W bieżącym przykładzie walidacyjnym badamy współczynnik parcia wiatru (Cp) płaskiego dachu i ścian za pomocą ASCE7-22 [1]. W rozdziale 28.3 (Obciążenia wiatrem - główny układ odporności na siłę wiatru) i na Rysunku 28.3-1 (przypadek obciążenia 1) znajduje się tabela przedstawiająca wartość Cp dla różnych kątów nachylenia dachu.
W dostępnych normach, takich jak EN 1991-1-4 [1], ASCE/SEI 7-16 i NBC 2015, przedstawiono parametry obciążenia wiatrem, takie jak współczynnik parcia wiatru (Cp ) dla podstawowe kształty. Ważne jest, jak szybciej i dokładniej obliczać parametry obciążenia wiatrem, niż pracować na czasochłonnych i czasami skomplikowanych wzorach w normach.
Ten przykład weryfikacyjny porównuje obliczenia obciążenia wiatrem budynku z dachem dwuspadowym, z wykorzystaniem normy ASCE 7-16, z symulacją CFD w RWIND Simulation. The building is defined according to the sketch and the inflow velocity profile taken from the ASCE 7-16 standard.
Ten przykład weryfikacyjny porównuje obliczenia obciążenia wiatrem budynku z dachem płaskim, przeprowadzone w normie ASCE 7-16, z wykorzystaniem symulacji CFD w RWIND Simulation. The building is defined according to the sketch and the inflow velocity profile taken from the ASCE 7-16 standard.
W przykładzie obliczeniowym porównano obliczenia obciążenia wiatrem budynku z dachem dwuspadowym, przeprowadzone zgodnie z normą EN 1991-1-4, z wykorzystaniem symulacji CFD w RWIND Simulation. The building is defined according to the sketch, and the inflow velocity profile is taken according to the standard EN 1991-1-4.
W przykładzie obliczeniowym porównano obliczenia obciążenia wiatrem budynku z płaskim dachem zgodnie z normą EN 1991-1-4 z wykorzystaniem symulacji CFD w RWIND Simulation. The building is defined according to the sketch, and the inflow velocity profile is taken according to the standard EN 1991-1-4.