Odpowiedź:
Domyślna definicja elementów powierzchniowych zakłada izotropowe zachowanie materiału. Obciążenie stara się dotrzeć do podpór tak szybko, jak to możliwe. Sztywność elementów również odgrywa tu rolę.W przypadku płyt najlepszym sposobem odwzorowania zachowania konstrukcyjnego lub przenoszenia obciążeń jest wykorzystanie trajektorii momentów głównych αb. W przypadku elementów ściennych konieczne jest uwzględnienie trajektorii głównych sił osiowych αm.
W tym przykładzie obciążenie nie jest przenoszone równolegle do wolnych krawędzi płyty, ale prawie prostopadle do podpór, ponieważ jest to najkrótsza droga przenoszenia obciążenia.
W zatępionych narożach konstrukcji powierzchnia przyłożenia obciążenia jest większa niż w środkach podparcia, odpowiada punktowi osobliwości, a przez to ma duże wartości szczytowe.
Aby wymusić na układzie przesunięcie obciążenia równolegle do wolnych krawędzi płyt, najszybciej można przeprowadzić następującą procedurę:
Definicja płyty ortotropowej. Zaleca się stosowanie ortotropii typu „Grubości efektywne”. Efektywną grubość płyty należy podać zwracając uwagę na kierunek podparcia, a bardzo małą grubość w kierunku podpory drugorzędnej (na przykład 1 mm).
Drugie zdjęcie pokazuje różnicę między obydwoma modelami.
.png?mw=350&hash=b2324c4db119938012b5490afaa56e9aa826cdcc)
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
