Można to zrobić na dwa sposoby:
1. Modelowanie jako złożona konstrukcja płytowa (patrz Rysunek 01)
Drugi Modelowanie jako powierzchnia ortotropowa (patrz rysunek 02 i rysunek 03)
Pierwsza opcja jest przydatna tylko wtedy, gdy istotne są naprężenia w blasze trapezowej. Poszczególne pofałdowania należy zamodelować za pomocą powierzchni. Wysiłek związany z modelowaniem i obliczeniami jest bardzo duży. Modelowanie można nieco ułatwić: Biblioteka przekrojów w programie RFEM zawiera wszystkie popularne przekroje trapezowe. Utworzyć pręt o przekroju trapezowym. Następnie należy wygenerować powierzchnie z pręta za pomocą odpowiedniej opcji w menu kontekstowym. Utworzone powierzchnie można następnie modyfikować lub kopiować za pomocą blachy trapezowej.
Jeżeli sztywność blachy trapezowej ma znaczenie tylko dla analizy, zasadne jest zastosowanie modelowania jako powierzchni ortotropowej. Podczas definiowania powierzchni należy wybrać typ sztywności „Ortotropowa”. Za pomocą przycisku [Edytować parametry] znajdującego się obok pola listy można zdefiniować właściwości ortotropowe. Sztywności można opisać za pomocą grubości zastępczych lub bezpośrednio za pomocą współczynników macierzy sztywności (patrz instrukcja). Dla kierunku ortotropii można określić dowolny kąt, odnoszący się do lokalnego układu osi powierzchni. Kąt ten można również sprawdzić graficznie (Nawigator Wyświetl: „Model → Powierzchnie → Kierunki ortotropowe“).
Dlubal_KohlA_]_LI.jpg?mw=350&hash=ee8d38f1c4853d80307fa156c159b5e78a3fdca9)
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
