Podpory obliczeniowe ze zbioru prętów żelbetowych w RFEM 6
Zbiór prętów, dla którego w tym przykładzie zostaną zdefiniowane podpory obliczeniowe, jest belką żelbetową należącą do konstrukcji pokazanej na rysunku 1. Całkowita długość zbioru prętów wynosi 13 m i znajduje się on pomiędzy dwiema ścianami. W połowie długości znajduje się również słup.
Aby zdefiniować podpory do analizy ugięć, należy użyć zakładki Podpory obliczeniowe i ugięcia w oknie zbioru prętów. Jak pokazano na rysunku 2, podpory obliczeniowe można zdefiniować na początku i na końcu zbioru prętów oraz w węzłach wewnętrznych.
Podczas tworzenia nowej podpory obliczeniowej ważne jest, aby zdefiniować typ; w tym przykładzie wybranym typem jest Beton. Podpora jest aktywna i bezpośrednia. Szerokość i głębokość podpory może być przypisana przez użytkownika lub przejęta z szerokości pręta. Jeżeli połączenie między prętem a podporą jest monolityczne, program może to również uwzględnić. Ponieważ żądany zbiór prętów jest podparty na ścianach zarówno na początku, jak i na końcu, rysunek 3 pokazuje tworzenie podpory obliczeniowej, która zostanie zdefiniowana w tych dwóch miejscach.
Zbiór prętów jest podparty na słupie żelbetowym w środku przęsła; w związku z tym konieczne jest utworzenie nowej podpory obliczeniowej (rysunek 4). Obowiązuje tu taka sama dyskusja, jak w przypadku początkowo utworzonej podpory obliczeniowej. Aby zdefiniować podporę wewnętrzną, należy zaznaczyć odpowiednie pole wyboru.
Po zdefiniowaniu podpór obliczeniowych, można je przypisać w prawym miejscu zbioru prętów, jak pokazano na rysunku 5 (tj. na początku pręta, końcu pręta i odpowiednim węźle wewnętrznym). Przypisanie podpór obliczeniowych powoduje podział zbioru prętów na dwa przęsła o długości 6,5 m. W ten sposób długość odniesienia jest poprawnie uwzględniana w analizie ugięcia.
