994x
000090
2023-01-27

Obieg pracy BIM - wymiana danych i interfejsy

Z tego odcinka dowiesz się więcej o różnych typach BIM, ich zaletach i wadach. Nadal istnieje przepaść między teorią a praktyką. Przeczytaj o problemach, które należy rozwiązać w przyszłości i celach, które pozostają do osiągnięcia.

Cały odcinek można posłuchać tutaj: #007 BIM Workflow - wymiana danych i interfejsy

Podcast wielokrotnie omawiał BIM. Oferuje użytkownikom wyraźne korzyści i ułatwia ich pracę. Problem polega na tym, że 'nie działa to w praktyce tak, jak w teorii.

Największą przeszkodą są różne programy architektoniczne i programy do analizy statyczno-wytrzymałościowej. Istnieje inny program dla TGA. Podczas planowania konieczne jest ponowne wczytanie modelu do każdego z tych programów. Jednak różne typy oprogramowania czasami utrudniają wymianę danych za pośrednictwem interfejsów.

Jak wygląda efektywna wymiana danych?

W przypadku scenariuszy wymiany danych szczególnie ważne są dwa punkty: Otwartość i ciągłość. W planowaniu opartym na BIM można zastosować różne metody lub podejścia: Little BIM, BIG BIM, Open BIM i Closed BIM.

Mały BIM

Little BIM zapewnia tylko jedno oprogramowanie do wykorzystania w biurze projektowym. Jest to również określane jako rozwiązanie wyspowe. Za pomocą oprogramowania tworzony jest cyfrowy model budynku, na podstawie którego wyprowadzane są wszystkie plany i dane. Następnie wysyłasz go do innych zaangażowanych stron. Wadą jest to, że tego modelu nie można już używać i inni planiści muszą kontynuować pracę z planami pochodnymi. Wymiana z innymi programami również nie jest możliwa. Dlatego Little BIM nie zapewnia najlepszego podejścia do komunikacji. Na przykład, jeśli architekt modeluje swój budynek za pomocą programu, może samodzielnie przeprowadzić analizę kosztów lub przedmiar. Inżynier budowlany nie może jednak uzyskać dostępu do tych danych, ponieważ korzysta z innych programów. Dlatego architekt musi mieć przygotowane specjalnie dla inżyniera konstrukcji plany, które następnie wykorzystuje do opracowywania własnych, specjalistycznych modeli.

BIG BIM

BIG BIM to scenariusz ciągłej wymiany. W tym przypadku nacisk kładziony jest na komunikację i współpracę między projektantami kratownic, do których dostęp zapewniają cyfrowe modele budynków przez cały cykl życia budynku. Możliwa jest interdyscyplinarna praca przy użyciu różnych narzędzi programowych. Specjaliści ds. planowania mogą pobrać potrzebne dane z modelu architekta'. W przeciwieństwie do Little BIM, komunikacja nie odbywa się już wyłącznie za pośrednictwem planów 2D. Ponadto inteligencja danych jest zachowywana i może być nadal wykorzystywana przez specjalistę ds. planowania.

Zamknięte BIM

Dzięki Closed BIM wszyscy projektanci pracują nad projektem budowlanym przy użyciu tego samego oprogramowania, aby umożliwić jak najbardziej bezbłędną wymianę danych. Dzięki identycznym formatom plików nie dochodzi do utraty informacji.

Jest to dobra opcja dla doświadczonych partnerów i zespołów pracujących na wspólnych podstawach teoretycznych. Wadą jest jednak to, że nie każdy specjalista ds. planowania ma ten program. Powoduje to ograniczoną elastyczność w zewnętrznych dyscyplinach specjalistycznych, ponieważ nie ma dostępnych kompatybilnych rozwiązań. Każde biuro projektowe podąża własną ścieżką i ma własne kryteria dotyczące korzystania z różnych programów. Dzięki temu jednolitemu oprogramowaniu do planowania nie można odwzorować specyficznych dla branży wymagań dotyczących modelu.

Bezpośrednie interfejsy można również łączyć z zamkniętym BIM. Oznacza to, że dwa rozwiązania programowe są bezpośrednio połączone. Informacje są przekazywane za pośrednictwem niezbędnych interfejsów API (interfejsów programowania aplikacji) - interfejsów, które system oprogramowania udostępnia w celu integracji danych w innym programie. Dane są odczytywane z programu A, a następnie natychmiast wczytywane do programu B jako obiekt rodzimy. Tam tworzony jest model.

Zaletą bezpośredniego interfejsu jest to, że dane nie są tracone, ponieważ wszystkie etapy konwersji są pomijane i konieczny jest tylko proces konwersji z punktu A do B. Brakujące struktury definicji również nie są istotne.

Wadą jest to, że bezpośrednie interfejsy są zależne od użytkownika. Potrzebujesz odpowiedniego programu i musisz zaprogramować w nim interfejsy API indywidualnie. Dostawcy nie mogą być dowolnie zmieniani. Jednak niektóre biura projektowe mają własne procesy dotyczące interfejsów programu cięcia. Warunkiem wstępnym jest to, aby pary programów miały dostępne interfejsy API i dostępna była dokumentacja programu. To jest dostosowany interfejs: Wysiłek związany z jego utworzeniem jest łatwy do opanowania, ale proces planowania jest znacznie bardziej zautomatyzowany. Stwarza to ogromny potencjał w zakresie oszczędności czasu i pieniędzy oraz uniknięcia błędów. Projekt zależy od parametrów w fazie projektowania.

