1679x
001070
2015-07-22

Założenia przy wykorzystaniu prętów rozciąganych 2

Poprzedni post na ten temat opisuje niestateczności, które mogą się pojawić przy wykorzystaniu prętów rozciąganych. Pokazany przykład odnosi się głównie do usztywnienia ściany. Informacja o błędzie w braku stateczności może także dotyczyć węzłów w zakresie podpór. Dźwigary kratownicowe i kratownice podporowe są na to szczególnie podatne. Co powoduje niestateczność w tym miejscu?

Duża część prętów rozciąganych ulega uszkodzeniu wskutek skrócenia górnego pasa w przypadku działania wyłącznie obciążeń pionowych. Prowadzi to do znacznego wzrostu długości efektywnej względem mniejszej osi (patrz Rysunek). W przypadku dźwigarów kratownicowych, utwierdzenie boczne słupów przegubowych lub przekątnych prowadzi ponownie do znacznego wzrostu długości efektywnej.

Początkowe sprężenie stężenia dachowego nie zawsze jest pomocne, ponieważ wskutek relatywnie małego pasa i dużych sił ściskających, istnieją duże naprężenia ściskające dźwigarów kratownicowych. Dlatego opcja ‘Wadliwe pręty, które zostaną osunięte pojedynczo podczas kolejnych iteracji’ w zakładce ‘Parametry obliczeniowe’ wydaje się być najlepszą opcją również dla kratownic.

Przy okazji: RF‑STABILITY i RSBUCK umożliwiają definiowanie i graficzne przedstawienie obciążeń i kształtów wyboczeniowych. Dzięki temu można łatwo rozpoznać przyczyny braku stateczności.


Odnośniki


;