Modelowanie i wymiarowanie konstrukcji żelbetowych w RFEM 6 i RSTAB 9

Uwzględnianie efektów drugiego rzędu p-δ w programach RFEM 6 i RSTAB 9

Analiza modalna jest punktem wyjścia do analizy dynamicznej układów konstrukcyjnych. Można ją wykorzystać do określenia wartości drgań własnych, takich jak częstotliwości drgań własnych, kształty drgań własnych, masy modalne i efektywne współczynniki masy modalnej. Wynik ten może zostać wykorzystany do obliczeń drgań oraz do dalszych analiz dynamicznych (na przykład obciążenia widmem odpowiedzi).

Obliczenia ze względu na zmęczenie zgodnie z EN 1992-1-1 należy przeprowadzać w przypadku elementów konstrukcyjnych, które są poddane działaniu dużych zakresów naprężeń i/lub wielu zmianom obciążenia. W takim przypadku obliczenia dla betonu i zbrojenia są przeprowadzane osobno. Dostępne są dwie alternatywne metody obliczeniowe.

W rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji betonowych można przeprowadzać obliczenia sejsmiczne dla prętów żelbetowych zgodnie z EC 8. Są to między innymi następujące funkcje:

• Konfiguracje obliczeń sejsmicznych
• Rozróżnianie klas ciągliwości DCL, DCM, DCH
• Możliwość przeniesienia współczynnika odpowiedzi z analizy dynamicznej
• Sprawdzenie wartości granicznej współczynnika odpowiedzi
• Weryfikacja nośności dla "Wytrzymały słup - słaba belka"
• Uszczegółowienie i reguły szczególne dla współczynnika ciągliwości krzywizny
• Uszczegółowienie i reguły szczególne dla ciągliwości lokalnej

W Projektowanie konstrukcji betonowych , można definiować dowolne przekroje RSECTION. Otulinę betonową, zbrojenie na ścinanie i zbrojenie podłużne definiuje się bezpośrednio w RSECTION.

Po zaimportowaniu przekroju ze zbrojeniem RSECTION do programu RFEM 6, można go również wykorzystać do obliczeń w rozszerzeniu Projektowanie konstrukcji betonowych.

Przejdź do filmu

W zakładce 'Podpory obliczeniowe i ugięcia' w pozycji 'Edytować pręt', pręty można podzielić na segmenty za pomocą zoptymalizowanych okien wprowadzania danych. W zależności od warunków podparcia, wartości graniczne odkształceń dla belek wspornikowych lub belek jednoprzęsłowych są dostosowywane automatycznie.

Po zdefiniowaniu podpory obliczeniowej w odpowiednim kierunku na początku pręta, końcu pręta i w węzłach pośrednich, program automatycznie rozpoznaje segmenty i długości segmentów, do których odnosi się dopuszczalne odkształcenie. Na podstawie zdefiniowanych podpór obliczeniowych moduł wykrywa również automatycznie, czy jest to belka czy wspornik. Ręczne przydzielanie, podobnie jak w poprzednich wersjach (RFEM 5), nie jest już konieczne.

Opcja 'Długości zdefiniowane przez użytkownika' umożliwia modyfikowanie długości odniesienia w tabeli. Domyślnie stosowana jest zawsze odpowiednia długość segmentu. Jeżeli długość odniesienia różni się od długości segmentu (na przykład w przypadku prętów zakrzywionych), można ją dostosować.