W XVIII w. w Europie rozwinął się inny nurt artystyczny wieku. We Francji, ojczyźnie baroku, powstał kontr-ruch , który chciał zerwać z tymi rygorystycznymi przepisami.
Rokoko oznacza przede wszystkim zabawną modę, sztukę i aranżację wnętrz, ale także inną formę architektury: jest odpowiedzią na ogromne, wspaniałe budynki barokowe z ich surową symetrią. Przywiązano wagę do elegancji, wdzięku i zabawy.
Przyglądamy się temu fascynującemu stylowi w architekturze tamtych czasów. Jakie przykłady budowli rokoko istnieją do dziś? Czego możemy się nauczyć od dawnych budowniczych w naszej nowoczesnej branży budowlanej? Dołącz do nas w podróży do XVIII wieku!
Funkcje rokoka
Podobnie jak w epoce baroku, budowniczowie budynków w stylu rokoka skupili się na detalu artystycznym. Z kolei bogato zdobione fasady i misternie zaprojektowane wnętrza nie zawierają żadnych symboli władzy, a głównie motywy przyrodnicze. kwiaty i winorośl, ale przede wszystkim muszle, woda i skały to motywy, które bardzo często spotykamy w budynkach w stylu rokoko.
Trend rokoko wynikał z wizualnego oddzielenia poszczególnych skrzydeł budynku. Nie powstały duże, połączone ze sobą kompleksy. W ten sposób znajdują się oddzielne budynki mieszkalne, kuchenne i socjalne.
Rozmieszczenie poszczególnych elementów również różni się od poprzedniego okresu. Asymetria , celowo umieszczona, nadawała rokokowym budynkom zabawny, a tym samym swobodny, estetyczny wygląd. Nawet kolorystyka różni się od swojej poprzedniczki. Zamiast mocnych, nieprzezroczystych kolorów, paleta kolorów rokoka była raczej powściągliwa. Dominują jasne, niemal delikatne kolory , takie jak błękit, róż, złoto i krem.
W przeciwieństwie do bogatych barokowych przestrzeni, rokoko powrócił do małych, bardziej kameralnych przestrzeni. Prywatność i przytulność były tutaj priorytetami. Lustra i szlachetne żyrandole zapewniają wrażenie lekkości i przestrzeni.
Artyści rokokowi byli często bardzo przywiązani do szczegółu. We wnętrzach często odnajdujemy efektowne sztukaterie , rozciągające się nad głowami zwiedzających jako ozdoba sufitu. Również tutaj często można zobaczyć typowe dla rokoka motywy Rocaille: muszli, stworzeń morskich i skał.
Przykłady budynków w stylu rokoko
W ten sposób wyjaśniliśmy cechy rokoka. Teraz przedstawiamy kilka ciekawych przykładów tej architektury. Za każdym budynkiem kryje się historia, która chce być opowiedziana. Oprócz faktów historycznych skupiamy się również na szczególnych cechach konstrukcyjnych. Wybierzmy się więc w podróż przez styl rokoka.
Pałac Benrath
Düsseldorf, Niemcy
Pałac Benrath został zaplanowany jako pałac rekreacyjno-łowiecki w stylu francuskiego baroku. Z dawnego zamku na wodzie, który wcześniej stał w tym miejscu, pozostała jedynie oranżeria i kaplica. Pałac został otwarty w 1771 roku, po 14 latach budowy, i mieni się delikatnym, starym różem. Szafka dla mężczyzn jest w całości utrzymana w stylu rokoko.
Należy wspomnieć o efekcie, który sprawia, że pałac wydaje się raczej mały i jednopiętrowy. Z zewnątrz powinien wyglądać niepozornie , a po wejściu zaskoczyć gości swoją przestronnością i szczegółowością dekoracji. Przed nimi otwiera się układ składający się z 80 pomieszczeń, dwóch atrium i siedmiu klatek schodowych.
