Przykład 1: Wybrać decydujące oddziaływania zmienne
Zgodnie z normą DIN EN 1990 obliczanie odporności ogniowej należy przeprowadzać w obliczeniowej sytuacji awaryjnej. Należy sprawdzić w krajowym dokumencie aplikacyjnym, czy ma zostać użyta wartość częsta (ψ1,1 Qk, 1 ) czy wartość quasi-stała (ψ2,1 Qk, 1 ). W tym przypadku informacje można znaleźć w załączniku krajowym do DIN EN 1991‑1-2, w sekcji Parametry określane przez państwo (NDP) do 4.3.1 (2). Mówi się, że dla składowych, których głównym oddziaływaniem jest wiatr, należy stosowaćczęstość występowania (ψ 1,1 Qk, 1). W pozostałych przypadkach stosowana jest wartość quasi-stała (ψ2,1 Qk, 1 ).
W programie RFEM/RSTAB można wybrać jedną z obu wartości w wyrażeniach kombinacji. W przypadku pożaru można wybrać wyrażenie kombinacyjne „Wypadek - psi 1.1 - Równanie 6.11c” i zdefiniować tylko wiatr jako oddziaływanie wiodące w sekcji „Wybrać oddziaływanie wiodące zmienne”. Zatem w kombinacjach uwzględniane są tylko oddziaływania wiatru o częstej wartości, a pozostałe oddziaływania zmienne o wartości prawie stałej.
Przykład 2: zmniejszenie liczby przypadków obciążeń
W przypadku obliczeń w stanie granicznym użytkowalności brytyjski załącznik krajowy do normy BS EN 1993-1-1 (konstrukcja stalowa) wymaga kombinacji charakterystycznej bez stosunku obciążeń stałych (patrz BS EN 1993-1-1/NA.2.23). Oznacza to, że składowe ugięcia wg, inst spowodowane ciężarem własnym, mają zostać zredukowane. W takim przypadku można skorzystać z opcji „Zmniejszenie liczby przypadków obciążeń ...”. W uwzględnianych przypadkach obciążeń wybierane są wszystkie przypadki obciążeń, z wyjątkiem ciężaru własnego. Kliknąć [Tak], aby potwierdzić wyświetlony komunikat. Następnie wyświetlane są kombinacje bez uwzględnienia ciężaru własnego.
