W dodatku Połączenia stalowe można wybrać opcję "Śruba sprężona".
Gdy ta opcja jest wybrana, śrubie przypisuje się siłę wstępną Fp,C. W modelu obliczeniowym, zwanym submodelem, generowane jest w ten sposób połączenie sprężone. Przy obliczaniu połączenia jednocześnie uwzględnia się siły rozciągające śruby Ft,Ed, które wynikają z działających sił wewnętrznych, oraz siłę wstępną Fp,C.
W wyniku obliczenia siła rozciągająca śruby podawana jest jako "Siła projektowa Ft,Ed" w szczegółach weryfikacyjnych. Przedstawia ona wartość wspólnego działania sprężenia i działających sił wewnętrznych, gdzie siła wstępna jest traktowana jako oddziaływanie.
Stopień wykorzystania sprężonej śruby wynika z ilorazu wymienionej wyżej siły projektowej Ft,Ed i granicznej siły rozciągającej Ft,Rd. Stopień sprężenia określa się za pomocą współczynnika sprężenia kp. Przy pełnym sprężeniu odpowiednio wysokie wartości uzyskuje się dla stopnia wykorzystania śruby na rozciąganie. Jednak zazwyczaj nie pozwala to wnioskować na temat stosunku pomiędzy działającą siłą rozciągającą (bez sprężenia) Ft,Ed,NP a siłą projektową Ft,Ed.
Do analizy rezerwy nośności śruby na rozciąganie nadaje się następujące podejście: W szczegółach weryfikacyjnych dla odporności na poślizg podawana jest siła rozciągająca wynikająca z działających sił wewnętrznych, obliczona bez sprężenia, oznaczona jako Ft,Ed,NP. Porównując tę wartość z projektowym wskaźnikiem zdolności rozciągania Ft,Rd, uzyskujemy informację o rezerwie nośności użytej śruby.
