Tak, jest to możliwe dzięki rozszerzeniu Stateczność konstrukcji.
Funkcja "Stopniowy przyrost obciążenia" przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń może stopniowo zwiększać przypisany poziom obciążenia i szukać równowagi dla każdego poziomu obciążenia. Współczynnik obciążenia 1.0 odpowiada 100% zdefiniowanego obciążenia. Zdefiniowane obciążenie jest używane dla przypadków obciążeń, a kombinacja przypadków obciążeń pomnożona przez częściowe współczynniki bezpieczeństwa jest używana dla kombinacji obciążeń. Szczegółowe ustawienia funkcji definiują początkowy poziom obciążenia k0, przyrostowy rozmiar obciążenia Δk, dostrajanie ostatniego poziomu obciążenia, kryterium zakończenia i statyczne obciążenie początkowe.
Początkowy przyrost obciążenia k0 określa początek procesu. Wartość ta jest niezależna od wprowadzania czystego przypadku obciążenia i kombinacji obciążeń i może być większa lub mniejsza niż 1,0. Program zawsze wyświetla wszystkie wyniki w ramach analizy statycznej w oparciu o poziom obciążenia 1.0, a także przeprowadza obliczenia ze stopniowo rosnącymi obciążeniami w ramach analizy stateczności.
Przyrostowo rosnące obciążenie jest określone przez przyrost obciążenia Δk. Z każdą pętlą procesu program zwiększa analizowane obciążenie, dodając przyrost do poprzednio analizowanego przyrostu obciążenia. Przyrost jest stały do momentu osiągnięcia kryterium załamania.
Ze względu na stały rozmiar przyrostu nie jest możliwe określenie dokładnego współczynnika obciążenia zgodnie z kryterium zerwania. Na koniec program pokazuje przybliżony współczynnik obciążenia na podstawie ostatniego przyrostu obciążenia, przy którym można znaleźć równowagę dla modelu. Współczynnik obciążenia obliczany jest w tabeli "Przyrostowa analiza stateczności | Przegląd | Wyprowadzenie podsumowania ”w danej sytuacji obciążenia. Po określeniu zagęszczenia ostatniego przyrostu obciążenia początkowy przyrost obciążenia Δk jest dzielony przez wartość zagęszczenia po osiągnięciu kryterium załamania, a proces jest powtarzany od ostatniego działającego przyrostu obciążenia do momentu ponownego załamania. Ze względu na mniejszy przyrost uzyskany współczynnik obciążenia jest dokładniejszy.
Kryterium załamania dla procesu jest zasadniczo punktem, w którym program nie może znaleźć równowagi dla przyłożonego obciążenia (analiza drugiego rzędu). Ponadto można określić zerwanie, aktywując maksymalne odkształcenie w określonym węźle.
Ponieważ w rzeczywistości niektóre składowe siły pozostają stałe niezależnie od oddziaływania (np. ciężar własny, sprężanie itp.), w programie RFEM istnieje możliwość przyłożenia stałej składowej dla kombinacji obciążeń dla stopniowo narastających obciążeń. Obciążenie stałe może być przypadkiem obciążenia lub kombinacją obciążeń i jest zdefiniowane przez stan początkowy. Należy zauważyć, że stała składowa obciążenia musi być również częścią analizowanej kombinacji obciążeń.
Zasadniczo podczas używania stanów początkowych należy również pamiętać, że muszą one być obliczane zgodnie z tą samą teorią obliczeń, co przypadek lub kombinacja obciążeń, w których są używane.
Jeżeli oprócz końcowego współczynnika obciążenia, oprócz końcowego współczynnika obciążenia, potrzebne są pośrednie wyniki aktywnych przyrostów obciążenia, możliwe jest użycie funkcji "Zapisz wyniki wszystkich przyrostów obciążenia" dla przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń w celu wyświetlenia wyników pośrednich. Odpowiednie opcje są dostępne w oknie panelu oraz w tabelach wyników.
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
