W programie RFEM dostępne są trójkątne lub czworokątne elementy ES dla powierzchni, co oznacza, że na każdy element ES występują trzy lub cztery odkształcenia, które można ponownie obliczyć z uwzględnieniem sztywności elementu (na przykład w naprężeniach). Ponieważ kilka elementów ES ma zwykle ten sam węzeł ES, w jednym węźle ES istnieje tyle wyników, ile jest obecnych elementów. Pytanie brzmi, jak oceniane są te wyniki? W Nawigatorze projektu - Wyświetlanie dostępnych jest pięć różnych opcji wyświetlania rozkładu sił wewnętrznych w powierzchni.
Stały w elementach
Ta opcja powoduje uśrednienie wszystkich wartości węzłowych elementu ES, a cały element ES ma zawsze tę samą wartość (wygładzony). Dlatego w elemencie ES nie występuje rozkład, jak w przypadku innych opcji. Metoda ta jest stosowana w programie dla materiału "Izotropowo nieliniowo sprężyste 2D/3D", ponieważ w ten sposób określane jest naprężenie graniczne.
Nieciągłe
Ta opcja wyświetla nieprzetworzone dane. Podobnie jak w poniższych opcjach, do rozkładu w elemencie stosowana jest paraboloida hiperboliczna. Jednak wartości węzłowe ES nie są uśredniane z sąsiednimi elementami. Z tego powodu wynik często wygląda na nieciągły/stopniowy. W rzeczywistości znaczne różnice między elementami ES wskazują, że w celu uzyskania dokładniejszych wyników konieczna jest drobniejsza siatka.
ciągły na powierzchniach
Ta opcja jest ustawieniem domyślnym. Wartości wszystkich elementów skończonych sąsiadujących z węzłem skończonym są uśredniane. Można łatwo zobaczyć lub obliczyć to uśrednienie w jednym punkcie, porównując je z typem nieciągłym. Ten typ wygładzania może odpowiadać rozkładowi o drobniejszej siatce; dlatego jest często używany do oceny. Ponieważ jednak jest to wyświetlane płynnie, zalecamy przeprowadzenie analizy z opcją "Nieciągła" w krytycznych obszarach.
Ciągły na całości
Opcja ta rozszerza opcję „Ciągła w obrębie powierzchni” poprzez uśrednienie krawędzi powierzchni również do następnej powierzchni. Powoduje to rozkład ciągły w całym modelu, a nie tylko w obrębie jednej powierzchni. Oczywiście ważne jest również, aby w obszarach krytycznych przeprowadzić kolejną analizę typu "Nieciągła".
Ciągły według grup
Za pomocą ostatniej opcji można zdecydować, czy rozkład między niektórymi powierzchniami ma być ciągły, czy nie. Można zdefiniować grupy, w których rozkład jest "Ciągły całkowity", a wszystkie pozostałe powierzchnie są wówczas automatycznie ustawiane na "Ciągły w obrębie powierzchni".
Podsumowanie
Przy wyborze rozkładu sił wewnętrznych/naprężeń na powierzchniach należy określić, aby wynik najbardziej zbliżony do obliczeń był wyświetlany jako "Nieciągły". Rozkład ten również silnie pokazuje dyskretyzację wynikającą z obliczeń MES. W rzeczywistości taki rozkład jest mało prawdopodobny; w związku z tym wygładzanie "Ciągłe w obrębie powierzchni" jest wstępnie ustawione. Tworzy to ciągły rozkład w obrębie powierzchni za pomocą wygładzania. Ponieważ rozkład ten jest bliższy wynikowi rzeczywistemu, ale nie odpowiada wynikom rzeczywistym, zaleca się, aby zawsze analizować obszary krytyczne, takie jak osobliwości (na przykład przyłożenie obciążenia punktowego lub połączenie kilku powierzchni).