"Wymiarowanie na odkształcalność plastyczną metodą Simplex" | przeprowadza zmianę naprężeń normalnych w polu przekroju z jednoczesną zmianą naprężeń stycznych. Ta rozszerzona forma analizy umożliwia wykorzystanie rezerw redystrybucji, zwłaszcza w przypadku przekrojów poddanych obciążeniu ścinaniem, a tym samym jeszcze bardziej efektywne obciążenie przekrojów.
Analiza historii czasowej rozwiązywana jest za pomocą analizy modalnej lub metodą Newmarka. Analiza historii czasowej w tym rozszerzeniu jest ograniczona do układów liniowych. Chociaż modalna analiza jest szybkim algorytmem, pewna liczba wartości własnych musi być stosowana w celu zapewnienia wymaganej dokładności wyników.
Metoda Newmarka jest bardzo precyzyjną metodą, niezależną od zastosowanej liczby wartości własnych, ale w obliczeniach wymaga odpowiednich niewielkich kroków czasowych.
W rozszerzeniu „Połączenia stalowe” można uwzględnić naprężenie wstępne śrub w obliczeniach dla wszystkich komponentów. Sprężenie można łatwo aktywować za pomocą pola wyboru w parametrach śruby i ma ono wpływ zarówno na analizę naprężeniowo-odkształceniową, jak i na analizę sztywności.
Śruby sprężone to specjalne śruby stosowane w konstrukcjach stalowych w celu wygenerowania dużej siły zaciskowej między połączonymi elementami konstrukcyjnymi. Ta siła docisku powoduje tarcie między elementami konstrukcyjnymi, co umożliwia przenoszenie sił.
Funkcjonalność Śruby sprężane są dokręcane z określonym momentem, co powoduje ich rozciąganie i powstawanie siły rozciągającej. Ta siła rozciągająca jest przenoszona na połączone elementy i prowadzi do powstania dużej siły mocującej. Siła zaciskowa zapobiega poluzowaniu połączenia i zapewnia niezawodne przenoszenie siły.
Zalety
Wysoka nośność: Śruby wstępnie rozciągane mogą przenosić duże siły.
Wytrzymałość zmęczeniowa: Są odporne na zmęczenie.
Łatwość montażu: Są one stosunkowo łatwe w montażu i demontażu.
Analiza i wymiarowanie Obliczenia śrub sprężanych są przeprowadzane w RFEM z wykorzystaniem modelu analitycznego ES wygenerowanego przez rozszerzenie "Połączenia stalowe". Uwzględnia ona siłę zwarcia, tarcie między elementami konstrukcyjnymi, wytrzymałość śrub na ścinanie oraz nośność elementów konstrukcyjnych. Wymiarowanie odbywa się zgodnie z DIN EN 1993-1-8 (Eurokod 3) lub amerykańską normą ANSI/AISC 360-16. Utworzony model analityczny wraz z wynikami można zapisać i wykorzystać jako niezależny model w programie RFEM.
Wprowadzenie typu obciążenia Woda stojąca umożliwia symulację oddziaływań deszczu na powierzchnie wielokrotnie zakrzywione, z uwzględnieniem przemieszczeń według analizy dużych odkształceń.
Ten numeryczny proces analizy deszczowej analizuje przypisaną geometrię powierzchni i określa, które składowe wody deszczowej spływają, a które gromadzą się w postaci kałuży (kieszeni wodnych) na powierzchni. Rozmiar kałuży powoduje wówczas odpowiednie obciążenie pionowe do analizy statyczno-wytrzymałościowej.
Funkcja ta jest przeznaczona do analizy w przybliżeniu poziomych geometrii dachów membranowych pod obciążeniem deszczem.
W zakładce 'Podpory obliczeniowe i ugięcia' w pozycji 'Edytować pręt', pręty można podzielić na segmenty za pomocą zoptymalizowanych okien wprowadzania danych. W zależności od warunków podparcia, wartości graniczne odkształceń dla belek wspornikowych lub belek jednoprzęsłowych są dostosowywane automatycznie.
Po zdefiniowaniu podpory obliczeniowej w odpowiednim kierunku na początku pręta, końcu pręta i w węzłach pośrednich, program automatycznie rozpoznaje segmenty i długości segmentów, do których odnosi się dopuszczalne odkształcenie. Na podstawie zdefiniowanych podpór obliczeniowych moduł wykrywa również automatycznie, czy jest to belka czy wspornik. Ręczne przydzielanie, podobnie jak w poprzednich wersjach (RFEM 5), nie jest już konieczne.
Opcja 'Długości zdefiniowane przez użytkownika' umożliwia modyfikowanie długości odniesienia w tabeli. Domyślnie stosowana jest zawsze odpowiednia długość segmentu. Jeżeli długość odniesienia różni się od długości segmentu (na przykład w przypadku prętów zakrzywionych), można ją dostosować.
Również w tym przypadku program RSTAB z pewnością Cię przekona. Dzięki wydajnemu jądru obliczeniowemu, zoptymalizowanym połączeniom sieciowym i obsłudze technologii procesorów wielordzeniowych, program do analizy statyczno-wytrzymałościowej firmy Dlubal jest daleko do przodu. Umożliwia to obliczanie bardziej liniowych przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń przy użyciu kilku procesorów równolegle, bez konieczności używania dodatkowej pamięci. Macierz sztywności tworzona jest tylko raz. Dzięki temu możliwe jest obliczanie nawet dużych układów za pomocą szybkiego i bezpośredniego solwera.
Musisz obliczyć kilka kombinacji obciążeń w swoich modelach? Program uruchamia równolegle kilka solwerów (po jednym na rdzeń). Następnie każdy solwer oblicza kombinację obciążeń. Prowadzi to do lepszego wykorzystania dostępnych rdzeni.
Podczas obliczeń można dokładnie śledzić rozwój odkształcenia na wykresie, a tym samym dokładnie ocenić zachowanie zbieżności.
Przekonaj się do jądra obliczeń, zoptymalizowanej sieci i nieograniczonej obsłudze systemów wieloprocesorowych. Możliwe są równoległe obliczenia liniowych przypadków obciążeń i kombinacji obciążeń przez kilka procesorów jednocześnie bez dodatkowych wymagań dotyczących pamięci RAM. Macierz sztywności tworzona jest tylko raz. Dzięki temu nawet duże układy konstrukcyjne mogą być obliczane za pomocą szybkiego solwera bezpośredniego. Jeżeli konieczne jest obliczenie wielu kombinacji obciążeń dla modeli, program uruchamia równolegle kilka solwerów (po jednym na każdy rdzeń). Wówczas każdy solwer oblicza kombinację obciążeń, dzięki czemu można lepiej wykorzystać rdzenie. Podczas obliczeń można dokładnie śledzić rozwój odkształcenia na wykresie, a tym samym dokładnie ocenić zachowanie zbieżności.
Liczba stopni swobody w węźle nie jest już globalnym parametrem obliczeniowym w programie RFEM (6 stopni swobody dla każdego węzła siatki w modelach 3D, 7 stopni swobody dla analizy skręcania skrępowanego). Dlatego każdy węzeł jest zwykle rozpatrywany z inną liczbą stopni swobody, co prowadzi do zmiennej liczby równań w obliczeniach.
Zmiana ta przyspiesza obliczenia, szczególnie dla modeli, które mogą być znacznie uproszczone, takich jak konstrukcje kratownicowe i membranowe.