Jeżeli w programie istnieje przypadek obciążenia lub kombinacja obciążeń, obliczenia stateczności są aktywowane. Można zdefiniować inny przypadek obciążenia, na przykład w celu uwzględnienia naprężenia początkowego.
W tym celu należy określić, czy ma zostać przeprowadzona analiza liniowa czy nieliniowa. W zależności od przypadku zastosowania, można wybrać bezpośrednią metodę obliczeniową, taką jak metoda Lanczosa lub metoda iteracji ICG. Pręty niezintegrowane z powierzchniami są zazwyczaj wyświetlane jako elementy prętowe z dwoma węzłami ES. W przypadku zastosowania takich elementów program nie może określić wyboczenia lokalnego pojedynczych prętów. Z tego względu'istnieje możliwość automatycznego dzielenia prętów.
W przypadku analizy wartości własnych dostępnych jest kilka metod:
- Metody bezpośrednie
- Metody bezpośrednie (Lanczosa [RFEM], pierwiastki z wielomianu charakterystycznego [RFEM], metoda iteracji podprzestrzeni [RFEM/RSTAB], przesunięta iteracja odwrócona [RSTAB]) są odpowiednie dla małych i średnich modeli. Z szybkich metod rozwiązywania problemów należy korzystać tylko w przypadku, gdy komputer posiada dużą ilość pamięci RAM.
- Metoda iteracji ICG (niekompletny sprzężony gradient [RFEM])
- Z drugiej strony, ta metoda wymaga tylko niewielkiej ilości pamięci. Wartości własne są określane jedna po drugiej. Może być stosowany do obliczania dużych układów konstrukcyjnych o niewielkiej liczbie wartości własnych.
Rozszerzenie Stateczność konstrukcji umożliwia nieliniową analizę stateczności przy użyciu metody przyrostowej. Analiza ta dostarcza wyniki zbliżone do rzeczywistości również w przypadku konstrukcji nieliniowych. Współczynnik obciążenia krytycznego jest określany poprzez stopniowe zwiększanie obciążeń w podstawowym przypadku obciążenia, aż do osiągnięcia niestateczności. Przyrost obciążenia uwzględnia nieliniowości, takie jak ulegające uszkodzeniu pręty, podpory i fundamenty oraz nieliniowości materiałowe. Po zwiększeniu obciążenia można opcjonalnie przeprowadzić liniową analizę stateczności na ostatnim stabilnym stanie w celu określenia postaci stateczności.
Jako pierwsze wyniki program przedstawia współczynniki obciążenia krytycznego. Następnie można przeprowadzić ocenę zagrożeń stateczności. W przypadku modeli prętowych w tabelach wyświetlane są wynikowe długości efektywne i obciążenia krytyczne prętów.
W następnym oknie wyników można sprawdzić znormalizowane wartości własne posortowane według węzła, pręta i powierzchni. Grafika wartości własnych umożliwia ocenę zachowania wyboczeniowego. Ułatwia to podjęcie środków zaradczych.
