych metod na podstawie płyty z kompozytu drewniano-betonowego (TCC). To wyjaśnia, czy dodatkowy wysiłek związany z niektórymi metodami jest opłacalny ze względu na możliwie niższą obliczoną nośność w stanie granicznym nośności i stanie granicznym użytkowalności.