RFEM 6 jest programem głównym pakietu oprogramowania, który służy do analizy konstrukcji przy użyciu MES. Dalsze analizy oraz wymiarowanie przeprowadzane jest w odpowiednich rozszerzeniach. Program główny RFEM 6 służy do definiowania konstrukcji, materiałów i obciążeń płaskich i przestrzennych układów konstrukcyjnych składających się z płyt, ścian, powłok i prętów. Program umożliwia również tworzenie konstrukcji mieszanych oraz modelowanie elementów bryłowych i kontaktowych.
RSTAB 9 to wydajne oprogramowanie do obliczeń konstrukcji szkieletowych 3D, odzwierciedlające aktualny stan wiedzy i pomagające inżynierom sprostać wymaganiom współczesnej inżynierii lądowej.
Często zbyt długo zajmujesz się obliczaniem przekrojów? Oprogramowanie firmy Dlubal i program samodzielny RSECTION ułatwiają pracę, określając i przeprowadzając analizę naprężeń dla różnych przekrojów.
Czy zawsze wiesz, skąd wieje wiatr? Oczywiście od strony innowacji! RWIND 2 to program, który wykorzystuje cyfrowy tunel aerodynamiczny do numerycznej symulacji przepływu wiatru. Program symuluje przepływ wokół dowolnej geometrii budynku i określa obciążenia wiatrem na powierzchnie.
Szukasz narzędzia do przeglądu stref obciążenia śniegiem, wiatrem i trzęsieniem ziemi? Dobrze trafiłeś! Skorzystaj z narzędzia do geolokalizacji do szybkiego i skutecznego definiowania obciążenia śniegiem, prędkości wiatru, obciążenia trzęsieniem ziemi, zgodnie z Eurokodem i innymi międzynarodowymi normami.
Chcesz wypróbować możliwości programów Dlubal Software? To Twoja szansa! Dzięki 90-dniowej pełnej wersji, możesz w pełni przetestować wszystkie nasze programy.
Kliknąć prawym przyciskiem myszy linię lub pręt. W menu kontekstowym należy wybrać opcję "Odwróć orientację linii" lub "Odwróć orientację pręta" (patrz rysunek 01).
Obrót linii lub układu osi pręta jest możliwy przy użyciu kąta obrotu, który można zdefiniować w oknie dialogowym „Edytować linię” lub „Edytować pręt” (patrz rysunek 02). Alternatywnie można zorientować pręt zgodnie z węzłem pomocniczym.
Jeżeli globalna oś Z jest skierowana w dół , definicja ma zastosowanie:
„Dół” znajduje się po stronie powierzchni, od której wskazuje dodatnia lokalna oś z, a „góra” to strona w kierunku ujemnej lokalnej osi z. (Uwaga: Zapis globalnej osi Z i lokalnej osi z powierzchni.)
Jeżeli globalna oś Z jest skierowana w górę , definicja jest odwrócona:
Dolne zbrojenie leży po stronie ujemnej lokalnej osi z powierzchni, a zbrojenie górne odpowiednio po stronie dodatniej osi z powierzchni.
Lokalne osie powierzchni można wyświetlić w nawigatorze Wyświetlić poprzez Model → Powierzchnie → Układy osi powierzchni x,y,z.
Oś z powierzchni można szybko zmienić: Kliknij powierzchnię prawym przyciskiem myszy. Następnie w menu kontekstowym należy wybrać opcję Odwróć lokalny układ współrzędnych. W ten sposób można np. ujednolicić zbrojenie warstw ścian.
Podczas tworzenia modelu zaleca się orientację globalnej osi Z w dół. Zapewnia to, że lokalne osie z dla powierzchni w płaszczyźnie XY automatycznie będą skierowane w dół, a tym samym dolne zbrojenia również spoczywają na dolnej stronie powierzchni.