W poprzednim artykule pokazano już efekty bocznych podpór pośrednich oraz długości wyboczeniowych L cr, y/z. W parametrów związanych z bocznym skrętnego wyboczenia, dodatkowe długości L W i L T oraz efektywnego współczynnika K Długość z i współczynnik długości wygięcie K W dostępnych dla bardziej szczegółowych definicji są.
Współczynnik długości wyboczeniowej kz
Do określenia krytycznego krytycznego momentu wyboczeniowego można użyć wewnętrznego solwera wartości własnych. Wymaga on zastosowania wewnętrznego modelu pręta o czterech stopniach swobody (u y , φ z , φ x , ω).
Współczynnik k Kontrola Z wsparcia na początku i na końcu elementu w odniesieniu do stopnia swobody U r (przesunięcie w osi Y) i φ z (obrót przez Z). W tym przykładzie oba parametry zostają ustalone na początku pręta. Koniec członu można założyć tylko być ograniczony przez przemieszczenie w UY. Sytuacja ta odpowiada definicji k z = 0,7li.
Współczynnik długości wyboczeniowej giętno-skrętnej kw
Ten parametr służy również do obsługi wewnętrznego modelu pręta. Steruje on dwoma pozostałymi stopniami swobody φ x (obrót wokół x) i ω (skręcanie). Z powodu utwierdzenia belki oba stopnie swobody są ustalane na początku. Na wolnym końcu, utrwalenie φ X, jak również ω nie jest używany. Odpowiada to definicji k w = 2.0li.
Długość zwichrowania L w
Długość zwichrzenia jest uwzględniana przy określaniu M kr. Odpowiada to odległości między utwierdzeniem bocznym i utwierdzeniem, a zatem nie musi ona być identyczna z długością użytkową L cr, z. Wynika to również z porównania momentów idealnych rozgałęzień M cr pomiędzy RF-/STEEL EC3 i LTBeamN (program do określania obciążeń sprężystych ).
Długość wyboczeniowa L cr, z = 0,7 ⋅ L (analogicznie do przypadku Euler 3). W przeciwieństwie do tego długość skręcania zostaje przyłożona z Lw = L. W RF-/STEEL EC3 wartość M cr dla tego parametru wynosi 105.90 kNm. Odpowiada to wynikowi programu LTBeamN, obliczającego M cr = 105,77 kNm. Dla porównania: Czas zwichrzenia wynoszący 0,7 ⋅ L spowodowałby powstanie M cr = 174 kNm.
Długość wiertła L T
Długość wiercenia jest długością decydującą dla analizy wyboczeniowej zgodnie z 6.3.1.4 [1]. Jest ona wykonywana tylko dla czystego obciążenia siłą ściskającą. Nie ma on wpływu na analizę wyboczeniowo-skrętną. W przykładzie przykładany jest on do długości pręta.
Porównanie z wprowadzaniem za pomocą podpory węzłowej analogicznie do okna 1.7
Dzięki projektowaniu zbiorów prętów zgodnie z 6.3.4 [1], RF-/STEEL EC3 oferuje również możliwość definiowania wewnętrznego modelu pręta bezpośrednio za pomocą podpór węzłowych. Tutaj też można znaleźć cztery stopnie swobody. W poniższym porównaniu wariantów wejściowych należy zaznaczyć, że oba mogą prowadzić do tego samego wyniku. W tym celu system powinien być identyczny. Zmieniane są tylko obciążenie oraz przekrój. Zamiast IPE 160 wybierany jest pojedynczy symetryczny przekrój typu T. W ten sposób wymuszona zostaje konstrukcja zgodnie z 6.3.4 [1]. Na rysunku poniżej po lewej stronie znajdują się dane dotyczące długości efektywnych oraz podpory węzłowe po prawej stronie. Wynik wyjaśnia założenie.
Podsumowanie
W RF-/STEEL EC3 zawsze brana jest pod uwagę konstrukcja z pojedynczą dźwigarem z zawieszeniem jednoprzęsłowym. Następnie zostaną ustawione wstępnie ustawione parametry. Wartości opisane w niniejszym rozdziale pozwalają użytkownikowi wyświetlić inne układy konstrukcyjne. Na koniec użytkownik musi określić, które stopnie swobody znajdują się w odpowiednich punktach węzłowych.
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