Jak zwykle w stylu rokoko, salony ozdobione są luksusowymi sztukateriami inspirowanymi naturą. Na przykład pokój Elektora' ozdobiony jest liśćmi dębu: naturalny symbol męskiej siły.
Pałac Benrath to ultranowoczesny zespół wielofunkcyjny, którego podziemne korytarze łączą budynek główny z budynkami skrzydłowymi, dzięki czemu osoby podróżujące nie będą zakłócać prywatności rządzących i ich gości: przemyślana konstrukcja.
Kościół pielgrzymkowy w Wies
Steingaden, Niemcy
Kościół pielgrzymkowy w Wies znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO od 1983 roku, i słusznie. Kościół pielgrzymkowy w Wies, wybudowany w 1754 roku, jest prawdziwą ozdobą okresu rokoka. Wnętrze kościoła, powstałe dzięki wysokim umiejętnościom konstrukcyjnym i projektowym, dosłownie rozkwita szczegółowymi kwiatami , ale nie wydaje się jednocześnie przeciążone ani zbyt ostentacyjne.
Szczególną cechą obiektu jest chór wschodni, będący dowodem na to, do czego była zdolna ówczesna architektura, zarówno pod względem projektowym, jak i technologicznym. Do tej pory arkady łączyły jedynie łukowe łuki. Tutaj jednak łuki zwisające w dół służą jako drewniane połączenia między okrągłymi słupami chóru, aby przejąć obciążenia. Interesujące są również detale architektoniczne, w tym pilastry, głowice, gzymsy i inne ornamenty reprezentatywne dla stylu rokoko.
Słynna figura kościoła o mniej lub bardziej dźwięcznej nazwie "Kościół do Biczowanego Zbawiciela nad Wies" została zmontowana z części starych figur z klasztoru Steingaden. Pomimo tego konstrukcja zyskała światową sławę: przykład , w jaki sposób można tworzyć dzieła sztuki zawierające wartościową treść , przy użyciu prostych środków.
Teatr Cuvilliés
Monachium, Niemcy
Historia teatru Old Residence w Monachium sięga połowy XVIII wieku wieku. Prawdopodobnie pokaz pożaru nie powiódł się i spłonął w całym teatrze dworskim. Potrzebny był nowy budynek opery, który współcześni opisywali jako "perłę rokoka".
Teatr był bogato zdobiony złotem i sztukaterią i był nie tylko miejscem występów znanych osobistości, takich jak Mozart. Służył również jako idealna sceneria dla wystawnych przyjęć. Aby zapobiec powtórzeniu się ognistej tragedii pomimo 1 334 świec woskowych, pod budynkiem zbudowano grube ściany zewnętrzne, wymyślną pompę wody do konstrukcji dachu oraz budynek straży pożarnej, który zapewnia niezbędne bezpieczeństwo.
Podobnie jak wiele znanych budynków w Niemczech, teatr został trafiony i zniszczony przez bomby odłamkowo-burzące i zapalające podczas II wojny światowej, w 1944 roku. Podczas karkołomnej akcji ratunkowej, misternie rzeźbione zadaszenia widowni zostały w ostatniej chwili zerwane i zabezpieczone.
W 1956 roku stary teatr Cuvilliés został przebudowany w miejscu tymczasowego teatru am Brunnhof. Części przetrwały wojnę i zostały złożone z mozołem, mimo braku pieniędzy i materiałów. Po zaledwie półtora roku budowy został ponownie otwarty, a od 2008 roku lśni w nowym blasku dzięki pracom remontowym.
Pałac Narodowy Queluz
Queluz, Portugalia
Palácio Nacional de Queluz jest jednym z największych i najpiękniejszych pałaców rokokowych w Europie. Dawna letnia rezydencja Księcia została zbudowana w XVIII w wieku i już na pierwszy rzut oka pokazuje dokładnie, gdzie został zainspirowany. Sama fasada bardzo przypomina słynny pałac wersalski i wrażenie to pozostaje w środku, dlatego rezydencja jest często nazywana "portugalskim Wersalem".
