Ponieważ powierzchnia jest elementem 2D, a liniami jest przejście od powierzchni do bryły, mogą tu wystąpić osobliwości. Zwłaszcza momenty m‑y i m‑x mogą powodować pewne problemy.
Najlepszym sposobem utworzenia przejścia jest użycie prętów sztywnych, jak pokazano na rysunku 01.
W tym wariancie sztywne pręty pokrywają wysokość/grubość powierzchni, zapewniając tym samym czyste wprowadzenie momentu w bryłę. Ponadto sztywne pręty muszą wchodzić w powierzchnię; głębokość została dobrana tak, aby stanowiła połowę grubości powierzchni.
Rysunek 02 przedstawia wyniki obliczeń. Model bez prętów sztywnych posiada duże odkształcenie, co ilustruje efekt. Model ze sztywnymi prętami wykazuje jednak w niektórych przypadkach takie same odkształcenia, jak model czysto powierzchniowy lub model bryłowy.