Generator kombinacji umożliwia uwzględnienie więcej niż jednego stanu początkowego. Programy RFEM i RSTAB umożliwiają definiowanie różnych stanów początkowych (sprężenie, znajdowanie kształtu, odkształcenie itp.) dla kombinacji docelowych w kombinatoryce.
Dzięki temu możliwe jest na przykład generowanie stanów obciążenia ze zmiennymi imperfekcjami na podstawie analizy znajdowania kształtu.
Geometria, materiał, przekrój, oddziaływanie i imperfekcje są wprowadzane w przejrzystych oknach:
Geometria
Szybkie i wygodne wprowadzanie danych
Definiowanie warunków podparcia w oparciu o różne typy podpór (przegubowe, ruchome przegubowe, sztywne, zdefiniowane przez użytkownika oraz boczne na górnej lub dolnej półce)
Opcjonalna specyfikacja ograniczenia deplanacji
Zmienne rozmieszczenie sztywnych i odkształcalnych usztywnień podpory
Możliwość wstawienia przegubów
CRANEWAY Przekroje
Walcowane przekroje dwuteowe (I, IPE, IPEa, IPEo, IPEv, HE-B, HE-A, HE-AA, HL, HE-M, HE, HD, HP, IPB-S, IPB-SB, W, UB, UC i inne przekroje zgodne z AISC, ARBED, British Steel, Gost, TU, JIS, YB, GB i inne) z możliwością łączenia z usztywnieniem przekroju na górnej półce (kątowniki lub ceowniki) oraz na szynie (SA, SF) lub złącze o wymiarach zdefiniowanych przez użytkownika
Niesymetryczne dwuteowniki (typ IU) z możliwością łączenia również z elementami usztywniającymi na górnej półce oraz szyną lub nakładką
Oddziaływania
Możliwe jest uwzględnienie oddziaływania do trzech jednocześnie obsługiwanych suwnic. Z biblioteki można po prostu wybrać standardową suwnicę. Dane można też wprowadzić ręcznie:
Liczba suwnic i osi suwnicy (maksymalnie 20 osi na suwnicę), odległości między środkami, położenie zderzaków suwnicy
Klasyfikacja w klasach uszkodzeń za pomocą edytowalnych współczynników dynamicznych zgodnie z EN 1993-6 oraz w klasach podnoszenia i kategoriach ekspozycji zgodnie z DIN 4132
Pionowe i poziome obciążenia kołem od ciężaru własnego, obciążenia wciągnikiem, masą od napędu oraz obciążenia od ukosowania
Obciążenie osiowe w kierunku jazdy oraz siły zderzaka z mimośrodami zdefiniowanymi przez użytkownika
Stałe i zmienne obciążenia drugorzędne z mimośrodami zdefiniowanymi przez użytkownika
Imperfekcja
Obciążenie imperfekcją jest stosowane zgodnie z pierwszą postacią drgań własnych - identycznie dla wszystkich kombinacji obciążeń lub indywidualnie dla każdej kombinacji obciążeń, ponieważ kształty drgań mogą się różnić w zależności od obciążenia.
Dostępne są wygodne narzędzia do skalowania postaci własnych (wyznaczanie przyrostu przechyłu i wygięcia wstępnego).
Moduł dodatkowy ocenia deformację wstępną przypadku obciążenia oraz postacie drgań własnych dla analizy stateczności lub analizy dynamicznej. Na podstawie tego początkowego odkształcenia można przeprowadzić wstępne odkształcenie konstrukcji lub utworzyć przypadek obciążenia z równoważnymi imperfekcjami prętów.
Wstępnie odkształcony model początkowy jest przydatny zwłaszcza w przypadku konstrukcji składających się z elementów powierzchniowych i bryłowych (RFEM) oraz prętów. Należy określić tylko maksymalną wartość, do której ma zostać skalowana deformacja. Wszystkie węzły ES lub węzły modelu zostaną przeskalowane z uwzględnieniem początkowego odkształcenia.
Imperfekcje zastępcze są szczególnie przydatne w przypadku konstrukcji belkowych. W dodatkowym oknie można zdefiniować przechyły i wygięcia wstępne prętów i zbiorów prętów. Mogą być generowane automatycznie, zgodnie z normami lub definiowane ręcznie. Dostępne są poniższe normy:
EN 1992:2004
EN 1993:2005
DIN 18800:1990-11
DIN 1045-1:2001-07
DIN 1052:2004-08
Stosowana jest tylko imperfekcja wynikająca z początkowego odkształcenia na odpowiednim pręcie. Dodatkowo można uwzględnić współczynniki redukcyjne. W ten sposób możliwe jest efektywne zastosowanie imperfekcji.
Przejrzyste i łatwe w użyciu opcje w poszczególnych oknach wprowadzania ułatwiają odwzorowanie układu konstrukcyjnego:
Podpory węzłowe
Typ podpory każdego węzła można edytować.
W każdym węźle można zdefiniować usztywnienie osnowy. Sprężyna deplanacyjna jest określana automatycznie na podstawie parametrów wejściowych.
Sprężyste podłoże prętowe
W przypadku sprężystego podłoża prętowego stałe sprężystości można wprowadzić ręcznie.
Alternatywnie, można użyć różnych opcji, aby zdefiniować sprężystość obrotową i translacyjną w panelu usztywniającym.
Sprężyny na końcach prętów
RF-/FE-LTB automatycznie oblicza stałe sprężystości. W oknach dialogowych i szczegółowych rysunkach można przedstawiać sprężynę translacyjną za pomocą elementu łączącego, sprężystość obrotową za pomocą pręta łączącego lub usztywnienie deplanacyjne (dostępne typy: blacha czołowa, ceownik, kątownik, słup łączący, część wspornikowa).
Przeguby prętowe
Jeżeli dla zbioru prętów w programie RFEM/RSTAB nie zostały zdefiniowane zwolnienia, można je zdefiniować bezpośrednio w module dodatkowym RF-/FE-LTB.
Strefy obciążeń
Obciążenia węzłowe i prętowe wybranych przypadków obciążeń i kombinacji są wyświetlane w osobnych oknach. Tam można je edytować, usuwać lub dodawać pojedynczo.
Imperfekcja
RF-/FE-LTB automatycznie stosuje imperfekcje poprzez skalowanie najmniejszego wektora własnego.
Podczas generowania siatki ES odkształconych w programie RFEM, dane dotyczące przemieszczenia każdego węzła są zapisywane w tle. Jeżeli użytkownik będzie chciał utworzyć grupy obciążeń, może wykorzystać zapisane dane. W celu sprawdzenia wygenerowanych danych, moduł wyświetla odkształcenie początkowe w postaci tabelarycznej i graficznej.
Jeżeli węzły modelu mają zostać przesunięte, współrzędne węzłów są modyfikowane bezpośrednio po wygenerowaniu. Podczas generowania imperfekcji zastępczych moduł generuje normalny przypadek obciążenia wraz z imperfekcjami prętów. Wygenerowane imperfekcje przedstawiane są tabelarycznie i graficznie, pozwalając na ich wygodne sprawdzenie.
W kombinacjach obciążeń można wykorzystać wcześniej utworzoną wstępnie odkształconą siatkę ES. W tym celu należy wybrać odpowiedni przypadek RF-IMP w parametrach obliczeniowych kombinacji obciążeń. Po tym kroku zostaną przeprowadzone obliczenia sił wewnętrznych dla układu z imperfekcjami.