RFEM 6 jest programem głównym pakietu oprogramowania, który służy do analizy konstrukcji przy użyciu MES. Dalsze analizy oraz wymiarowanie przeprowadzane jest w odpowiednich rozszerzeniach. Program główny RFEM 6 służy do definiowania konstrukcji, materiałów i obciążeń płaskich i przestrzennych układów konstrukcyjnych składających się z płyt, ścian, powłok i prętów. Program umożliwia również tworzenie konstrukcji mieszanych oraz modelowanie elementów bryłowych i kontaktowych.
RSTAB 9 to wydajne oprogramowanie do obliczeń konstrukcji szkieletowych 3D, odzwierciedlające aktualny stan wiedzy i pomagające inżynierom sprostać wymaganiom współczesnej inżynierii lądowej.
Często zbyt długo zajmujesz się obliczaniem przekrojów? Oprogramowanie firmy Dlubal i program samodzielny RSECTION ułatwiają pracę, określając i przeprowadzając analizę naprężeń dla różnych przekrojów.
Czy zawsze wiesz, skąd wieje wiatr? Oczywiście od strony innowacji! RWIND 2 to program, który wykorzystuje cyfrowy tunel aerodynamiczny do numerycznej symulacji przepływu wiatru. Program symuluje przepływ wokół dowolnej geometrii budynku i określa obciążenia wiatrem na powierzchnie.
Szukasz narzędzia do przeglądu stref obciążenia śniegiem, wiatrem i trzęsieniem ziemi? Dobrze trafiłeś! Skorzystaj z narzędzia do geolokalizacji do szybkiego i skutecznego definiowania obciążenia śniegiem, prędkości wiatru, obciążenia trzęsieniem ziemi, zgodnie z Eurokodem i innymi międzynarodowymi normami.
Chcesz wypróbować możliwości programów Dlubal Software? To Twoja szansa! Dzięki 90-dniowej pełnej wersji, możesz w pełni przetestować wszystkie nasze programy.
W przypadku analizy statyczno-wytrzymałościowej prętów z nieliniowym modelem materiałowym, w obszarze przekroju generowana jest siatka ES, która jest wykorzystywana do obliczeń. Począwszy od wersji RFEM 6.06.0009 i RSTAB 6.06.0009, istnieje możliwość dostosowywania gęstości siatki dla siatki ES pola przekroju za pomocą współczynnika zagęszczenia.
Wstępnie ustawiona siatka jest domyślnie stosunkowo drobna, co zapewnia wysoki stopień dokładności wyników obliczeń.Jednak w wielu przypadkach zastosowanie grubszej siatki ES może być całkowicie wystarczające, co znacznie skraca czas obliczeń.
Współczynnik zagęszczenia siatki ES można dostosować w oknie dialogowym „Edytuj przekrój”, w zakładce „Siatka ES”. Im mniejsza wartość, tym drobniejsze oczko.Poniżej pokazano na prostym przykładzie wpływ gęstości siatki w polu przekroju na czas obliczeń i siły wewnętrzne. Przekrój: HD 260*54,1Materiał: S235Model materiałowy: Izotropowy/plastyczny (pręty)Na całej długości belki przykładane jest pionowe obciążenie rozłożone na tyle duże, że nad podporą środkową powstaje przegub plastyczny.
Przeanalizowane zostaną różne współczynniki zagęszczenia siatki ES, mieszczące się w zakresie od 0,5 do 5,8. Oceniany jest czas obliczeń oraz moment podparcia i zwisu. Względne odchylenie od wyników przy współczynniku zagęszczenia siatki ES wynoszącym 1,0 pokazano w nawiasach.
Z tabeli wynika, że dla tego układu konstrukcyjnego uzasadnione jest zwiększenie współczynnika zagęszczenia siatki ES. W przypadku stosunkowo małych odchyleń sił wewnętrznych (mniej niż 1%), czas obliczeń dla analizy statyczno-wytrzymałościowej może zostać skrócony o około połowę.
Opcja Preferowana siatka Niezależna umożliwia tworzenie siatek ES między różnymi obiektami, które są od siebie niezależne. pod warunkiem, że obiekty te są ze sobą zintegrowane.Technika ta umożliwia tworzenie indywidualnej siatki ES dla różnych obiektów. W ten sposób można zredukować liczbę elementów skończonych i skrócić czas obliczeń.
Jako bardzo dobry przykład można podać płytę stropową na masywie gruntowym. W tym przypadku można modelować bryłę masywu gruntowego przy użyciu grubszej siatki ES i jednocześnie zagęszczć siatkę ES płyty stropowej.
Opcja „Podzielić linię → Odległość” ma stałą minimalną wartość 0,50 mm. Jeśli chcesz skrócić linię (na przykład 0,25 mm), najpierw podziel ją na 1,00 mm. Następnie można użyć funkcji „Podzielić linię → n węzłów pośrednich”, aby wygenerować trzy węzły pośrednie. W ten sposób uzyskasz długość linii 0,25 mm.
Ważne!
Jeden z pilników łączy sąsiednie węzły, które są bliżej siebie niż 0,5 mm. W powyższym przypadku należy to zmienić za pomocą funkcji „Narzędzia → Regenerować model” (patrz rysunek 02).
Aby skrócić pręt, należy postępować w następujący sposób:
„Powierzchnie wspólne” (kolumna I w oknie 1.5) mają charakter informacyjny.
Teoretycznie można zaznaczyć lub odznaczyć powierzchnie, które mają zostać uwzględnione w obliczeniach przebicia, a tym samym skrócić obwód krytyczny (zobacz wideo).
Zazwyczaj nie ma tu potrzeby wprowadzania zmian.
Sprężenie początkowe
Początkowe naprężenie wstępne można sobie wyobrazić jako obciążenie temperaturą: członek jest schładzany i próbuje się skrócić. Jeżeli pręt jest utrzymywany na końcach, w pręcie działa siła rozciągająca. Jeżeli pręt jest sztywno zamocowany na końcach, siła rozciągająca odpowiada dokładnie sile sprężającej. Jeżeli pręt jest utrzymywany w sposób sprężysty, siła rozciągająca w pręcie jest odpowiednio mniejsza.
Sprężenie końcowe(tylko w RFEM)
W przypadku sprężenia końcowego, iteracyjna metoda obliczeń zakłada, że pręt zachowuje siłę sprężającą – bez względu na sztywność sąsiedniej konstrukcji. Wadą jest jednak to, że obliczenia zajmują więcej czasu, a model może stać się niestabilny.