Modelowanie w RFEM
Podczas modelowania należy wprowadzić kabel jako ciągłą polilinię z co najmniej trzema węzłami. Dzięki temu program "wie", że cały kabel jest elementem. Następnie do tej polilinii można przydzielić typ pręta „Kabel do koła pasowego”. Co najmniej jeden koniec pręta kablowego musi mieć stałą podporę lub pręt, aby można było przenieść przyłożone obciążenie rozciągające. Ponieważ siła rozciągająca w „kablu na bloczku” powinna być stała, dalsza definicja nie jest konieczna dla połączonych elementów. Sąsiednie elementy lub podpory węzłowe otrzymują siły odkształcające w przypadku wyboczenia kabli.
Podczas modelowania pręty o typie „sztywny” zostały użyte w taki sposób, aby siła jaką układ wywiera na płytę, do której go podwieszono była widoczna w postaci reakcji podporowej. Na rolkach przesuwnych (tzw. „luźnych”) umieszczono dodatkowe podpory stabilizujące, aby zapobiec niestateczności modelu.
Wymagane przemieszczenie końca pracującego liny zostało zrealizowane poprzez wymuszone odkształcenie węzłowe.
.png?mw=512&hash=f9137b3fb9234a48ebdde1cceb24377b6182fc90)
DIN EN 1993-6/NA: 2010-12 (Niemcy) 
NBN EN 1993-6/ANB: 2011-03 (Belgia) 
SFS EN 1993-6/NA: 2010-03 (Finlandia) 
NF EN 1993-6/NA: 2011-12 (Francja) 
UNI EN 1993-6/NA: 2011-02 (Włochy) 
LST EN 1993-6/NA: 2010-12 (Litwa) 
NEN EN 1993-6/NB: 2012-05 (Holandia) 
NS EN 1993-6/NA: 2010-01 (Norwegia) 
SS EN 1993-6/NA: 2011-04 (Szwecja) 
CSN EN 1993-6/NA: 2010-03 (Republika Czeska) 
BS EN 1993-6/NA: 2009-11 (Wielka Brytania) 
CYS EN 1993-6/NA: 2009-03 (Cypr) 
.jpg?mw=350&hash=bd355674e865e37d5548c329b8f5f0153cefe276)
_Axel_Hartmann_2000px.jpg?mw=350&hash=29ba177d24f5abf31140279ae6c167930c0379c9)
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
