Powodem jest to, że długości współpracujące lub długości wyboczeniowe prętów i zbiorów prętów są różne. O ile w przypadku prętów do analizy statyczno-wytrzymałościowej stosowana jest długość rzeczywista, w przypadku prętów jest stosowana długość prętów zsumowanych.
Przykład
Rama pokazana na rysunku 01 składa się z poziomej belki podzielonej na cztery pręty o jednakowej długości. Ponadto dla czterech prętów tworzony jest zbiór prętów. W obu przypadkach analizę stateczności przeprowadza się metodą pręta zastępczego.
W przypadku wymiarowania pręta program każdorazowo oblicza pręty o długości 1,00 m. Z kolei zbiór prętów ma długość 4,00 m (patrz rysunek 02). Ta różnica w długości z pewnością wpływa na obliczenia stateczności, co oznacza, że\u200b\u200bstopnie wykorzystania również są różne (patrz Rysunek 03).
Ponadto nie zaleca się obliczania wszystkich prętów i zbiorów prętów w jednym przypadku obliczeniowym, ponieważ prowadzi to do fałszywych wyników.
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
