W normie EN 1993-1-1 wprowadzono metodę ogólną jako format obliczeniowy do obliczeń stateczności, który można stosować do układów płaskich o dowolnych warunkach brzegowych i zmiennej wysokości konstrukcyjnej. Kontrolę obliczeniową można przeprowadzić dla obciążenia w głównej płaszczyźnie podparcia i jednoczesnego ściskania. Przypadki stateczności zwichrzenia i wyboczenia giętnego są analizowane od głównej płaszczyzny podparcia, czyli wokół osi słabego elementu. Model ten posłużył do wyjaśnienia, w jaki sposób można zweryfikować wyboczenie giętne w głównej płaszczyźnie podparcia w tym kontekście.