Programy RFEM i RSTAB interpolują zmienne sztywności wzdłuż pręta za pomocą wielomianów wyższego rzędu. Wewnętrzne określanie zbieżnych przekrojów odbywa się za pomocą kształtu stożka (patrz Rysunek 01). Jeżeli dla początku i końca pręta zdefiniowano różne przekroje, można wybrać kształt zbieżności „liniowej” lub „kwadratowej”. W ten sposób można przedstawić geometrię zbieżności w celu określenia interpolowanych właściwości przekroju.
W większości przypadków układ zbieżności jest liniowy, tzn. Pręt zbiega się tylko i regularnie rozciąga na głębokości od początku do końca przekroju. Jeżeli jednak zmienia się szerokość i głębokość przekroju, do interpolacji właściwości przekroju zalecany jest kształt kwadratu.
Aby uzyskać dokładniejsze wyniki, rozsądnym rozwiązaniem może być podzielenie pręta o zmiennym przekroju i utworzenie dodatkowych przekrojów.
Wpływ na obliczanie zwężeń ma również podział prętów zbieżności i fundamentów, który jest określany w parametrach obliczeniowych (patrz rysunek 02).
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