Po trzęsieniu ziemi w 1755 roku budowę pałacu przerwano i wznowiono dopiero trzy lata później. W 1778 roku nadszedł czas otwarcia rokokowego pałacu. Z zewnątrz można zaklasyfikować go do stylu późnego baroku, natomiast wnętrza utrzymane są w stylu rokoko. Bogate dekoracje stiukowe, okładziny ścienne w pastelowych kolorach, eleganckie meble i zabawne detale witają odwiedzających.
W wielu wnętrzach zastosowano typowe dla regionu azulejos , kolorowe, głównie niebieskie płytki ceramiczne. W pozostałych salach można podziwiać sztukę wenecką, freski i cenne gobeliny. Wyjątkowa jest również kopuła w holu. Imponująca kopuła jest bogato zdobiona freskami i freskami biblijnymi.
Kiedyś była to oficjalna cesarska rezydencja Portugalii, dopóki portugalska rodzina cesarska nie uciekła na wygnanie. Dziś w Pałacu Narodowym Queluz odbywają się różne wydarzenia kulturalne , koncerty i wystawy.
Podsumowanie: Rokoko
Wspaniałe i okazałe budynki ustąpiły miejsca prostszym, bardziej eleganckim, ale nie mniej pięknym budowlom. Ludzie skupili się na tworzeniu eleganckich, zabawnych wnętrz, w których mogliby się dobrze poczuć. Rokokowe budynki często nie wyglądają szczególnie efektownie z zewnątrz. Przynajmniej dopóki nie przekroczymy próg i nie pozwolimy, aby nasze oczy powędrowały ku ozdobnym sufitom z fascynujących fresków.
W każdym razie warto przyjrzeć się za fasadą : Propozycja, którą możemy zastosować bezpośrednio w życiu codziennym. Zresztą, co przemysł budowlany może wynieść ze stylu rokoko?
Czego możemy się nauczyć z rokoka?
Chociaż rokoko możemy znaleźć głównie w aranżacji wnętrz , możemy się z niego wiele nauczyć dla naszej nowoczesnej konstrukcji. Na przykład projekt rokoko połączył kreatywność i estetykę bezpośrednio z projektowaniem budynków. Zamiast skupiać się na dziesiątej klockowej konstrukcji w swoim rodzaju, nasza branża budowlana przydałaby się nieco więcej frajdy.
Odrobina kreatywności nigdy nie zaszkodziła i mogłaby zwiększyć wartość estetyczną budynku. W końcu większość ludzi czuje się lepiej w budynku, który ma duszę. I to nie w trzynastym klonie bloku betonowego bez dekoracji.
Rokoko jest również znany z bogatych dekoracji i ornamentów, które są jednak zintegrowane z ogólną koncepcją. Zdobienia i elementy funkcjonalne nie wykluczają się wzajemnie, dzięki czemu inżynierowie mogą w dzisiejszych czasach z powodzeniem stosować do każdego budynku połączenie funkcjonalności i estetyki.
Zwłaszcza w budynkach mieszkalnych i socjalnych powrót do stylu rokoko może być pomocny w tworzeniu przyjaznych przestrzeni : Nie jest zbyt duży, aby czuć się zagubionym, ale jednocześnie zapewnia efekt powiększenia przestrzeni dzięki zastosowaniu elementów konstrukcyjnych. Duże, przemyślanie rozmieszczone okna mogą sprawić, że nawet małe pomieszczenia będą jasne.
Zachęcamy branżę budowlaną do poszukiwania innowacyjnych rozwiązań w duchu rokoka, aby projekty wydawały się mniej masywne. Zwłaszcza konwencjonalne budynki stalowe są często nieatrakcyjne, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz, ze względu na swoją masywność. Liczne dostępne dziś materiały i technologie sprawiają, że w budownictwie możemy uzyskać znacznie więcej, niż pokazujemy w większości bieżących projektów.