Po pierwsze, ważne jest, aby aktywować rozszerzenie Połączenia stalowe w Danych podstawowych modelu. Dzięki temu w Nawigatorze dostępna jest opcja Typy połączeń stalowych, a nowe połączenia można tworzyć, klikając dwukrotnie pozycję Połączenia stalowe. Alternatywnie można otworzyć okno dialogowe Nowe połączenie poprzez Wstaw → Typy połączeń stalowych → Połączenia stalowe → okno dialogowe (Zdjęcie 1).
Podobnie jak w przypadku ręcznego definiowania komponentów połączenia stalowego, należy wybrać węzeł modelu w RFEM skojarzony z utworzonym połączeniem stalowym. Na podstawie wyboru węzłów program rozpoznaje i przypisuje łączniki, jak pokazano na rys. 2. Domyślnie wybrane są wszystkie pręty, ale można odznaczyć pręty, które nie będą należeć do projektowanego połączenia stalowego.
Należy zdefiniować, który pręt jest podparty, ponieważ MES wymaga podparcia co najmniej jednego pręta, podczas gdy drugi powinien zawierać obciążenie siłami wewnętrznymi. Można to zrobić w zakładce Pręty w oknie dialogowym Nowe połączenie stalowe. Na tej zakładce można również dostosować podstawowe ustawienia prętów, takie jak Materiał i Przekrój (zdjęcie 3).
Następnie można zdefiniować składniki połączenia stalowego. Jak wspomniano wcześniej, do utworzenia interesującego cię połączenia zostaną użyte szablony połączeń stalowych dostępne w bibliotece programu. Warto wspomnieć, że biblioteka jest stale powiększana. Dostępne szablony są dostępne za pomocą ikony pokazanej na rys. 4.
Są one pogrupowane w trzy ogólne kategorie: sztywny, przegubowy i kratownicowy. Dla każdego z nich istnieją różne podkategorie, w których zorganizowane są szablony: połączenia belek z belkami, belek ze słupami, słupów, połączeń krzyżowych, połączeń typu K itd. Alternatywnie można wybrać własne, zapisane wcześniej szablony połączeń stalowych.
W przypadku połączenia będącego przedmiotem zainteresowania w tym artykule został wybrany szablon połączenia płyta-płyta, aby utworzyć sztywne połączenie między wybranymi prętami. Szablon można wybrać, klikając przycisk „Zastosuj szablon”. Następnie łączniki są automatycznie przypisywane jako belki 1 i 2, ale można to zmienić wraz z materiałem płyty (zdjęcie 4).
Ustawienia komponentów można edytować w zakładce Komponenty w oknie dialogowym Nowe połączenie stalowe (zdjęcie 5). Najpierw można wybrać położenie, w tym punkt początkowy (półkąt lub prostopadłość dla tego konkretnego typu połączenia), przemieszczenie osiowe i obrót wokół osi x, y i z. Następnie można dostosować grubość płyty i zdefiniować ją pod kątem wymiarów i położenia z jednej strony lub odsunięć z drugiej strony.
Można również dostosować ustawienia dla innych komponentów, takich jak śruby i spoiny. Można na przykład zdefiniować średnicę i klasę wytrzymałości śrub, a także liczbę i rozstaw śrub (w pionie i poziomie). W podobny sposób można definiować spoiny pachwinowe, podwójne i czołowe na przedniej lub tylnej stronie pasów i środników.
Następnie można przeprowadzić kontrolę poprawności, jak pokazano na rysunku 6, w celu zbadania połączenia. Jeżeli program wykryje brakujące dane, kolizje płyt, nieprawidłowe spoiny itp., zostaną one wyświetlone jako błędy. W przeciwnym razie zostanie wyświetlony komunikat „Nie znaleziono błędu”, co oznacza, że połączenie jest dobrze zdefiniowane.
Można również przypisać ostateczną konfigurację do projektu, co zostanie omówione w następnym artykule z bazy wiedzy.
Po wstawieniu połączenie stalowe jest dostępne w oknie roboczym programu RFEM. Na przykład na rysunku 7 pokazany jest szczegółowy model połączenia stalowego; niemniej jednak można również wybrać wyświetlanie uproszczonych modeli połączeń lub nie wyświetlać ich wcale.
.png?mw=350&hash=b2324c4db119938012b5490afaa56e9aa826cdcc)
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
