Definiowanie powierzchni wielowarstwowych w RFEM 6

Ten dodatek jest odpowiedni do obliczania drewna klejonego krzyżowo, powierzchni szklanych (szkło warstwowe i izolacyjne) oraz kompozytów z tworzyw sztucznych wzmocnionych włóknem. Ponadto można go wykorzystać do obliczania elementów warstwowych w konstrukcjach betonowych, lekkich lub elementowych. W tym artykule przystawka zostanie wykorzystana do zdefiniowania grubości wielowarstwowych powierzchni tworzących płytę, jak pokazano na rys. 2.

W programie RFEM 6 warstwy można definiować w oknie dialogowym „Nowa grubość” (dostępnym za pośrednictwem Nawigatora danych i menu „Wstaw”). Gdy rozszerzenie „Powierzchnie wielowarstwowe” jest aktywne, jako typ grubości można wybrać „Warstwy” (zdjęcie 3).

Wybierając typ grubości „Warstwy”, dostępna jest skojarzona zakładka, w której można zdefiniować warstwy pod względem materiału, grubości i obrotu (zdjęcie 4). Materiał poszczególnych warstw można zdefiniować, wybierając opcję „Nowy materiał” i wybierając materiał z biblioteki programu RFEM lub samodzielnie określając właściwości materiału. W tym przykładzie materiał pierwszej warstwy to „Drewno”, model materiału jest ustawiony jako „Ortotropowy | Liniowa sprężystość (powierzchnie)” oraz aktywowana jest opcja „Materiał zdefiniowany przez użytkownika”. W ten sposób można zdefiniować parametry materiału, jak pokazano na rys. 5.

Po podaniu parametrów materiału można zdefiniować grubość (d) warstwy oraz kąt obrotu β. Ta ostatnia umożliwia obracanie poszczególnych warstw o kąt ß, a tym samym uwzględnianie różnych sztywności w jednym kierunku. Dla pierwszej warstwy powierzchni wielowarstwowej nie jest stosowany obrót (tj. kąt obrotu β jest ustawiony na 0), a grubość jest ustawiona na 35 mm (rys. 6).

Aby zdefiniować grubość całkowitą, wystarczy zastosować tę samą procedurę dla pozostałych warstw. Powierzchnia w tym przykładzie składa się z pięciu warstw o tej samej grubości, jak pokazano na rysunku 7. Należy pamiętać, że dane wprowadzane do tabeli oddziałują na sposób wyświetlania grafiki w tej samej zakładce oraz na automatyczne obliczanie zarówno pojedynczej warstwy, jak i ciężaru kompozycji (rys. 7).

Sztywność można również zredukować podczas definiowania grubości powierzchni wielowarstwowej. Tę opcję można znaleźć w zakładce „Główne” okna „Nowa grubość” i aktywować ją poprzez zaznaczenie odpowiedniego pola wyboru. Następnie można wprowadzić modyfikacje sztywności, jak pokazano na rys. 8. W ten sposób można uwzględnić fakt, że drewno klejone krzyżowo z reguły nie jest klejone po wąskiej stronie, a tym samym naprężenia ścinające nie mogą być przenoszone na węższe boki drewna. Można to uwzględnić, dostosowując współczynniki k₃₃ i k₈₈, zmniejszając w ten sposób odpowiednio sztywność przy skręcaniu D₃₃ i sztywność na ścinanie D₈₈ w odpowiedniej macierzy sztywności.

Po zdefiniowaniu żądanej grubości można przypisać ją do powierzchni, które należy utworzyć (rys. 9) i uzyskać płytę o powierzchniach wielowarstwowych pokazaną na samym początku tekstu (rys. 2).

Model 3D

• 3D Viewer | Google
• 3D Viewer | Babylon
• Wirtualna rzeczywistość

Model | Sufit z powierzchni wielowarstwowych