Ponieważ powierzchnia jest elementem 2D, a zatem przejście od powierzchni do bryły jest linią, w tym miejscu mogą wystąpić osobliwości. Zwłaszcza momenty my i mx mogą powodować pewne problemy.
Najlepszym sposobem na wykonanie przejścia jest użycie prętów sztywnych, jak pokazano w przykładzie na rysunku 01.
W tym wariancie pręty sztywne przykrywają wysokość/grubość powierzchni, zapewniając tym samym czyste wprowadzenie momentu do bryły. Ponadto pręty sztywne muszą wystawać w głąb powierzchni; wysokość została wybrana jako połowa grubości powierzchni.
Rysunek 02 przedstawia wyniki obliczeń. Model bez prętów sztywnych posiada duże odkształcenie, co ilustruje efekt. Jednak model ze sztywnymi prętami wykazuje w niektórych przypadkach takie same odkształcenie, jak model czysto powierzchniowy lub model bryłowy.