W przypadku metody obliczeniowej 1 RF-/KAPPA wykorzystuje siły wewnętrzne My i Mz w odpowiednim miejscu obliczeń. Jeżeli maksymalne wartości My i Mz występują w różnych miejscach na pręcie, można przyłożyć odpowiednie siły wewnętrzne. Zapewnia to wymiarowanie w różnych miejscach x.
W przeciwieństwie do tego, Metoda obliczeniowa 2 zawsze stosuje maksymalne wartości momentów na całej długości pręta, nawet jeśli nie występują one w tym samym miejscu na pręcie. Dlatego też składowa zginania jest zawsze stała dla całego pręta lub pręta ciągłego w kryteriach obliczeniowych.
Współczynnik momentu βm do określania kształtu momentów zginających My i Mz jest zawsze stosowany, a dla kombinacji wyników wynosi 1,1 lub 1,0 (w zależności od metody obliczeń). Kombinacja wyników stanowi obwiednię, na podstawie której nie można jednoznacznie określić kształtu współczynnika momentu.