Metody obliczania deformacji/ugięć
O1: Obliczenia analityczne - Pręt
Metoda obliczeniowa, zgodna z EN 1992-1-1, Sekcja 7.4.3 [1] , umożliwia uproszczoną aproksymację odkształcenia w stanie zarysowanym. Przy użyciu tej metody odkształcenie jest określane na wyciągniętej konstrukcji prętowej. Połączone elementy konstrukcyjne, takie jak na przykład powierzchnie, nie są uwzględniane w obliczeniach.
O2: Obliczenia analityczne - powierzchnia
W module dodatkowym RF-CONCRETE Deflect obliczane są odkształcenia w stanie zarysowanym przy użyciu metody obliczeń analitycznych zgodnie z EN 1992-1-1, sekcja 7.4.3. W tym przypadku stal zbrojeniowa i beton otrzymują liniowo-sprężyste właściwości materiałowe do momentu osiągnięcia wytrzymałości na rozciąganie. Jeżeli wytrzymałość betonu na rozciąganie zostanie przekroczona, następuje rozwój uszkodzeń. Analizowana konstrukcja musi składać się wyłącznie z powierzchni. Ta metoda obliczeń jest odpowiednia dla powierzchni poddanych zginaniu.
C3: Obliczenia nieliniowe - pręt
Jest to metoda fizycznie nieliniowa, która w analizie odkształceń uwzględnia powstawanie zarysowań i związaną z tym redystrybucję sił wewnętrznych. Analizowana konstrukcja musi być czystą konstrukcją prętową.
O4: Obliczenia nieliniowe - powierzchnia
Jest to metoda fizycznie nieliniowa, która w analizie odkształceń uwzględnia powstawanie zarysowań i związaną z tym redystrybucję sił wewnętrznych. Analizowana konstrukcja musi składać się wyłącznie z powierzchni. W tej metodzie dwuwymiarowy model powierzchni jest wewnętrznie rozszerzany o wysokość. W tym celu przekrój stalowy jest podzielony na określoną liczbę warstw stalowych i betonowych (zwanych "warstwami"). Więcej informacji można znaleźć w instrukcji obsługi RF-CONCRETE Surfaces, rozdział 2.8.2 [1] .
O5: Obliczenia nieliniowe – konstrukcja mieszana
Teoretycznie za pomocą eksportu sztywności można analizować konstrukcje składające się zarówno z powierzchni, jak i igieł. W prętach RF-CONCRETE Members istnieje możliwość eksportu sztywności wyznaczonej w stanie zarysowanym do programu RFEM w przypadku obciążenia lub kombinacji obciążeń. W jednym z dwóch modułów rozpoczyna się obliczenia, sztywność jest eksportowana do programu RFEM, a drugi moduł przeprowadza ponownie obliczenia nieliniowe w celu uwzględnienia eksportowanej sztywności. Należy zauważyć, że interakcja między powierzchnią a elementem prętowym może nie być uwzględniona w pojedynczym eksporcie sztywności.
Opcje modelowania
Dostępne metody obliczeń można łączyć z różnymi metodami modelowania lub z nimi łączyć. Zostanie to wyjaśnione poniżej na przykładzie belki swobodnie podpartej o przekroju teowym.
[PołączZObrazem01]
M1: Konstrukcja belkowa
Konstrukcja jest modelowana jako czysta konstrukcja prętowa. Jedną z możliwości modelowania jest oddzielenie poszczególnych elementów od całej konstrukcji i ich osobna analiza lub utworzenie konstrukcji tylko z prętów.
M2: Konstrukcja połączona z elementami prętowymi i powierzchniowymi
Pasy belek teowych są modelowane jako element powierzchniowy, a środnik jako element prętowy. Jest to typowy model wykorzystujący pręty typu Żebro. Ten typ pręta może być użyty tylko do obliczeń analitycznych (C1). W przypadku nieliniowej metody obliczeń (C3) żebro należy przekształcić w pręt mimośrodowy, ponieważ nie ma ono rzeczywistej sztywności w modelu.
M3: Złożona konstrukcja płytowa z pionowo ułożonymi środnikami
Konstrukcja została zamodelowana jako czysta konstrukcja płytowa, bez elementów prętowych. W przypadku modelowania konstrukcji jako modelu powierzchniowego, można przypisać przekrój belki teowej do linii konstrukcyjnej, która definiuje położenie i orientację powierzchni. W ten sposób środnik byłby modelowany jako powierzchnia pionowa, prostopadła do powierzchni pasa.
M4: Złożona konstrukcja płytowa z poziomo ułożonymi środnikami
Podobnie jak w przypadku M3, model składa się w całości z powierzchni. Pasy i środnik są modelowane jako powierzchnia z mimośrodem umieszczonym poziomo względem osi środka ciężkości. Powierzchnia tworząca środnik ma grubość odpowiadającą całkowitej wysokości konstrukcji.
[PołączZObrazem04]
Ogólne informacje o modelowaniu w modułach dodatkowych
Zasadniczo, obliczenia odkształcenia w stanie zarysowanym wymagają zdefiniowania w konstrukcji zbrojenia, które jest jak najbardziej zbliżone do zbrojenia faktycznie zaprojektowanego lub w najlepszym przypadku jest z nim zbieżny. W RF-CONCRETE Members istniejące zbrojenie można dostosować i zapisać jako szablon (patrz RF-CONCRETE Members, rozdział 3.6 [3] ). W RF-CONCRETE Surfaces można zdefiniować ilość istniejącego zbrojenia ręcznie lub dla każdego elementu, powierzchnia po powierzchni (patrz RF-CONCRETE Surfaces, rozdział 3.4.3 [2] ).
Połączenie metod definiowania odkształceń i modelowania
W zależności od sposobu modelowania do analizy odkształceń odpowiednie są tylko określone metody. Poniższa tabela przedstawia możliwe kombinacje.
[PołączZObrazem05]
*1) W przypadku stosowania pręta typu Żebro w M2 można przeprowadzić obliczenia analityczne C1. W przypadku prętów mimośrodowych przy zastosowaniu C1 część powierzchni zostałaby pominięta.
*2) Należy zauważyć, że metoda C2 jest przeznaczona dla elementów konstrukcyjnych poddanych zginaniu.
