Czy do określenia współczynnika obciążenia krytycznego do analizy stateczności użyto solwera wartości własnych rozszerzenia? W ten sposób można wyświetlić decydujący kształt drgań własnych projektowanego obiektu. Na potrzeby analizy zwichrzenia dostępny jest solwer wartości własnych, w zależności od zastosowanej normy obliczeniowej. W przypadku metody ogólnej zgodnie z EN 1993-1-1, 6.3.4 można również użyć wewnętrznego solwera wartości własnych.
Projektowanie konstrukcji stalowych | Graficzne wyświetlanie postaci własnej dla analizy wyboczenia giętno-skrętnego
W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych, można zastosować wartość dla przekrojów formowanych na zimno zgodnie z EN 1993-1-3, która przeprowadza analizę stateczności i wymiarowanie przekrojów zgodnie z punktami 6.1.2 - 6.1.5 i 6.1.8 - 6.1.10.
Podczas wymiarowania zgodnie z EN 1993-1-3, możliwe jest przedstawienie graficzne postaci własnej wyboczenia dystorsyjnego przekroju oraz dla przekrojów RSECTION.
Kształt postaci własnej można również wyprowadzić w RSECTION 1 dla przekrojów z biblioteki.
- Obliczanie ugięć i porównanie z normatywnymi lub ręcznie dostosowanymi wartościami granicznymi
- Uwzględnienie wygięcia wstępnego w analizie ugięcia
- W zależności od typu sytuacji obliczeniowej możliwe są różne wartości graniczne
- Ręczne dostosowywanie długości odniesienia i segmentacji według kierunku
- Obliczanie ugięć w odniesieniu do konstrukcji początkowej lub do konstrukcji odkształconej
- Dalsze szczegółowe obliczenia w zależności od wybranej normy obliczeniowej (np. ograniczenie oddychania środnika zgodnie z EN 1993-2)
- Graficzne wyświetlanie wyników zintegrowane z RFEM/RSTAB; na przykład stopień wykorzystania wartości granicznej, odkształcenie lub ugięcie
- Pełna integracja wyników z protokołem wydruku programu RFEM/RSTAB
W programie RFEM/RSTAB istnieje możliwość wygenerowania, a następnie obliczenia kombinacji obciążeń lub wyników wymaganych dla stanu granicznego użytkowalności. Sytuacje obliczeniowe można wybrać do analizy ugięć w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji stalowych. Obliczone wartości odkształceń są odpowiednio określane w każdym miejscu pręta, w zależności od określonego wygięcia wstępnego i układu odniesienia. Na koniec można porównać te wartości odkształceń z wartościami granicznymi.
Czy wiecie, że...? Wartość graniczną deformacji można określić indywidualnie dla każdego elementu konstrukcyjnego w Konfiguracja stanu granicznego użytkowalności. Jako dopuszczalną wartość graniczną należy zdefiniować maksymalne odkształcenie w zależności od długości odniesienia. Poprzez zdefiniowanie podpór obliczeniowych można podzielić komponenty na segmenty w celu automatycznego określenia odpowiedniej długości odniesienia dla każdego kierunku obliczeń.
W zależności od położenia przydzielonych podpór obliczeniowych, rozróżnienie między belkami i wspornikami jest dokonywane automatycznie, dzięki czemu można odpowiednio określić wartość graniczną.