Domyślnie wyznaczanie zbrojenia minimalnego opiera się na rozkładzie naprężeń w strefie rozciągania przed zarysowaniem początkowym (współczynnik kc zgodnie z EN 1992-1-1, 7.3.2 (7.2.)), Który zależy od obciążenia zewnętrznego (Zdjęcie 01). Oznacza to, że kc jest zmienne przez głuchy.
W zależności od stanu naprężenia (na przykład czyste zginanie, zginanie i rozciąganie, zginanie i ściskanie oraz czyste rozciąganie) minimalne zbrojenie może się różnić wzdłuż powierzchni.
Możliwe jest jednak również dostosowanie ustawienia wstępnego. Możliwe jest wybranie więzu zginania (kc = 0,4) lub więzu środkowego (kc = 1,0) (rysunek 02).
Po przyjęciu stałej wartości kc zbrojenie minimalne jest niezależne od obciążenia zewnętrznego i jest przykładane równomiernie do elementu konstrukcyjnego.
W tym kontekście można również wybrać kierunek, w którym ma być uwzględniona siła (rysunek 03).
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
