Z konstrukcyjnego punktu widzenia dotyczy to zwykle prętów przegubowych, dlatego analizę stateczności należy wykonać jako obliczenie pręta równoważnego. W tych warunkach brzegowych nie jest to jednak możliwe, ponieważ EN 1993-1-1, punkt 6.3.3, dopuszcza tylko podwójne symetryczne przekroje prętów poddanych ściskaniu i zginaniu.
W tym przypadku RF-/STEEL EC3 próbuje przeprowadzić analizę zgodnie z Metodą ogólną zgodnie z punktem 6.3.4. Jest to jednak ograniczone do niektórych kształtów przekrojów, w zależności od Załącznika krajowego (na przykład tylko przekrój I w Niemczech). Ponadto metoda ogólna nie uwzględnia obliczeń wyboczenia wokół osi y, która w przypadku podwójnych kątów stanowi oś pomocniczą.
Dlatego analiza jest zwykle przeprowadzana jako obliczenie przekroju z siłami wewnętrznymi zgodnie z analizą drugiego rzędu z zastosowaniem imperfekcji. W tym celu należy dezaktywować analizę stateczności w oknie dialogowym „Szczegóły” RF-/STEEL EC3, a zamiast tego zaznaczyć pole wyboru „Użyj γM1 do wyznaczenia rezystancji przekroju” w zakładce „Stan graniczny nośności”.
Jeśli chcesz uwzględnić efekt wyboczenia skrętnego, włącz Metodę ogólną dla przekrojów innych niż I. Można dostosować to ustawienie w „Załączniku krajowym”.
W przypadku przekątnych o niskiej smukłości najlepszą opcją jest analiza pręta równoważnego zgodnie z punktem 6.3.1. W tym celu w programie RFEM lub RSTAB należy zmienić typ pręta na „Kratownicę (tylko N)”. Ponadto pręt nie może zawierać żadnych niedoskonałości.
.png?mw=600&hash=49b6a289915d28aa461360f7308b092631b1446e)
