Funkcja "Stopniowo narastające obciążenie" przypadków obciążenia i kombinacji obciążeń może stopniowo zwiększać przypisany poziom obciążenia i dla każdego poziomu obciążenia szukać równowagi. Poziom odniesienia "Poziom obciążenia 1,0 = 100% zdefiniowanego obciążenia" to dla przypadków obciążenia zdefiniowane obciążenie, a dla kombinacji obciążeń - z modyfikowanymi współczynnikami częściowymi zestawienie przypadków obciążenia. Szczegółowe ustawienia funkcji definiują początkowy poziom obciążenia k0, wielkość inkrementalnego wzrostu obciążenia Δk, uszczegółowienie ostatniego poziomu obciążenia, kryterium przerwania oraz statyczną sytuację początkową obciążenia.
Definicja początkowego poziomu obciążenia k0 określa początek procesu. Ta wartość wejściowa jest niezależna od samego przypadku obciążenia i kombinacji obciążeń i może być większa lub mniejsza niż 1,0. Program zawsze wyprowadza wszystkie wyniki na podstawie poziomu obciążenia 1,0 w ramach regularnego obliczenia, a dodatkowo po aktywacji "Stopniowo narastającego obciążenia" wykonuje analizę ewentualnych poziomów obciążenia.
Przyrost obciążenia Δk to inkrement dla stopniowo narastającego obciążenia. Przy każdej pętli procesu program zwiększa analizowane obciążenie poprzez dodanie inkrementu do wcześniej analizowanego poziomu obciążenia. Inkrement pozostaje stały do osiągnięcia kryterium przerwania.
Ze względu na stały rozmiar inkrementu nie można dokładnie określić współczynnika obciążenia dla kryterium przerwania. Program na końcu pokazuje przybliżony współczynnik obciążenia na podstawie ostatniego poziomu obciążenia, dla którego w modelu można było jeszcze znaleźć równowagę. Po obliczeniu współczynnik obciążenia zostaje podany w tabeli "4.0 Wyniki - Podsumowanie" pod odpowiednią sytuacją obciążeniową. Po zadaniu uszczegółowienia ostatniego wzrostu obciążenia, początkowy inkrement Δk zostaje podzielony przez wartość uszczegółowienia po osiągnięciu kryterium zakończenia i proces zostaje ponownie przeprowadzony od ostatniego działającego poziomu obciążenia do ponownego zakończenia. Mniejszy inkrement daje dokładniejszy współczynnik obciążenia.
Kryterium przerwania procesu to zasadniczo punkt, w którym program nie może już znaleźć równowagi dla przykładanego obciążenia (teoria II rzędu). Dodatkowo można specyfikować przerwanie poprzez aktywację maksymalnej deformacji w określonym węźle.
Ponieważ w rzeczywistości określone komponenty siłowe pozostają niezależnie od oddziaływania stałe (na przykład ciężar własny, naprężenie wstępne itp.), ustawienia szczegółowe oferują opcję zastosowania stałej komponenty obciążeniowej dla stopniowo narastającego obciążenia. Stałe obciążenie może być przypadkiem obciążenia lub kombinacją obciążeń. Ta komponenta obciążeniowa jest niezależna od narastającego obciążenia i jest po prostu dodana do komponenty zmiennej w procesie.
Jeśli obok końcowego współczynnika obciążenia interesują również wyniki pośrednie dla działających poziomów obciążenia, funkcja przypadku i kombinacji obciążeń "Zapisz wyniki wzrostu obciążeń" umożliwia uwidocznienie wyników pośrednich. Do wizualizacji dostępne są odpowiednie opcje w oknie panelu i tabelach wyników.
W RSTAB 8 aktywacja zapisu wyników pośrednich jest powiązana z modułem dodatkowym RSKNICK, a w RFEM 5 aktywacja stopniowo narastającego obciążenia z modułem dodatkowym RF-STABIL. W tych przypadkach, obok licencji na główny program, konieczne jest zapewnienie licencji odpowiedniego modułu dodatkowego.
