Dowód na stateczność konstrukcji powierzchniowych może zostać sprowadzony do czystego dowodu naprężenia, jeśli obliczenia są wykonywane wg teorii drugiego rzędu i wymagana przez normę imperfekcja została uwzględniona w systemie.
Za pomocą modułów RF-STABIL i RF-IMP można tworzyć imperfekcje (lub wstępnie ukształtowaną siatkę MES). Rodzaj imperfekcji jest mocno zależny od elementu i stosowanej normy. Dla prętów modelowanych jako elementy powierzchniowe, można używać wartości z normy DIN EN 1993-1-1:2005, punkt 5.3. Dla płaskich powierzchni można zastosować np. wartości z DIN EN 1993-1-5:2006, załącznik C. Dla powłok problem jest znacznie bardziej skomplikowany i istnieją różne podejścia. Zalecałbym zrezygnowanie z generowania imperfekcji i przeprowadzenie dowodu bezpieczeństwa wyboczenia za pomocą koncepcji MNA/LBA wg DIN EN 1993-1-6, która nie wymaga imperfekcji.
Jeśli na przykład model powierzchniowy stalowego belki ma być weryfikowany, można postępować następująco:
- Wybrać obciążenie z relatywnie (w porównaniu do innych wartości siły wewnętrznej w przypadku obciążenia) wysokimi siłami osiowymi, zazwyczaj odpowiedni bywa przypadek obciążenia ciężarem własnym lub kombinacja przypadków obciążeń z odpowiednim ciężarem własnym. Może być wymagane, aby każda kombinacja przypadków obciążeń była opatrzona indywidualną imperfekcją.
- Obliczyć kombinację obciążeń wg teorii pierwszego rzędu i użyć jej jako podstawy dla RF-STABIL.
- Za pomocą RF-STABIL znaleźć pierwszą postać własną globalnego zniszczenia.
- Korzystając z RF-IMP, użyć obliczonej postaci własnej jako podstawy dla imperfekcji. Przy tym można zastosować amplitudę np. 1/300 długości belki.
- Utworzyć kombinację przypadków obciążeń, która użyje wygenerowanej imperfekcji jako podstawy i zostanie obliczona wg teorii drugiego rzędu.
- Przeprowadzić dowód naprężenia na podstawie tej kombinacji przypadków obciążeń, który jednocześnie jest dowodem stateczności struktury.
