Pytanie

W artykule pokazano i wyjaśniono wpływ sztywności kabli na zginanie na ich siły wewnętrzne. W tym artykule dowiesz się również, jak zredukować ten wpływ.

Norma ASCE 7-22 [1], rozdz. 12.9.1.6 określa, kiedy efekty P-delta powinny być uwzględniane podczas przeprowadzania analizy modalnego spektrum odpowiedzi dla obliczeń sejsmicznych. W NBC 2020 [2], Wys. 4.1.8.3.8.c jedynie w niewielkim stopniu wymaga uwzględnienia przechyłów spowodowanych interakcją obciążeń grawitacyjnych z konstrukcją odkształconą. Z tego względu podczas przeprowadzania analizy sejsmicznej mogą wystąpić sytuacje, w których efekty drugiego rzędu, znane również jako P-delta, muszą zostać uwzględnione.

W artykule przedstawiono podstawowe pojęcia z zakresu dynamiki konstrukcji i ich roli w projektowaniu konstrukcji sejsmicznych. Duży nacisk kładzie się na wyjaśnienie aspektów technicznych w zrozumiały sposób, aby czytelnicy bez głębokiej wiedzy technicznej mogli uzyskać wgląd w temat.

Maksymalne i minimalne wartości ekstremalne (obwiednia) są wyświetlane w sposób tabelaryczny i graficzny. Wartości te można także włączać do globalnego protokołu wydruku programu RSTAB.

Siły wewnętrzne superkombinacji można wykorzystywać również w wielu innych modułach dodatkowych dla programu RSTAB.

W przypadku superpozycji konieczne jest wybranie jednej z norm zintegrowanych. Częściowe współczynniki bezpieczeństwa są ustawione domyślnie. Możliwe jest również utworzenie nowej normy i zapisanie jej ze współczynnikami bezpieczeństwa zdefiniowanymi przez użytkownika.

Kryterium kombinacji określa, które przypadki obciążeń, kombinacje obciążeń lub kombinacje wyników mają zostać uwzględnione w danym modelu. Oddziaływania można skalować za pomocą współczynników i sklasyfikować jako 'stałe' lub 'potencjalnie'. Możliwe są również alternatywne analizy w postaci superpozycji 'lub'. Reprezentacje graficzne ułatwiają przydzielanie odpowiednich modeli.

Podczas określania wartości ekstremalnych SUPER-RC importuje wyniki konstrukcji i sumuje je zgodnie z kryterium kombinacji. Wyniki są porównywane przy użyciu numerów prętów i węzłów.

W zależności od stopnia zaawansowania budowy tworzony jest model podstawowy, który jest zapisywany pod różnymi nazwami. Modele konstrukcyjne są następnie wykorzystywane do superkombinacji. Superpozycję można przeprowadzić w taki sam sposób, jak w przypadku kombinacji wyników w programie RSTAB.

Modelując różne warunki konstrukcyjne i eksploatacyjne, można odwzorować różne geometryczne warunki brzegowe: Do modelu można dodawać lub z niego usuwać na przykład podpory, pręty lub podłoże sprężyste.