RF-/JOINTS Steel - Pinned | Wprowadzanie danych

Połączenia na blachę środkową są popularną formą przegubowych połączeń stalowych, powszechnie stosowaną w przypadku belek drugorzędnych w konstrukcjach stalowych. Sie können problemlos in oberkantenbündigen Trägerkonstruktionen wie beispielsweise Arbeitsbühnen verwendet werden. Der Herstellungsaufwand in der Werkstatt sowie der Montageaufwand auf der Baustelle sind in der Regel überschaubar. Die Bemessung erscheint recht einfach und schnell erledigt, was aber im Nachfolgenden ein Stück weit wieder relativiert werden muss. Außerdem ist diese Anschlussform grundsätzlich als gelenkige Träger-Träger- und gelenkige Träger-Stützen-Verbindung möglich, wobei der erste Fall der wohl weit häufigere in der Bemessungspraxis ist.

Zur Nachweisführung einer gelenkigen Stirnplattenverbindung bietet RFEM folgende Möglichkeiten. Zunächst besteht in RF-JOINTS Stahl - Gelenkig die Möglichkeit einer schnellen und simplen Eingabe der entsprechenden Parameter, um anschließend einen dokumentierten Nachweis inklusive Grafik zu erhalten. Możliwe jest także zamodelowanie takiego połączenia indywidualnie w programie RFEM, a następnie ręczne uzyskanie wyników. W poniższym przykładzie, wyjaśnione zostaną cechy szczególne procesu ręcznego modelowania połączenia, a siły tnące śrub zostaną porównane z odpowiednimi wynikami z RF-JOINTS Steel - Pinned.

Po otwarciu modułu należy wybrać grupę połączeń (Połączenia przegubowe), następnie kategorię oraz typ połączenia (środnik nakładkowy, blacha zakładkowa, blacha czołowa, blacha czołowa z podkładką). Następnie można wybrać węzły do obliczeń w modelu RFEM/RSTAB. RF-/JOINTS Steel - Pinned automatycznie rozpoznaje pręty połączenia i określa na podstawie ich położenia, czy są to słupy czy belki.

W razie potrzeby można wyłączyć określone pręty z obliczeń. Konstrukcyjnie podobne połączenia można projektować jednocześnie dla kilku węzłów. Obciążenia wymagają wyboru miarodajnych przypadków obciążeń, kombinacji obciążeń lub kombinacji wyników. Alternatywnie można ręcznie wprowadzić przekrój i obciążenie. W ostatnim oknie wprowadzania danych połączenie jest konfigurowane krok po kroku.

Ogólne informacje

• Połączenie typu belka-słup: możliwe połączenie na pasie lub na środniku słupa
• Połączenie typu belka-belka: możliwość rozmieszczenia żeber po przeciwnej stronie
• Rozmiary śrub od M12 do M36 z klasami wytrzymałości 4.6, 5.6, 8.8 oraz 10.9
• Dowolny rozstaw otworów na śruby i odległości od krawędzi
• Możliwe jest podcięcie belki
• Połączenie z czystym obciążeniem ścinającym, czystym obciążeniem siłą normalną (styk rozciągany) lub możliwymi kombinacjami sił normalnych i tnących
• Sprawdzenie zgodności z wymaganiami dla połączeń przegubowych
• Sprawdzenie minimalnego i maksymalnego rozstawu otworów na śruby oraz odległości od krawędzi

Połączenia nakładkowe ze środnikiem

• Możliwość zastosowania jednego lub dwóch pionowych i do 10 poziomych rzędów śrub na każdym ramieniu
• Szeroki zakres kątów równoramiennych i nierównoramiennych
• Możliwość modyfikacji orientacji kąta
• Wyk. przekroju:
  • Obliczanie śrub . na ścinanie, docisk i rozciąganie
  • Obliczenia na ścinanie, zginanie i rozciąganie kątowników z uwzględnieniem odliczenia otworu na śrubę
  • Obliczanie ścinania i rozciągania środnika dźwigara z uwzględnieniem odliczenia otworu na śrubę
  • Przenoszenie rozciągania na słup w modelu z króćcem teowym
  • Podcięcie w przekroju krytycznym

Połączenie z przykładką środnika

• Możliwy jest jeden lub dwa pionowe rzędy śrub oraz do 10 poziomych rzędów śrub
• Elastyczny rozmiar blachy środnika
• Możliwość modyfikacji położenia blachy środnika
• Wyk. przekroju:
  • Obliczanie nośności na ścinanie i docisk śrub
  • Obliczenia na ścinanie, zginanie i rozciąganie płyt środnika z uwzględnieniem odliczenia otworu na śrubę
  • Analiza stateczności długich, smukłych płyt
  • Obliczanie ścinania i rozciągania środnika dźwigara z uwzględnieniem odliczenia otworu na śrubę
  • Spoina jako spoina pachwinowa
  • Podcięcie w przekroju krytycznym

Połączenie przy użyciu płyty czołowej

• Dwa lub cztery pionowe rzędy śrub i maks. 10 poziomych rzędów śrub
• Elastyczny rozmiar blachy czołowej
• Możliwość modyfikacji położenia blachy środnika
• Wyk. przekroju:
  • Obliczanie śrub . na ścinanie, docisk i rozciąganie
  • Obliczanie ścinania i zginania blach czołowych z uwzględnieniem odliczenia otworu na śrubę
  • Obliczenia przy ścinaniu i rozciąganiu środnika dźwigara
  • Przenoszenie rozciągania na słup w modelu z króćcem teowym
  • Spoina jako spoina pachwinowa
  • Podcięcie w przekroju krytycznym

Połączenie z blachą czołową i nakładką

• Mocowanie belki za pomocą blachy czołowej za pomocą dwóch śrub
• Elastyczny rozmiar nakładki i blachy czołowej
• Wyk. przekroju:
  • Wprowadzenie obciążenia na belkę zgodnie z EN 1993-1-5, Rozdział 6
  • Podparcie momentu stabilizującego za pomocą śrub i spoin na płycie czołowej
  • Nakładka
  • Spoiny nakładkowe jako spoiny pachwinowe
  • Przenoszenie rozciągania na słup w modelu z króćcem teowym

Uwzględniane są wszystkie typy połączeń z momentem na pasie słupa lub na środniku słupa w przypadku słupa obróconego. Z tego względu moduł określa moment mimośrodowy połączenia nakładek na środniku z blachą środnika, który dodatkowo wpływa na grupę śrub w pasie dźwigara.

Kolejne momenty mimośrodowe mogą wynikać z położenia kątowników i blach. W przypadku połączenia nakładkowego siły są przenoszone osobno. Na nakładkę działają siły tnące; siły rozciągające i moment stabilizujący są przypisane do śrub. Przed obliczeniami połączenie jest sprawdzane pod kątem poprawności geometrycznej; na przykład rozstaw otworów na śruby i odległość śrub od krawędzi.