|
Autor
|
Seyed Armin Hosseini
|
|
Uniwersytet
|
Uniwersytet Północnej Kolumbii Brytyjskiej, Kanada |
Na podstawie testów zginania czteropunktowego i trzypunktowego, klejone wpusty wykazywały najwyższą sztywność obrotową, a następnie wpust STS i połączenia T. Zbrojenie stalowe i połączenia X-fix miały najniższą sztywność obrotową. Pod względem plastyczności, klejony wpust wykazywał kruchą charakterystykę, inne wykazywały umiarkowany poziom plastyczności, a pręty stalowe zapewniały wysoką plastyczność. Wpust STS i klejony wpust miały podobne zdolności przenoszenia momentu zginającego, przy czym zdolność klejonego wpustu była zależna od jakości sklejki. Zbrojenie stalowe, połączenie T i połączenia X-fix miały odpowiednio 70%, 50% i 23% tej zdolności.
Następnie użyto modelu numerycznego, zweryfikowanego wynikami eksperymentalnymi, do oceny wymagań połączeń dla płyt CLT podpartych punktowo w kierunku mniejszym dla różnych wymiarów i obciążeń. Zwiększenie sztywności obrotowej z 500 do 5000 kNmrad⁻¹m⁻¹ znacznie poprawiło wydajność strukturalną podłogi, zmniejszając ugięcie o około 50%. Dalsze zwiększenie sztywności obrotowej przyniosło tylko dodatkowe zmniejszenie ugięcia o 15%. W testowanych konfiguracjach zarówno klejone, jak i wkręcane wpusty mogą zapewnić 5000 kNmrad⁻¹m⁻¹; połączenia T mogą potencjalnie osiągnąć tę wartość, podczas gdy dla X-fix byłaby wymagana nieracjonalnie duża liczba łączników.