W programach RFEM i RSTAB dane modelu są zapisywane w jednym pliku. Zaletą jest to, że powoduje to łatwiejszą obsługę. Wystarczy skopiować tylko ten jeden plik, zawierający wszystkie niezbędne dane. Jeżeli dostępne są wyniki, plik może stać się bardzo duży i trudny w obsłudze. W pewnych okolicznościach obsługa tak dużego pliku może powodować problemy. Aby to wyjaśnić, musimy przyjrzeć się technicznemu tłu tego problemu.
Dane na nośniku danych są zawsze uporządkowane przy użyciu systemu plików. System plików reprezentuje kolejność danych na nośniku danych. Każdy system plików ma ograniczenia techniczne dotyczące rozmiaru zarządzanych dysków oraz rozmiaru pliku. Aktualnym systemem plików dla komputerów z systemem Windows jest NTFS. Ograniczenia tego systemu pilników znacznie wykraczają poza to, co jest dziś technicznie istotne.
Istnieją jednak również inne popularne systemy plików. Są one używane przez nie tylko prawdziwe dyski twarde. Na przykład karty pamięci SD do kamer zazwyczaj korzystają z systemu plików FAT32. Po podłączeniu nowego dysku flash USB do komputera z systemem Windows można go sformatować przy użyciu systemu plików NTFS lub FAT32. Oprócz systemów plików, które najczęściej występują w komputerach z systemem Windows, istnieje cała gama innych systemów. "Stare" systemy plików FAT mają ograniczenia techniczne, które w rzeczywistości można ominąć. Maksymalny rozmiar pliku nie może zatem przekraczać 2 GB dla FAT16 i 4 GB dla FAT32. Takie rozmiary plików można osiągnąć w rozbudowanych obliczeniach programu RFEM. Coraz popularniejszy system plików NAS (Network Attached Storage) również ma swoje ograniczenia.
Jak możemy zidentyfikować te problemy? Typowy scenariusz jest następujący: Plik z wynikami zostaje zapisany. Jednak po ponownym otwarciu wszystkie wyniki znikną. W takim przypadku warto przyjrzeć się systemowi plików używanemu przez dysk twardy.
