Jeżeli powierzchnie nie są ze sobą połączone (przy użyciu powierzchni lub prętów), mogą się one „odkształcać”. W obliczeniach nie można uwzględnić kolizji lub kontaktu rozłączonych elementów.
Poprzez wprowadzenie fundamentu powierzchniowego, stalowa płyta jest trzymana globalnie. Ponieważ nie ma połączenia z płytą betonową, przenoszone są na nią wszelkie siły wewnętrzne.
Dlatego konieczne jest połączenie ze sobą obu powierzchni. Można to zrobić za pomocą powierzchni lub prętów.
W celu umożliwienia podnoszenia przy rozciąganiu możliwe jest utworzenie bryły kontaktowej, która połączy obie powierzchnie.
Oprócz uszkodzenia pod wpływem sił ściskających lub rozciągających, opcja Bryła kontaktowa umożliwia zdefiniowanie dodatkowych właściwości. Obejmują one na przykład różne współczynniki tarcia powierzchni.
Przykład takiego modelowania można zobaczyć na załączonych zdjęciach. W tym przypadku płyta czołowa została połączona z płytą stropową za pomocą bryły kontaktowej (zniszczenie przy rozciąganiu). Siły rozciągające są przenoszone na płytę betonową za pomocą kotew.
Problem z kontaktem można zamodelować w programie RFEM. Pomiędzy betonem a stalową płytą powstaje bryła. Bryła posiada właściwość Kontakt.
Dla kontaktu można zdefiniować nieliniowe właściwości prostopadłe i równoległe do płaszczyzny płyty.
![Redukcja budynku do konstrukcji wspornikowej. Kondygnacje stanowią poszczególne punkty masy. Ugięcie spowodowane normalnymi siłami ściskającymi pokazanymi w (a) jest (b) przeliczane na równoważne momenty przemieszczenia lub siły tnące [2]]](/pl/webimage/009762/467694/01-de-png.png?mw=350&hash=d9822b6f398f12dfbe5ade0e1b85cf57c27573ab)
.png?mw=512&hash=ea9bf0ab53a4fb0da5c4ed81d32d53360ab2820c)
.jpg?mw=350&hash=8f312d6c75a747d88bf9d0f5b1038595900b96c1)
