Centralna część budynku wsparta jest na dwóch rzędach słupów tworzących wejście do budynku i przeszklone atrium. Część środkowa zadaszenia utworzona jest i podparta przez dwie boczne belki ażurowe Vierendeela oraz masywną kratownicę centralną opartą na szybie windy. Pomiędzy bocznymi belkami głównymi umieszczone są płatwie, na których oparto przeszkloną okładzinę. Płatwie i belki ażurowe tworzą przestrzenną konstrukcję ażurową.
Prawe i lewe skrzydło budynku również tworzy konstrukcja z kratownic Vierendeela. Od strony zewnętrznej obiektu podparte są przegubowo w żelbetowych fundamentach. Od strony wewnętrznej belkami głównymi o podobnej konstrukcji biegnącymi w części środkowej. Belki główne są podparte rzędem słupów wyposażonym w stężenia. Przy wejściu głównym budynku do konstrukcji dachu podwieszono kładkę dla pieszych łączącą dwa skrzydła boczne obiektu.
Ściana tylna od strony peronu łączy wszystkie części budynku tworząc ścianę szczytową. Ściana ta składa się ze słupów stalowych i belek ryglówki do których przytwierdzono aluminiową fasadą. Konstrukcja zawiera również stężenia ścienne. Okap dachu od tej strony budynku rozciąga się poza płaszczyznę tej podłużnej ściany.
Słupy ściany połączono przegubowo z fundamentem. Głowice spięto belką oczepową połączoną skratowaniem w płaszczyźnie dachu z belką ażurową znajdująca się najbliżej ściany szczytowej. Wokół całego budynku zamontowano przeszklenie przymocowane do poprzecznych belek ryglówki. Okładzina skrzydeł bocznych składa się z blachy trapezowej, warstwy izolacyjnej oraz blach na rąbek stojący (Kalzip). W rejonach fasady o największej krzywiźnie między belkami ażurowymi wstawiono dodatkowe zastrzały, zapewniające wystarczające podparcie dla okładziny z blachy trapezowej.
Kratownice Vierendeela składają się z pasów wykonanych z okrągłej rury (stal S355) oraz pionowych środników wykonanych z blachy P12 (stal S235). Elementy zabezpieczające pasy górne przed wyboczeniem to blacha trapezowa poszycia dachu, elementy dystansowe na całym dachu, płatwie poprzeczne (do których zamocowano przeszklenie) oraz inne elementy służące do przenoszenia składowej stycznej obciążenia pionowego na powierzchnię okładziny. W przypadku pasa dolnego zabezpieczenie przed wyboczeniem z płaszczyzny zapewniają podparcie sprężyste pasa górnego poprzez żebra pionowe z blachy i elementy rozporowe łączące dolne pasy kratownic Virendeela.
| Miejsce | Karlowe Wary, Republika Czeska |
| Analiza statyczno-wytrzymałościowa | Ing. Jan Mařík, Ph.D. Ing. Jan Seifert |
| Projekt architektoniczny | PETR FRANTA architekti & asoc., spol. s.r.o. |
Dlubal_KohlA_]_LI.jpg?mw=350&hash=21d94ec9a723c608496e9e95a21bb1309ab5067a)
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