Otwórz BIM

Jak sama nazwa wskazuje, ten wariant BIM koncentruje się na otwartości. Stosowane są tutaj neutralne i niezależne od producenta formaty wymiany, które można integrować w otwarty i przejrzysty sposób z programami różnych producentów oprogramowania. Promuje to przyszłościową ideę interdyscyplinarnej współpracy pomiędzy wszystkimi uczestnikami projektu w procesie BIM. W ten sposób dane modelu budynku mogą być wymieniane między wszystkimi branżami, niezależnie od używanego oprogramowania.

Niestety w praktyce proces ten nie przebiega prawidłowo i często obarczony jest błędami. Potrzebne są dalsze badania. Ponadto potrzebne są wspólne wytyczne i uzgodnienia dotyczące ostatecznego funkcjonowania tych scenariuszy wymiany, a także odpowiednie procedury przekazywania danych przez odpowiednich planistów.

IFC

Innym ważnym aspektem w odniesieniu do otwartej wymiany danych jest interfejs IFC. IFC to niezależna od producenta i otwarta struktura danych zdefiniowana przez organizację buildingSMART. Może być używany między innymi do kontroli kolizji, a także do badań ilościowych lub kosztorysów. Dużą zaletą pliku IFC jest możliwość wymiany danych między wszystkimi programami. W praktyce jednak jakość zawsze zależy od producenta oprogramowania. Oprogramowanie posiada konwerter umożliwiający odczyt lub zapis plików. Wynik jest tłumaczony na dane rodzime odpowiedniego programu. IFC to plik tekstowy, który zawiera odpowiednie informacje, które program może odczytać. W tym celu należy je jednak przetłumaczyć w taki sposób, aby można było utworzyć odpowiedni obiekt w odpowiednim programie. Jak wspomniano w poprzednim podkaście, w IFC dostępne są widoki. Widok koordynacji opisuje model wraz z jego właściwościami fizycznymi, natomiast widok do analizy statyczno-wytrzymałościowej opisuje go w sposób wyidealizowany i uproszczony. Nie każdy program może odczytywać, zapisywać i wyprowadzać oba widoki. Dlatego architekci i inżynierowie konstruktorzy muszą zmierzyć się z tymi widokami i określić, których programów mogą użyć do wymiany danych IFC. To sprawia, że obecnie stosunkowo trudno jest wdrożyć ciągłą wymianę danych między oprogramowaniem CAD a oprogramowaniem do analizy statyczno-wytrzymałościowej.

Dlatego należy zacząć wyżej: Jaką filozofię należy przyjąć w przyszłości, jeśli chodzi o implementację tych interfejsów IFC? Należy wyjaśnić, w jaki sposób należy skonfigurować programy i jak powinna przebiegać komunikacja między architektami i inżynierami konstrukcyjnymi, aby wymiana danych za pośrednictwem IFC przebiegała bezproblemowo. Poszukiwani są również odpowiedni producenci oprogramowania.

Synchronizacja ze zmianami

Co się stanie, jeśli zmienisz coś w modelu do analizy statyczno-wytrzymałościowej? Czy w innych modelach jest to automatycznie zmieniane, czy trzeba to zrobić osobno?

Obliczenia statyczne są przeprowadzane już w fazach robót 1-3: Ocena podstawowa, planowanie wstępne i projektowanie. Statyka jest ważna od samego początku dla optymalizacji obliczeń konstrukcyjnych i określenia wymiarów profili. Z reguły rozważa się kilka projektów, uzgadnia się je, a następnie dochodzi do projektu architektonicznego i statyki. Celem jest zintegrowanie obliczeń konstrukcyjnych z oprogramowaniem BIM, a następnie przeniesienie obliczeń całego lub częściowego modelu do oprogramowania do analizy statyczno-wytrzymałościowej. Możliwe są zmiany w statyce, m.in. B. koncepcję usztywnień lub inne przekroje. Programy mogą komunikować się ze sobą cyfrowo i w ten sposób wprowadzane są zmiany.

Na przykład, można wprowadzić zmiany w profilu w programie RFEM, ponieważ potrzebne są inne przekroje, aby całość pozostała stabilna. Następnie należy dodać lub uzupełnić inne komponenty w modelu obliczeniowym. Podczas aktualizacji zmiany te są wprowadzane za pośrednictwem bezpośredniego interfejsu do programów Revit lub Tekla.

BIM wymaga koordynacji między dyscyplinami i fazami pracy. W związku z tym warto zasilać modele BIM informacjami statycznymi, np. B. wynikami, takimi jak odkształcenia lub siły wewnętrzne, które byłyby przydatne do wczesnej oceny wykonalności, wykonalności i kompletności lub do dalszego przetwarzania wyników w innych firmach.

Inżynierowie konstrukcyjni mogą również dodawać do modelu BIM plany pozycjonowania konstrukcji. Na planie architekta różne pozycje są oznaczone numerami, często z literą przed nimi. W tym miejscu zaznaczony jest komponent, który również może zostać znaleziony w analizie statyczno-wytrzymałościowej, ponieważ przeprowadzono dla niego analizę statyczno-wytrzymałościową.

W konstrukcjach z betonu zbrojonego można również przenieść niektóre wyniki zbrojenia do odpowiedniego programu Revit lub innego odpowiedniego programu wraz z kompletnym modelem budynku; od programu do analizy statyczno-wytrzymałościowej do globalnego programu komputerowego. Zbrojenie może zostać automatycznie narysowane w programie CAD, a następnie wydrukowane lub wydane do wykorzystania na placu budowy.

Kolejne odcinki podcastu będą również dotyczyć BIM oraz związanych z nim możliwości i trudności. Posłuchaj i przeczytaj, aby dowiedzieć się więcej o tym nowatorskim rozwoju!