Siły wewnętrzne przeskakują bezpośrednio przed podporą, ponieważ w tych miejscach imperfekcje są uwzględniane.
Imperfekcje wynikające z przechyłu wstępnego i/lub wygięcia wstępnego są przykładane do prętów jako obciążenia równoważne. W wyniku obciążenia równoważnego powstają dodatkowe momenty i siły tnące. Z tych momentów wynikają również momenty podporowe wynikające z przechyłu.
Siły tnące mogą jednak nie powodować reakcji podporowych, ponieważ układ utraciłby równowagę.
Obrazy pokazują ten efekt. Rysunek 01 przedstawia słup utwierdzony poddany działaniu siły osiowej w PO1. W PO2 stosowane jest wygięcie wstępne.
W wynikach kombinacji obciążeń można zobaczyć siłę tnącą wynikową z obciążenia równoważnego N * φ0 : 10 * 1/282 = 0,035 kN. Nowa siła tnąca nie jest jednak oddziaływaniem, a zatem nie jest traktowana jako reakcja podporowa. Z tego względu, ze względu na imperfekcję, istniejącą skupioną siłę tnącą należy zawsze traktować jako obciążenie równoważne.
Rysunek 02 przedstawia pręt ukośny z obciążeniem pionowym. Nachylenie powoduje tylko jeden moment podporowy. Pozioma reakcja podporowa nie może zaistnieć ze względów równowagowych (suma obciążenia = suma reakcji podporowych). To samo dotyczy przekształcenia układu konstrukcyjnego w pręt o obciążeniu równoważnym.
![Rozpiętości na podstawie Rysunku 5.2 z [1]](/pl/webimage/039540/3493372/01_Abmessungen_EN.png?mw=512&hash=3cc425f1463bd5981b358d5889e3109e07ae1233)
