W obliczeniach modelu budynku można pominąć otwory o określonej powierzchni. Funkcję tę można aktywować w ustawieniach globalnych kondygnacji budynku. Pojawi się komunikat ostrzegawczy, że otwory zostały pominięte.
Globalne obliczenia 3D modelu globalnego, w którym płyty są modelowane jako sztywna płaszczyzna (przepona) lub jako płyta zginana
Lokalne obliczenia 2D poszczególnych stropów
Po zakończeniu obliczeń wyniki słupów i ścian z obliczeń 3D oraz wyniki płyt z obliczeń 2D są łączone w jeden model. Oznacza to, że nie ma potrzeby przełączania się między modelem 3D a poszczególnymi modelami płyt 2D. Użytkownik pracuje tylko z jednym modelem, oszczędza czas i unika ewentualnych błędów podczas ręcznej wymiany danych między modelem 3D a poszczególnymi modelami stropu 2D.
Powierzchnie pionowe w modelu można podzielić na ściany usztywniające i nadproża otworów. Program automatycznie generuje wewnętrzne pręty wynikowe z tych obiektów ściennych, dzięki czemu można je wykorzystać zgodnie z żądaną normą zawartą w Projektowanie konstrukcji betonowych.
Ściany usztywniające i belki-ściany z modelu budynku są dostępne jako niezależne obiekty w rozszerzeniach. W ten sposób możliwe jest szybsze filtrowanie obiektów w wynikach oraz tworzenie lepszej dokumentacji w raporcie.
Za pomocą generatora kondygnacji w rozszerzeniu Model budynku istnieje możliwość automatycznego tworzenia kondygnacji budynku w zależności od topologii modelu.
Za pomocą kondygnacji typu "Tylko przenoszenie obciążenia" można uwzględnić płyty bez wpływu sztywności w płaszczyźnie i poza nią w rozszerzeniu Model budynku. Ten typ elementu gromadzi obciążenia na płycie i przenosi je na elementy wsporcze modelu 3D. Daje to możliwość symulacji w modelu 3D elementów drugorzędnych, takich jak np. ruszt i inne podobne elementy rozkładu obciążenia, bez dalszych efektów.
Aktywowałeś rozszerzenie Model budynku ? Bardzo dobrze! Możesz wyświetlić środek sztywności w tabeli i w formie graficznej. Użyj go na przykład do analizy dynamicznej.
Obawiasz się, że Twój projekt skończy się cyfrową wieżą Babel? Rozszerzenie Model budynku dla RFEM wspomaga pracę nad wielokondygnacyjnym projektem budowlanym. Tutaj możesz definiować i manipulować budynkiem za pomocą kondygnacji. Kondygnacje można później dostosować na wiele sposobów, a także wybrać sztywność płyty. Informacje na temat kondygnacji i całego modelu (środek ciężkości, środek sztywności) są wyświetlane w tabelach i na grafice.
W porównaniu z modułem dodatkowym RF-/STEEL Warping Torsion (RFEM 5/RSTAB 8) do rozszerzenia Skręcanie skrępowane (7 DOF) dla programu RFEM 6/RSTAB 9 dodano następujące nowe funkcje:
Pełna integracja ze środowiskiem RFEM 6 i RSTAB 9
Siódmy stopień swobody jest bezpośrednio uwzględniany w obliczeniach prętów w programie RFEM/RSTAB na całym układzie
Nie ma już potrzeby definiowania warunków podparcia lub sztywności sprężystej do obliczeń w uproszczonym układzie zastępczym
Możliwość łączenia z innymi rozszerzeniami, na przykład do obliczania obciążeń krytycznych dla wyboczenia skrętnego i zwichrzenia z analizą stateczności
Brak ograniczeń dla stalowych przekrojów cienkościennych (możliwe jest również obliczenie momentu krytycznego, na przykład dla belek o masywnych przekrojach drewnianych)
W przypadku modelu budynku dostępne są dwie opcje. Można go utworzyć na początku modelowania konstrukcji lub aktywować później. W modelu budynku można bezpośrednio definiować kondygnacje i modyfikować je.
Podczas manipulowania kondygnacjami można wybrać, czy zostaną zmodyfikowane, czy zachowane, korzystając z różnych opcji.
Program RFEM wykonuje część pracy za Ciebie. Na przykład, program automatycznie generuje przekroje wynikowe,'dzięki czemu nie trzeba wykonywać wielu obliczeń.
Wyniki można wyświetlić w zwykły sposób za pomocą nawigatora Wyniki. Ponadto w oknie dialogowym rozszerzenia wyświetlane są informacje o poszczególnych kondygnacjach. Dzięki temu zawsze masz dobry przegląd.
Uwzględnienie 7 lokalnych kierunków deformacji (ux , uy, uz, φx, φy, φz, ω ) lub 8 sił wewnętrznych (N , Vu, Vv, Mt, pri, Mt, s, Mu, Mv, Mω ) przy obliczaniu elementów prętowych
Możliwość stosowania w połączeniu z analizą statyczno-wytrzymałościową według teorii II rzędu, i analiza dużych deformacji (można również uwzględnić imperfekcje)
W połączeniu z rozszerzeniem Analiza stateczności umożliwia definiowanie współczynników obciążenia krytycznego i kształtów drgań dla problemów stateczności, takich jak wyboczenie skrętne i zwichrzenie
Uwzględnianie blach czołowych i usztywnień poprzecznych jako sprężystości skrępowanej podczas obliczania przekrojów dwuteowych z automatycznym określaniem i wyświetlaniem graficznym sztywności sprężystości deplanacyjnej
Graficzne przedstawienie deplanacji przekroju prętów w stanie odkształcenia
Obliczenia skręcania skrępowanego można przeprowadzić dla całego układu. Uwzględniasz zatem dodatkową wartość 7 stopnia swobody w obliczeniach pręta. Sztywności połączonych elementów konstrukcyjnych są uwzględniane automatycznie. Oznacza to, że nie ma potrzeby' definiowania równoważnych sztywności sprężystych ani warunków podparcia dla układu odłączanego.
Następnie można wykorzystać siły wewnętrzne z obliczeń ze skręcaniem skrępowanym w rozszerzeniu do obliczeń. W zależności od materiału i wybranej normy należy uwzględnić bimoment wyboczeniowy i drugorzędny moment skręcający. Typowym zastosowaniem jest analiza stateczności według teorii drugiego rzędu z wykorzystaniem imperfekcji w konstrukcjach stalowych.
Czy wiecie, że...? Zastosowanie nie ogranicza się do przekrojów stalowych cienkościennych. Pozwala to na przykład na przeprowadzenie obliczeń idealnego momentu krytycznego dla belek o przekrojach z drewna litego.