- Obliczanie modeli składających się z elementów prętowych, powłokowych i bryłowych
- Nieliniowa analiza stateczności
- Możliwość uwzględniania sił osiowych od wstępnego sprężenia
- Cztery dostępne solvery do rozwiązywania równań dla efektywnego obliczania różnych modeli konstrukcyjnych
- Opcjonalne uwzględnianie zmian w sztywności w programie RFEM/RSTAB
- Wyszukiwanie postaci wyboczeniowych o krytycznym mnożniku obciążenia większym niż zadany przez użytkownika (metoda "przesunięcia")
- Możliwość określania wektorów własnych dla modeli niestatecznych (w celu zidentyfikowania przyczyny niestateczności)
- Wizualizacja postaci niestateczności
- Podstawa określania imperfekcji
- Szeroki wybór dostępnych przekrojów, takich jak dwuteowniki walcowane; ceowniki; teowniki; kątowniki; profile zamknięte prostokątne i okrągłe; pręty okrągłe; przekroje symetryczne i niesymetryczne, parametryczne przekroje dwuteowe, teowe, kątowniki; przekroje złożone (przydatność do obliczeń zależy od wybranej normy)
- Wymiarowanie ogólnych przekrojów RSECTION (w zależności od formatów obliczeniowych dostępnych w odpowiedniej normie); na przykład obliczanie naprężeń zastępczych
- Wymiarowanie prętów o zbieżnym przekroju (metoda zależna od normy)
- Możliwe jest dostosowanie istotnych współczynników obliczeniowych i parametrów normowych
- Elastyczność dzięki szczegółowym opcjom ustawień dla podstawy i zakresu obliczeń
- Szybkie i przejrzyste wyświetlanie wyników dla globalnej oceny ich rozkładu na konstrukcji po zakończeniu obliczeń
- Szczegółowe wyniki obliczeń i niezbędne wzory (jasna i łatwa do zweryfikowania ścieżka wyników)
- Przejrzyste zestawienie wyników w formie numerycznej w stosownych oknach oraz możliwość ich graficznego przedstawienia na konstrukcji
- Integracja wyników z protokołem wydruku programu RFEM/RSTAB
- Wymiarowanie elementów rozciąganych, ściskanych, zginanych, ścinanych, skręcanych i poddanych połączonemu działaniu tych sił wewnętrznych
- Obliczanie rozciągania z uwzględnieniem zredukowanej powierzchni przekroju (np. osłabienie z uwagi na otwory)
- Automatyczna klasyfikacja przekrojów w celu sprawdzenia wyboczenia lokalnego
- Siły wewnętrzne z obliczeń z uwzględnieniem skręcania skrępowanego (7 stopni swobody) są uwzględniane w kontroli naprężeń zastępczych (obecnie nie dla normy ADM 2020).
- Wymiarowanie przekrojów klasy 4 o efektywnych właściwościach zgodnie z EN 1999-1-1 (dla przekrojów RSECTION, licencje: RSECTION i są wymagane '''/pl/produkty/cross-section-properties-software/Effective-sections Przekroje efektywne wymagane)
- Sprawdzenie wyboczenia przy ścinaniu z uwzględnieniem usztywnień poprzecznych
- Analiza stateczności dla wyboczenia giętnego, wyboczenia skrętnego i wyboczenia giętno-skrętnego przy ściskaniu
- Analiza zwichrzenia elementów poddanych obciążeniu momentem
- Import długości efektywnych z obliczeń przy użyciu rozszerzenia Stateczność konstrukcji
- Graficzne wprowadzanie i kontrola zdefiniowanych podpór węzłowych oraz długości efektywnych w celu analizy stateczności
- W zależności od normy istnieje wybór między wprowadzaniem wartości Mcr przez użytkownika, metodą analityczną z normy lub wykorzystaniem wewnętrznego solwera wartości własnych
- Uwzględnienie panelu usztywniającego i ograniczenia obrotu podczas korzystania z solwera wartości własnych
