Dostępne są różne narzędzia, takie jak uchwycenie obiektu, definiowane przez użytkownika rastry wprowadzania i linie pomocnicze, które ułatwiają graficzne wprowadzanie danych dotyczących konstrukcji. Pliki DXF można importować jako modele liniowe lub używać jako warstwy tła, pozwalające na bezpośrednie wykorzystanie określonych punktów uchwycenia.
Praca z warstwami
Istnieje możliwość definiowania nieliniowości, takich jak uplastycznienie, tarcie, rozerwanie, poślizg itp. dla przegubów prętowych i podpór. Dostępne są specjalne okna dialogowe służące do określania sztywności sprężystych słupów i ścian na podstawie specyfikacji geometrii.
Program RFEM posiada wiele przycisków do bezpośredniego zmieniania perspektywy oraz płaszczyzny roboczej. Powiększając, obracając i przesuwając konstrukcję, można szybko dostosować odpowiedni widok. Widoki szczegółowe pozwalają na przejrzyste przedstawianie specyficznych elementów konstrukcji. Nieaktywne obiekty można opcjonalnie wyświetlać w tle jako przezroczyste. Obiekty grupuje się w łatwy sposób, wybierając odpowiednie elementy konstrukcyjne według specjalnych kryteriów.
Aby efektywnie pracować z powtarzającymi się układami konstrukcyjnymi, program RFEM zapewnia sparametryzowane dane wejściowe, które można łączyć z metodą parametryzowanych wytycznych. Modele można tworzyć przy użyciu określonych parametrów i dostosowywać do nowej sytuacji poprzez ich modyfikację.
Narzędzia generujące ułatwiają wprowadzanie modeli parametrycznych, takich jak ramy, hale, kratownice, schody kręcone, łuki lub dachy. Dodatkowo wiele generatorów pozwala na tworzenie przypadków obciążeń wynikających z ciężaru, śniegu i wiatru.