Ogólna prezentacja projektu
Rozbudowa lotniska przyjmuje podejście architektoniczne przemyślane tak, aby odpowiednio wpisać się w istniejące otoczenie. Zaprojektowany z myślą o rozwoju, pierwotny budynek ukazuje cały swój potencjał rozbudowy. Projektanci wychodzą poza ciągłość, biorąc pod uwagę specyfikę geograficzną, kulturową i historyczną Martyniki, które były nieobecne w pierwotnym projekcie. Było to prawdziwe wyzwanie dla tego założenia architektonicznego.
W rezultacie funkcjonalna organizacja obiektu została całkowicie przeprojektowana. Liniowość pierwotnego układu została porzucona na rzecz zapętlonej organizacji, optymalizującej przepływ pasażerów i bagażu oraz zwiększającej przestrzeń dostępną dla kontroli bezpieczeństwa, stanowisk odprawy i systemów sortowania. Ta nowa konfiguracja zapewnia bardziej płynny i spójny układ, przywracając jednocześnie przestrzenną i symboliczną tożsamość dużej hali centralnej. Projekt wprowadza również uderzającą cechę: monumentalna czerwona kula, przywołująca na myśl górę Pelée, bliską Aimé Césaire'owi, staje się ikonicznym sygnałem wizualnym, widocznym zarówno z ziemi, jak i z nieba. Uosabia ona wyobraźnię miejsca i łączy projekt z poetycką i terytorialną pamięcią wyspy.
Szczegóły techniczne i modelowanie
Projekt rozbudowy napotyka na liczne ograniczenia techniczne z powodu połączenia nowych konstrukcji z istniejącą zabudową, a także z powodu ekstremalnych warunków sejsmicznych na tym terenie. Dwa główne obszary zostały potraktowane ze szczególną uwagą: rozbudowa strony wschodniej, czyli postawienie nowego budynku bezpośrednio obok istniejącego terminala oraz nadbudowa części pierwotnego budynku, planowana od momentu pierwotnego projektowania w latach 90., ale dotychczas niezrealizowana.
Dla tych dwóch operacji opracowano szczegółowe modele konstrukcyjne. W przypadku rozbudowy geometria konstrukcji ramy została wygenerowana z modeli szkieletowych pochodzących z modeli architektonicznych, które zostały dokładnie przekonwertowane na elementy, które mogły być wykorzystane przez narzędzia inżynierskie.
Istniejąca konstrukcja została ponownie zamodelowana na podstawie DOE i pliku „chmury punktów”. Każdy podzbiór konstrukcyjny został przeanalizowany zgodnie z iteracyjnym podejściem dynamicznym, przy stopniowym dopasowywaniu twardości podparcia w zależności od uzyskanych odpowiedzi konstrukcji. Metoda ta okazała się niezbędna do osiągnięcia satysfakcjonującej zbieżności, zwłaszcza w sytuacji, w której lokalizacja jest sklasyfikowana w strefie sejsmicznej 5, w kategorii ważności IV i opiera się na podłożu klasy D.
Co więcej, charakter samego sprzętu wymaga dużych, niezakłóconych przestrzeni wewnętrznych, co poważnie ogranicza rozmieszczenie elementów stabilizujących. Ich integracja musiała zatem spełniać podwójny wymóg wydajności mechanicznej i użyteczności funkcjonalnej. Ze względu na duży rozmiar konstrukcji i dużą liczbę modelowanych elementów konstrukcyjnych, czas obliczeń stał się czynnikiem krytycznym. Zarządzanie tą złożonością wymagało dostrojenia symulacji numerycznych i strukturyzacji modeli za pomocą grup elementów w celu optymalizacji przetwarzania komputerowego.
W istniejącym budynku, niektóre strefy są usztywniane przy użyciu pełnych prętów (System Detan / Halfen) Ø52 mm działających pod czystym rozciąganiem. Projekt tych prętów zbrojeniowych w kontekście nowych konstrukcji wymagał obliczeń nieliniowych, aby zagwarantować ich zachowanie w zmodyfikowanych warunkach sejsmicznych.
Wreszcie, globalna weryfikacja wytrzymałości istniejącego obiektu po pracach narzuciła realizację kilku modeli uwzględniających zmiany regulacyjne, które wystąpiły od czasu pierwotnej budowy. Modele te umożliwiły uwzględnienie szerokiego spektrum warunków: zmiany spektrów odpowiedzi, dostosowanie współczynników zachowania materiałów metalowych i betonowych, przeliczenie fundamentów głębokich. Takie kompleksowe podejście pozwoliło na rygorystyczną i zgodną z przepisami ocenę projektu.
Narzędzia obliczeniowe
Oprogramowanie RFEM zostało zastosowane do modelowania i obliczeń całego projektu. Umożliwiło szczegółowe podejście do złożoności geometrycznej budynku, interakcji między nowymi i istniejącymi konstrukcjami, a także ograniczeń związanych z wysoką sejsmicznością lokalizacji, sklasyfikowanej w strefie 5. Kilka dodatkowych modułów zostało użytych w sposób ukierunkowany. Moduł RF-DYNAM Pro służył do przeprowadzania analiz modalnych i obliczeń sejsmicznych zgodnie z Eurokodem 8, z dokładnym definiowaniem spektrów odpowiedzi dostosowanych do lokalnych warunków. Wymiarowanie konstrukcji metalowych zostało przeprowadzone przy użyciu RF-STEEL EC3. Organizacja modelu według stref, stosowanie rodzin elementów konstrukcyjnych i optymalizacja siatki pozwoliły na kontrolę czasów obliczeń bez kompromisów w zakresie precyzji czy zgodności wyników z przepisami.
Wniosek
Projekt rozbudowy lotniska im. Aimé Césaire uosabia wyzwanie inżynierskie i architektoniczne na skrzyżowaniu aspektów funkcjonalnych, technicznych i kulturowych. Ten ambitny projekt, realizowany w trudnym środowisku, pokazuje możliwość pogodzenia ciągłości eksploatacji, innowacji konstrukcyjnej i integracji z otoczeniem, w celu stworzenia zrównoważonego, wydajnego lotniska, zachowującego jednak swój symboliczny charakter.
| Miejsce | Lotnisko Międzynarodowe Martyniki im. Aimé Césaire’a BP279, Le Lamentin 97285, Martynika Francja |
| Inwestor | SAMAC (Spółka Akcyjna Portu Lotniczego Martyniki Aimé Césaire) Frantz Thodiard, Prezes Zarządu |
| Klient | Inso et Condotte d’Acqua |
| Główny wykonawca | Architekt: AIA Architectes Projektowanie TCE: AIA Ingénierie |
| Lokalizator BET | CETE Engineering |