- Graficzne przedstawienie postaci własnej w przypadku zastosowania solwera wartości własnych
- Analiza stateczności elementów konstrukcyjnych ze ściskaniem i naprężeniem zginającym, w zależności od normy obliczeniowej
- Przejrzyste obliczanie wszystkich niezbędnych współczynników, takich jak współczynniki interakcji
- Alternatywne uwzględnienie wszystkich wpływów dla analizy stateczności podczas określania sił wewnętrznych w programie RFEM/RSTAB (analiza drugiego rzędu, imperfekcje, redukcja sztywności, ewentualnie w połączeniu z - rfem-6-and-rstab-9/additional-analyses/skręcanie-skręcanie-7-dof Skręcanie skrępowane (7 stopni swobody)
Parametry załączników krajowych (NA) do Eurokodu 3 z następujących krajów są zintegrowane:
-
DIN EN 1993-1-1/NA:2016-04 (Niemcy)
-
ÖNORM EN 1993-1-1/NA:2015-12 (Austria)
-
SN EN 1993-1-1/NA:2016-07 (Szwajcaria)
-
BDS EN 1993-1-1/NA:2015-10 (Bułgaria)
-
BS EN 1993-1-1/NA:2016-07 (Wielka Brytania)
-
CEN EN 1993-1-1/2015-06 (Unia Europejska)
-
CYS EN 1993-1-1/NA:2015-07 (Cypr)
-
CSN EN 1993-1-1/NA:2016-06 (Republika Czeska)
-
DS EN 1993-1-1/NA:2015-07 (Dania)
-
ELOT EN 1993-1-1/NA:2017-01 (Grecja)
-
EVS EN 1993-1-1/NA:2015-08 (Estonia)
-
HRN EN 1993-1-1/NA:2016-03 (Chorwacja)
-
I S. EN 1993-1-1/NA:2016-03 (Irlandia)
-
ILNAS EN 1993-1-1/NA:2015-06 (Luksemburg)
-
IST EN 1993-1-1/NA:2015-11 (Islandia)
-
LST EN 1993-1-1/NA:2017-01 (Litwa)
-
LVS EN 1993-1-1/NA:2015-10 (Łotwa)
-
MS EN 1993-1-1/NA:2010-01 (Malezja)
-
MSZ EN 1993-1-1/NA:2015-11 (Węgry)
-
NBN EN 1993-1-1/NA:2015-07 (Belgia)
-
NEN EN 1993-1-1/NA:2016-12 (Holandia)
-
NF EN 1993-1-1/NA:2016-02 (Francja)
-
NP EN 1993-1-1/NA:2009-03 (Portugalia)
-
NS EN 1993-1-1/NA:2015-09 (Norwegia)
-
PN EN 1993-1-1/NA:2015-08 (Polska)
-
SFS EN 1993-1-1/NA:2015-08 (Finlandia)
-
SIST EN 1993-1-1/NA:2016-09 (Słowenia)
-
SR EN 1993-1-1/NA:2016-04 (Rumunia)
-
SS EN 1993-1-1/NA:2019-05 (Singapur)
-
SS EN 1993-1-1/NA:2015-06 (Szwecja)
-
STN EN 1993-1-1/NA:2015-10 (Słowacja)
-
TKP EN 1993-1-1/NA:2015-04 (Białoruś)
-
UNE EN 1993-1-1/NA:2016-02 (Hiszpania)
-
UNI EN 1993-1-1/NA:2015-08 (Włochy)
- Realistyczne odwzorowanie interakcji między budynkiem a gruntem
- Realistyczne odwzorowanie oddziaływania poszczególnych fundamentów na siebie nawzajem
- Biblioteka parametrów gruntowych z możliwością rozszerzania
- Możliwość uwzględniania wielu próbek gruntu z różnych lokalizacji, także poza obrysem budynku
- Określanie osiadań oraz wykresów naprężeń w gruncie oraz ich prezentacja w formie graficznej i tabelarycznej
Wprowadzanie warstw gruntu dla potrzeb zadawania próbek gruntu odbywa się w przejrzystym oknie dialogowym. Odpowiadająca temu prezentacja graficzna zapewnia przejrzystość i ułatwia kontrolę wprowadzanych danych.
Rozszerzalna baza danych ułatwia wybór właściwości materiałowych dla gruntu. Dla realistycznego odwzorowania zachowania się materiału gruntowego można użyć modelu Mohra-Coulomba oraz model gruntu ze wzmocnieniem.
Można zdefiniować dowolną liczbę próbek i warstw gruntu. Grunt jest odwzorowany na podstawie wszystkich wprowadzonych próbek za pomocą brył 3D. Przypisanie do konstrukcji odbywa się za pomocą współrzędnych.
Zachowanie bryły gruntu jest obliczane za pomocą nieliniowej metody iteracyjnej. Obliczone naprężenia i osiadania są wyświetlane graficznie oraz w tabelach.