W normie EN 1993-1-1 metoda ogólna została wprowadzona jako format obliczeniowy do obliczeń stateczności, który może być stosowany do układów płaskich o dowolnych warunkach brzegowych i zmiennej wysokości konstrukcyjnej. Kontrolę obliczeniową można przeprowadzić dla obciążenia w głównej płaszczyźnie nośnej i jednoczesnego ściskania. Przypadki stateczności przy wyboczeniu giętno-skrętnym analizowane są od strony głównej płaszczyzny podparcia, czyli wokół słabej osi elementu konstrukcyjnego. Dlatego często pojawia się pytanie, jak w tym kontekście wymiarować wyboczenie giętne w głównej płaszczyźnie nośnej.