Definiowanie współczynników
Do określenia obciążenia należy wykorzystać współczynniki siły cf oraz współczynniki całego ciśnienia cp, netto zgodnie z tabelami 7.6 do 7.8. Jeżeli poniżej dachu lub bezpośredniego obok znajduje się przeszkoda (na przykład przechowywane towary), wielkość przeszkody musi zostać uwzględniona i obliczona poprzez interpolację między ϕ = 0 (brak przeszkody) i ϕ = 1 (blokada całkowita).
Aby zdefiniować wynikowe współczynniki ciśnienia netto, przeprowadzana jest klasyfikacja powierzchni, podobna do klasyfikacji przeprowadzanej dla zamkniętych budynków. Dotyczy to tylko obliczeń zadaszenia i elementów zakotwienia.
Lokalizacja i forma wynikowej siły wiatru
Aby zwymiarować konstrukcję wsporczą, konieczne jest zastosowanie wynikowej siły wiatru w odległości d/4 od strony nawietrznej. d oznacza wymiar dachu ustawiony z wiatrem. Grafika 7.17 pokazuje sześć możliwych sposobów rozmieszczenia obciążenia w zależności od współczynników sił.
Ponieważ obciążenie wiatrem działa na pokrycie dachu jak obciążenie powierzchniowe, a nie węzłowe, a jego środek ciężkości przypada na ¼ długości dachu, konieczne jest znalezienie takiej sytuacji związanej z obciążeniem, która będzie to uwzględniała. Takie mimośrodowe rozmieszczenie obciążenia skutkuje powstaniem dużego obciążenia w analizie stateczności podpór środkowych, które mogą zostać zastosowane. Możliwym obciążeniem byłoby obciążenie powierzchniowe w postaci kwadratowej paraboli, ponieważ jego środek ciężkości znajduje się dokładnie w 1/4 jego długości.
Przykładowe zadaszenie z blachy trapezowej
Długość = 15 m
Szerokość = 12 m
Wysokość w części środkowej dachu = 6 m
Nachylenie dachu = -5 °
Obciążenie wiatrem = 0.5 kN/m²
Brak przeszkody → ϕ = 0
cf = +0,3 maksymalnie wszystkie ϕ
cf = -0,5 minimum ϕ = 0
Wynikowa siła wiatru
Programy RFEM i RSTAB zawierają generatory obciążeń dla budynków zamkniętych na planie prostokąta. Można wybrać, czy obciążenie ma zostać przyłożone tylko w przypadku ścian, dachu lub całego budynku.
Konstrukcji wsporczych zadaszeń nie można obliczyć automatycznie. Jednakże, po zdefiniowaniu współczynników, można skorzystać z generatora obciążeń z płaszczyznami.
Siły tarcia zgodnie z Sekcją 7.5 nie są uwzględnione w tym przykładzie.
Największe rzędne obciążenia w przypadku obciążenia parabolicznego
Omówione tu zostaną pozycje obciążenia 2 i 5. Ze względu na symetrię, pozycje obciążenia 3 i 6 nie są konieczne.
Korzystając z tych rzędnych i z równania kwadratowego, w razie konieczności w Excel, można zdefiniować zmienne wartości obciążenia zgodnie z lokalizacją x i wyeksportować do RFEM lub RSTAB.
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
